Λέο Μπουσκάλια

(Για το επάγγελμα του δασκάλου)

"Όποιος θέλει να βοηθήσει έναν άλλο άνθρωπο – και δεν έχει σημασία ποιος είναι αυτός – πρέπει να θυμάται κάποια βασικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο και να πάψουμε να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους σαν αντικείμενα. Είμαστε ευάλωτοι, είμαστε εύθραυστοι, είμαστε αδύναμοι, εύκολα τρομάζουμε. Είναι τόσο εύκολο, έτσι εύθραυστοι που είμαστε, να ανοίξουμε μία τρύπα στον άλλον και να τον κάνουμε να υποφέρει. Είναι όμως σχεδόν εξίσου εύκολο να κλείσουμε την τρύπα με το ίδιο δάχτυλο που την άνοιξε. Εξαρτάται από ποια πλευρά του ατόμου είσαι".

"Το δεύτερο πράγμα είναι, ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για αλλαγή κι αν δεν το πιστεύετε αυτό, έχετε διαλέξει λάθος επάγγελμα. Κάθε μέρα θα ’πρεπε να βλέπετε τον κόσμο μ’ ένα νέο προσωπικό τρόπο. Το δέντρο έξω από το σπίτι σας δεν είναι ποτέ το ίδιο – κοιτάξτε το λοιπόν! Ποτέ από καταβολής κόσμου δεν έγιναν δυο ίδια ηλιοβασιλέματα – κοιτάξτε τα λοιπόν! Όλα ακολουθούν μια διαδικασία μεταβολής, όπως κι εσείς οι ίδιοι.

Μην πιστέψετε ποτέ ότι θα βρείτε την ηρεμία – η ζωή δεν είναι έτσι. Όταν αλλάζει κανείς συνεχώς πρέπει να συνεχίσει να προσαρμόζεται στις αλλαγές, πράγμα που σημαίνει ότι θα συναντάει συνεχώς καινούρια εμπόδια. Αυτή είναι η χαρά της ζωής".

"Έχω την έντονη αίσθηση ότι το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, αλλά η απάθεια. Είναι το να μη δίνεις δεκάρα. Όταν κάποιος μισεί, πρέπει να νιώθει κάτι για μένα, αλλιώς δε θα μπορούσε να μισήσει. Υπάρχει επομένως ένας τρόπος να επικοινωνήσω μαζί του. Αλλά αν κάποιος δεν με βλέπει καν, είμαι ανίσχυρος – δεν έχω κανένα τρόπο να τον αγγίξω.
Αν δε σ’ αρέσει το σκηνικό μέσα στο οποίο ζεις, αν νιώθεις δυστυχία, μοναξιά, αν δε συμβαίνει τίποτε στη ζωή σου, άλλαξε το σκηνικό. Ζωγράφισε ένα καινούριο φόντο. Μάζεψε γύρω σου καινούριους ηθοποιούς. Γράψε ένα καινούριο έργο – κι αν δεν είναι καλό, κατέβα από τη σκηνή και γράψε άλλο. Υπάρχουν εκατομμύρια έργα, όσα και οι άνθρωποι. Βέβαια ο άνθρωπος χρειάζεται έναν οδηγό. Ο δάσκαλος – όπως και ο γονιός – είναι τέτοιος οδηγός".

"Ένα άλλο πράγμα που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η καταξίωση. Το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Πρέπει να νιώσουμε ότι μας αναγνωρίζουν επειδή κάναμε κάτι καλό. Και κάποιος πρέπει να μας το δείξει αυτό. Πρέπει κάποιος να μας πλησιάζει κατά καιρούς και να μας χτυπάει στον ώμο και να λέει: «Πολύ καλό αυτό. Πραγματικά μου αρέσει»".

"Το άλλο πράγμα είναι, ότι ο καθένας έχει το δικό του δρόμο. Υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι ν’ ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να γίνεις ο εαυτός σου. Ο καθένας σας θα βρει το δικό του δρόμο. Μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να σας επιβάλλουν το δικό τους". 

