Austin Kleon

Η δημιουργική ζωή δεν είναι γραμμική. Δεν είναι μια ευθεία γραμμή από το σημείο Α στο σημείο Β. Μοιάζει περισσότερο με μια λούπα ή μια σπείρα, στην οποία επιστρέφεις σε μια νέα αφετηρία κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα πρότζεκτ. Ανεξάρτητα από το πόση επιτυχία γνωρίζεις ή από το πόσο ψηλά βρεθείς, ποτέ δε «φτάνεις» κάπου. Πέρα από το θάνατο, δεν υπάρχει καμία γραμμή τερματισμού ή απόσυρσης για έναν δημιουργικό άνθρωπο. «Ακόμα και αν φτάσεις να γίνεις σπουδαίος στη δουλειά σου, θα βρεθεί κάποιος που θα σε ρωτήσει: ΄΄Τι θα κάνεις τώρα;΄΄ λέει ο μουσικός  Ίαν Σβενόνιους.

Οι πραγματικά δημιουργικοί καλλιτέχνες που γνωρίζω έχουν ήδη απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, επειδή έχουν βρει μια καθημερινή άσκηση – μια καθημερινή ρουτίνα που τους προστατεύει από την επιτυχία, την αποτυχία και το χάος του κόσμου. Όλοι τους έχουν αναγνωρίσει πού θέλουν να επενδύουν το χρόνο τους, και δουλεύουν πάνω σε αυτό καθημερινά, ό,τι κι αν γίνει. Ακόμα και αν το νέο τους έργο απορριφθεί, αγνοηθεί ή αποθεωθεί απ’ όλους, γνωρίζουν ότι θα σηκωθούν την επομένη και θα κάνουν τη δουλειά τους.

Η δημιουργικότητα έχει να κάνει με τη σύνδεση – πρέπει να είσαι συνδεδεμένος με τους άλλους για να βρεις έμπνευση και για να δείξεις τη δουλειά σου - , αλλά έχει να κάνει και με την αποσύνδεση. Πρέπει να αποσυρθείς για να σκεφτείς, να δουλέψεις πάνω στην τέχνη σου και να δημιουργήσεις κάτι για να δείξεις στους άλλους. Πρέπει να παίξεις λίγο κρυφτό για να παράξεις κάτι που αξίζει να βρεθεί.

Η ησυχία και η απομόνωση είναι καθοριστικά στοιχεία. Ο σύγχρονος κόσμος με τις ειδοποιήσεις, τον εικοσιτετράωρο κύκλο ειδήσεων και τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας είναι τελείως αφιλόξενος για τους καλλιτέχνες που θέλουν να απομονωθούν προκειμένου να δουλέψουν συγκεντρωμένοι.

Όποτε νιώθεις πως η ζωή σε πνίγει, επίστρεψε στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου και αναλογίσου τις ημέρες σου. Βάλε τα δυνατά σου να τις γεμίσεις με τρόπους που θα σε φέρουν πιο κοντά στο στόχο σου. Να είσαι επιεικής με τον εαυτό σου και να παίρνεις το χρόνο σου. Να ανησυχείς λιγότερο για τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να ανησυχείς περισσότερο για τα πράγματα που αξίζει να κάνεις. Να ανησυχείς λιγότερο για το αν είσαι σπουδαίος καλλιτέχνης. Να ανησυχείς περισσότερο για το αν είσαι καλός άνθρωπος που δημιουργεί τέχνη. Να ανησυχείς λιγότερο για το αν αφήνεις το στίγμα σου. Να ανησυχείς περισσότερο για το αν αφήνεις τα πράγματα καλύτερα από ό,τι τα βρήκες.

Συνέχισε να δουλεύεις. Συνέχισε να παίζεις. Συνέχισε να παρατηρείς. Συνέχισε να ακούς. Συνέχισε να σκέφτεσαι. Συνέχισε να ονειρεύεσαι. Συνέχισε να τραγουδάς. Συνέχισε να χορεύεις. Συνέχισε να ζωγραφίζεις. Συνέχισε να κάνεις γλυπτική. Συνέχισε να συνθέτεις. Συνέχισε να ασχολείσαι με την υποκριτική. Συνέχισε να μαγειρεύεις. Συνέχισε να περπατάς. Συνέχισε να προσφέρεις. Συνέχισε να ζεις. Συνέχισε να δίνεις προσοχή. Συνέχισε να κάνεις ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις.