"Πρέπει να είσαστε αληθινοί. Όχι πλαστοί. Φερθείτε φυσικά. Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να είναι κανείς κάτι που δεν είναι. Όσο φτάνετε κοντά και πιο κοντά και πιο κοντά σ’ αυτό που είσαστε, δείξτε τον πραγματικό εαυτό σας και συνεχίστε πάντα έτσι. Θα δείτε πως αυτό θα διευκολύνει τη ζωή σας. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορείτε να είσαστε στον κόσμο είναι ο εαυτός σας. Και το πιο δύσκολο είναι να είσαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι. Μην τους αφήνετε να σας βάλουν σ’ αυτή τη θέση. Βρέστε τον εαυτό σας, αυτό που είσαστε και φερθείτε φυσικά. Έτσι θα μπορέσετε να ζήσετε απλά".

"Κι ένα άλλο πράγμα: μη διατάζετε ποτέ κανένα να κάνει κάτι. Δεν είσαστε ο Θεός. Δεν ξέρετε τι κρύβει ο καθένας στο κεφάλι του. Μπορείτε να καθοδηγείτε, αλλά όχι να διατάζετε. Και προσπαθήστε να επικοινωνείτε, να καταλαβαίνετε".

"Πρέπει ωστόσο να μην ξεχνάμε πως καμιά αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί, αν δεν δουλέψουμε σκληρά κι αν δε λερώσουμε τα χέρια μας. Δεν υπάρχουν συνταγές ούτε βιβλία να τ’ αποστηθίσεις για να μάθεις πώς θα γίνεις ο εαυτός σου. Ξέρω μόνον αυτό: Υπάρχω, είμαι, είμαι εδώ, γίνομαι, δημιουργώ τη ζωή μου και κανείς δεν την φτιάχνει αντί για μένα. Πρέπει να αντιμετωπίσω τις αδυναμίες, τα λάθη, τις παραβάσεις μου. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει τη μη – ύπαρξη μου όπως εγώ, αλλά αύριο είναι μια άλλη μέρα και πρέπει ν’ αποφασίσω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να ζήσω ξανά. Κι αν αποτύχω δε θα έχω την παρηγοριά να τα βάλω με σένα, με τη ζωή ή με το Θεό".     

             

 

                                                       Venerdì 15 gennaio 2021 

 

Ritorno a scuola  

Le vacanze di Natale sono finite e noi siamo di nuovo a scuola. Queste vacanze sembravano più grandi, a causa della quarantena che l’aveva preceduta.

Le lezioni ora continuano normalmente, in classe e non online.

Fortunatamente per tutti noi, l’ educazione e l’ apprendimento presuppongono l’ insegnamento dal vivo, con la presenza fisica dell’ insegnante con i suoi studenti.

L’ istruzione a distanza è molto indietro e rende difficile per i giovani studenti, soprattutto alle elementari e all’ asilo.

Ha riempito di nuovo la scuola di voci dei bambini, le aule hanno ritrovato una ragione per esistere, gli studenti e gli insegnanti hanno continuato le loro lezioni e tutto ha trovato il suo ritmo quotidiano.

Quando cammino per strade vuote, penso che il mondo cesserà di esistere quando non ci saranno più bambini. I bambini sono la vita e con le loro voci, i giocattoli e le risate ci danno la forza e l’ energia per continuare a vivere. I bambini non ti lasciano arrendere. È una fonte di vita, gioia e creazione.

La mattina in cui sono entrata nell’ ufficio degli insegnanti, l’ insegnante dell’ arte ha notato la maschera che indossavo.

_ Lascia che ti veda! È Van Gogh? mi ha chiesto.

_  Si, le ho risposto. Sono contenta che l’ abbia notato, le ho sorriso. 

_ Dove l’ hai presa?

Dopo averla informata, le ho detto che ero molto felice che avesse riconosciuto il disegno di Van Gogh con i girasoli.

Poi mi ha chiesto con una risata: 

_ Ho reso la tua giornata?

_  Fortunatamente, le ho risposto, c’ è speranza!

Quando in seguito è entrata nella mia classe per insegnare, ha detto ai bambini:

_ Ti ricordi di un pittore che dipingeva girasoli? 

Qualcuno qui indossa una maschera del genere, ma non io.