Συνέχισε.

 

              "Αν δεν είχαμε χειμώνα, η άνοιξη δεν θα ήταν τόσο ευχάριστη.  Αν κάπου κάπου δεν είχαμε δυσκολίες, η ευημερία 

δεν θα μας φαινόταν τόσο καλοδεχούμενη".

                           Anne Bradstreet

        "Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης".

                         Ίων Δραγούμης

                   "Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι".

                             Άντον Τσέχωφ

                                                      Άντον Τσέχωφ

                                  "Οι κυνηγοί στο χιόνι"

 Πίτερ Μπρίγκελ

    "Σκηνή στον πάγο κοντά στη λίμνη"

 Hendrick Avercamp  

 "Η κίσσα"
 Κλωντ Μονέ

                                                       Venerdì 15 gennaio 2021 

 

Ritorno a scuola  

Le vacanze di Natale sono finite e noi siamo di nuovo a scuola. Queste vacanze sembravano più grandi, a causa della quarantena che l’aveva preceduta.

Le lezioni ora continuano normalmente, in classe e non online.

Fortunatamente per tutti noi, l’ educazione e l’ apprendimento presuppongono l’ insegnamento dal vivo, con la presenza fisica dell’ insegnante con i suoi studenti.

L’ istruzione a distanza è molto indietro e rende difficile per i giovani studenti, soprattutto alle elementari e all’ asilo.

Ha riempito di nuovo la scuola di voci dei bambini, le aule hanno ritrovato una ragione per esistere, gli studenti e gli insegnanti hanno continuato le loro lezioni e tutto ha trovato il suo ritmo quotidiano.

Quando cammino per strade vuote, penso che il mondo cesserà di esistere quando non ci saranno più bambini. I bambini sono la vita e con le loro voci, i giocattoli e le risate ci danno la forza e l’ energia per continuare a vivere. I bambini non ti lasciano arrendere. È una fonte di vita, gioia e creazione.

La mattina in cui sono entrata nell’ ufficio degli insegnanti, l’ insegnante dell’ arte ha notato la maschera che indossavo.

_ Lascia che ti veda! È Van Gogh? mi ha chiesto.

_  Si, le ho risposto. Sono contenta che l’ abbia notato, le ho sorriso. 

_ Dove l’ hai presa?

Dopo averla informata, le ho detto che ero molto felice che avesse riconosciuto il disegno di Van Gogh con i girasoli.

Poi mi ha chiesto con una risata: 

_ Ho reso la tua giornata?

_  Fortunatamente, le ho risposto, c’ è speranza!

Quando in seguito è entrata nella mia classe per insegnare, ha detto ai bambini:

_ Ti ricordi di un pittore che dipingeva girasoli? 

Qualcuno qui indossa una maschera del genere, ma non io.

Tutti hanno guardato l' un l' altro, una studentessa alzò la mano per rispondere e uno studente fu buttato fuori:

 _ La maestra! 

_ Come si chiamava il pittore, ricordate?

_ Vincent Van Gogh, un’ altra studentessa ha risposto.

_ Bravo, lo ricorda! le ha detto l’ insegnante dell’ arte.

_ Ora sono doppiamente soddisfatta, ho risposto alla mia collega. Oggi finalmente mi hai reso il mio giorno!

Anthoula P. Veziri

"Girasoli", Vincent Van Gogh

Friday 15 January 2021

Back to school

The Christmas holidays are over and we are back at school. These holidays seemed bigger, because of the quarantine that preceded. 

Lessons  are now continuing normally, in the classroom and not online.

Fortunately for all of us, education and learning presuppose teaching live, with the physical presence of the teacher with his students. 

Distance education lags far behind and makes it difficult for young students, especially in primary and kindergarten.

It filled the school again with children's voices, the classrooms found a reason to exist again, the students and the teachers continued their lessons and everything found its daily rhythm.

When I walk on empty streets, I think that the world will cease to exist when there will be no more children. Children are life and with their voices, toys and laughter, they give us strength and energy to keep living. Children do not let you give up. It is a source of life, joy and creation.

The morning I entered the teachers' office, the αrt teacher noticed the mask I was wearing.

 _ Let me see you! Is it Van Gogh? she asked me.

_ Yes, I did. I'm glad you noticed, I smiled at her.

 _ Where did you get it?