Tutti hanno guardato l' un l' altro, una studentessa alzò la mano per rispondere e uno studente fu buttato fuori:

 _ La maestra! 

_ Come si chiamava il pittore, ricordate?

_ Vincent Van Gogh, un’ altra studentessa ha risposto.

_ Bravo, lo ricorda! le ha detto l’ insegnante dell’ arte.

_ Ora sono doppiamente soddisfatta, ho risposto alla mia collega. Oggi finalmente mi hai reso il mio giorno!

Anthoula P. Veziri

"Girasoli", Vincent Van Gogh

Friday 15 January 2021

Back to school

The Christmas holidays are over and we are back at school. These holidays seemed bigger, because of the quarantine that preceded. 

Lessons  are now continuing normally, in the classroom and not online.

Fortunately for all of us, education and learning presuppose teaching live, with the physical presence of the teacher with his students. 

Distance education lags far behind and makes it difficult for young students, especially in primary and kindergarten.

It filled the school again with children's voices, the classrooms found a reason to exist again, the students and the teachers continued their lessons and everything found its daily rhythm.

When I walk on empty streets, I think that the world will cease to exist when there will be no more children. Children are life and with their voices, toys and laughter, they give us strength and energy to keep living. Children do not let you give up. It is a source of life, joy and creation.

The morning I entered the teachers' office, the αrt teacher noticed the mask I was wearing.

 _ Let me see you! Is it Van Gogh? she asked me.

_ Yes, I did. I'm glad you noticed, I smiled at her.

 _ Where did you get it?

After informing her, I told her that I was very happy that she recognized the design of Van Gogh with sunflowers.

Then she asked me laughing: 

_ Did I make you the day?

_ Fortunately, I replied, there is hope!

When she later came into my class to teach, she told the children:

_ Do you remember talking about a painter who painted sunflowers? Someone in here wears a mask like that, but not me.

Everyone looked at each other, a student raised her hand to answer and another student was thrown out:

 _ The teacher! 

_What was the name of the painter, remember? 

_Vincent Van Gogh, another student replied.

_Well done for remembering it, the αrt teacher told her.

_ Now I am doubly happy, I replied to my colleague.

   Today you finally made me my day!

Anthoula P. Veziri

"Sunflowers", Vincent Van Gogh

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021

Επιστροφή στο σχολείο

Οι διακοπές των Χριστουγέννων τελείωσαν και επιστρέψαμε ξανά στο σχολείο. Αυτές οι διακοπές φάνηκαν πιο μεγάλες, εξαιτίας της καραντίνας, που προηγήθηκε.
Τα μαθήματα συνεχίζονται τώρα πια κανονικά, μέσα στη σχολική τάξη και όχι διαδικτυακά.
Ευτυχώς για όλους μας, η εκπαίδευση και η μάθηση προϋποθέτουν τη διδασκαλία ζωντανά, με τη φυσική παρουσία του δασκάλου με τους μαθητές του.
Η εκπαίδευση από απόσταση, υστερεί κατά πολύ και δυσκολεύει ιδιαίτερα τους μικρούς μαθητές, κυρίως του δημοτικού και του νηπιαγωγείου.
Γέμισε πάλι το σχολείο με παιδικές φωνές, οι τάξεις βρήκαν ξανά  λόγo ύπαρξης,  οι μαθητές με τους εκπαιδευτικούς συνέχισαν τα μαθήματά τους και όλα βρήκαν τον καθημερινό τους ρυθμό.
Όταν περπατάω σε άδειους δρόμους, σκέφτομαι ότι ο κόσμος θα σταματήσει να υπάρχει, όταν δεν θα υπάρχουν πια παιδιά. Τα παιδιά είναι ζωή και με τις φωνές τους, τα παιχνίδια και τα γέλια τους, μας δίνουν δύναμη και ενέργεια για να συνεχίσουμε να ζούμε. Τα παιδιά δεν σε αφήνουν να παραιτηθείς, ούτε να τα παρατήσεις. Είναι πηγή ζωής, χαράς και δημιουργίας.

Το πρωί που μπήκα στο γραφείο των δασκάλων, η δασκάλα των Εικαστικών πρόσεξε τη μάσκα που φορούσα.
_ Για να σε δω! Είναι Βαν Γκογκ; με ρώτησε.
_ Ναι, της απάντησα. Χάρηκα που το πρόσεξες, της χαμογέλασα.
_ Από πού την πήρες;
Αφού την ενημέρωσα, της είπα ότι ήμουν πολύ χαρούμενη που αναγνώρισε το σχέδιο του Βαν Γκογκ με τα ηλιοτρόπια.
Τότε εκείνη με ρώτησε γελαστά:
_ Σου έφτιαξα τη μέρα;
_ Ευτυχώς, της απάντησα, υπάρχει ελπίδα!
Όταν αργότερα μπήκε στην τάξη μου για να κάνει μάθημα, είπε στα παιδιά:
_ Θυμάστε που είχαμε μιλήσει για έναν ζωγράφο που ζωγράφιζε ηλιοτρόπια; Κάποιος εδώ μέσα φοράει μία τέτοια μάσκα, αλλά όχι εγώ.
Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, μία μαθήτρια σήκωσε το χέρι της για να απαντήσει και ένας μαθητής πετάχτηκε:
_ Η κυρία!
_ Πώς τον έλεγαν τον ζωγράφο, θυμάστε;
_ Βίνσεντ Βαν Γκογκ, απάντησε μία άλλη μαθήτρια.
_ Μπράβο, που το θυμάσαι! της είπε η δασκάλα των Εικαστικών.
_Τώρα χαίρομαι διπλά, απάντησα στη συνάδελφό μου. Σήμερα τελικά μού έφτιαξες τη μέρα μου!

Ανθούλα Π. Βεζύρη

"Ηλιοτρόπια", Βίνσεντ Βαν Γκογκ

"Love is always bestowed as a gift - freely, willingly and without expectation.
We don't love to be loved; we love to love".

Leo Buscaglia

( Για το επάγγελμα του δασκάλου)

Είναι πολύ άσχημο όταν πηγαίνεις στη δουλειά σου και δεν την αγαπάς, ιδιαίτερα στο δικό μας επάγγελμα. Αν κάθε πρωί δε σ’ ενθουσιάζει η ιδέα ότι θα μπεις μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο μ’ όλα αυτά τα μικρά παιδιά που θα σε κοιτάζουν με τα λαμπερά τους  μάτια και θα περιμένουν να τα βοηθήσεις να φτάσουν κοντά σ’ αυτή την έδρα, τότε μην ξαναπατήσεις στο σχολείο. Κάνε κάτι άλλο που δε θα σε φέρνει σε επαφή 

με μικρά παιδιά και δε θα σε αφήνει να τα σκοτώνεις σε τόσο τρυφερή ηλικία. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να κάνεις … αλλά τα παιδιά άφησέ τα ήσυχα.

Ένα άλλο πράγμα που χρειαζόμαστε όλοι είναι η ελευθερία. Ο Θορώ λέει ότι: «Τα πουλιά δεν τραγουδούν ποτέ μέσα σε σπηλιές». Ούτε κι εμείς. Για να μπορέσουμε να μάθουμε, πρέπει να είμαστε ελεύθεροι. Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να δοκιμάζουμε, να πειραματιζόμαστε, να κάνουμε λάθη. 

Έτσι μαθαίνει κανείς. Καταλαβαίνω τα λάθη σου και κερδίζω από τα δικά μου. Το μυστικό είναι να μην κάνεις δυο φορές το ίδιο λάθος. Έχω όμως ανάγκη να είμαι ελεύθερος να πειραματίζομαι και να δοκιμάζω. 

Δώσε μου αυτή την ευκαιρία. Δώσε μου την ευκαιρία να ζήσω και να είμαι ο εαυτός μου και να βρω τη χαρά στην ανάγκη. Μη μου κολλάς τα ελαττώματά σου! Άσε με να βρω και να ξεπεράσω τα δικά μου!

                 "Στον πατέρα μου οφείλω το ζην,
              στον διδάσκαλό μου το ευ ζην".

            Μέγας Αλέξανδρος

                       "Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό
            όπλο που μπορείτε να 
              χρησιμοποιήσετε, για να αλλάξετε
           τον κόσμο"

       Νέλσον Μαντέλα