After informing her, I told her that I was very happy that she recognized the design of Van Gogh with sunflowers.

Then she asked me laughing: 

_ Did I make you the day?

_ Fortunately, I replied, there is hope!

When she later came into my class to teach, she told the children:

_ Do you remember talking about a painter who painted sunflowers? Someone in here wears a mask like that, but not me.

Everyone looked at each other, a student raised her hand to answer and another student was thrown out:

 _ The teacher! 

_What was the name of the painter, remember? 

_Vincent Van Gogh, another student replied.

_Well done for remembering it, the αrt teacher told her.

_ Now I am doubly happy, I replied to my colleague.

   Today you finally made me my day!

Anthoula P. Veziri

"Sunflowers", Vincent Van Gogh

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021

Επιστροφή στο σχολείο

Οι διακοπές των Χριστουγέννων τελείωσαν και επιστρέψαμε ξανά στο σχολείο. Αυτές οι διακοπές φάνηκαν πιο μεγάλες, εξαιτίας της καραντίνας, που προηγήθηκε.
Τα μαθήματα συνεχίζονται τώρα πια κανονικά, μέσα στη σχολική τάξη και όχι διαδικτυακά.
Ευτυχώς για όλους μας, η εκπαίδευση και η μάθηση προϋποθέτουν τη διδασκαλία ζωντανά, με τη φυσική παρουσία του δασκάλου με τους μαθητές του.
Η εκπαίδευση από απόσταση, υστερεί κατά πολύ και δυσκολεύει ιδιαίτερα τους μικρούς μαθητές, κυρίως του δημοτικού και του νηπιαγωγείου.
Γέμισε πάλι το σχολείο με παιδικές φωνές, οι τάξεις βρήκαν ξανά  λόγo ύπαρξης,  οι μαθητές με τους εκπαιδευτικούς συνέχισαν τα μαθήματά τους και όλα βρήκαν τον καθημερινό τους ρυθμό.
Όταν περπατάω σε άδειους δρόμους, σκέφτομαι ότι ο κόσμος θα σταματήσει να υπάρχει, όταν δεν θα υπάρχουν πια παιδιά. Τα παιδιά είναι ζωή και με τις φωνές τους, τα παιχνίδια και τα γέλια τους, μας δίνουν δύναμη και ενέργεια για να συνεχίσουμε να ζούμε. Τα παιδιά δεν σε αφήνουν να παραιτηθείς, ούτε να τα παρατήσεις. Είναι πηγή ζωής, χαράς και δημιουργίας.

Το πρωί που μπήκα στο γραφείο των δασκάλων, η δασκάλα των Εικαστικών πρόσεξε τη μάσκα που φορούσα.
_ Για να σε δω! Είναι Βαν Γκογκ; με ρώτησε.
_ Ναι, της απάντησα. Χάρηκα που το πρόσεξες, της χαμογέλασα.
_ Από πού την πήρες;
Αφού την ενημέρωσα, της είπα ότι ήμουν πολύ χαρούμενη που αναγνώρισε το σχέδιο του Βαν Γκογκ με τα ηλιοτρόπια.
Τότε εκείνη με ρώτησε γελαστά:
_ Σου έφτιαξα τη μέρα;
_ Ευτυχώς, της απάντησα, υπάρχει ελπίδα!
Όταν αργότερα μπήκε στην τάξη μου για να κάνει μάθημα, είπε στα παιδιά:
_ Θυμάστε που είχαμε μιλήσει για έναν ζωγράφο που ζωγράφιζε ηλιοτρόπια; Κάποιος εδώ μέσα φοράει μία τέτοια μάσκα, αλλά όχι εγώ.
Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, μία μαθήτρια σήκωσε το χέρι της για να απαντήσει και ένας μαθητής πετάχτηκε:
_ Η κυρία!
_ Πώς τον έλεγαν τον ζωγράφο, θυμάστε;
_ Βίνσεντ Βαν Γκογκ, απάντησε μία άλλη μαθήτρια.
_ Μπράβο, που το θυμάσαι! της είπε η δασκάλα των Εικαστικών.
_Τώρα χαίρομαι διπλά, απάντησα στη συνάδελφό μου. Σήμερα τελικά μού έφτιαξες τη μέρα μου!

Ανθούλα Π. Βεζύρη

"Ηλιοτρόπια", Βίνσεντ Βαν Γκογκ