Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καφετέρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καφετέρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022


La pioggia

La domenica scorsa, ero in un caffè, sulla collina di una grande città di Atene, quando all’ improvviso una forte pioggia si è abbattuta, una tempesta. In pochi minuti l’ immagine di tutta Atene, che si stendeva come un tappeto sotto il caffè, era scomparsa e tutto fuori dalle finestre era diventato bianco, come nebbia.

Era qualcosa di particolare e piuttosto interessante, che non si trova spesso in città perché il luogo in cui mi trovavo era circondato da alberi e bassa vegetazione, come se fossi in campagna. Ho pensato che non mi piace camminare sotto la pioggia ed in generale non mi piace il maltempo e l’ inverno. Preferisco lestate,  in compagnia del mare.

Tuttavia, la mia mente è andata alle parti di Pelion in inverno, un luogo che amo in tutte le stagioni dell’ anno. Anche la pioggia ha la sua parte nei nostri bei ricordi!

Tutti dentro il caffè guardavano le finestre, alcuni facevano telefonate, come me. Ho chiamato mia figlia perché ero preoccupata.  Anche lei era uscita per un caffè. Fortunatamente, tutto bene!

Dove eravamo seduti, il soffitto gocciolava in alcuni punti e stavamo attenti a non bagnarci. Quindi abbiamo tirato le nostre sedie, anche se il caffè era enorme e non era un gran problema. Quando dopo un po’ smise di piovere, fui sollevata.
Finalmente calma!

«È una tempesta, passerà», ha detto mio marito. È così che succede nelle nostre vite, o dovrebbe succedere così. Siamo pazienti con le difficoltà ed aspettiamo i giorni migliori che verranno!

Anthoula P. Veziri















Η βροχή

Την προηγούμενη Κυριακή, βρισκόμουν σε μία καφετέρια, στον λόφο μιας μεγάλης πόλης της Αθήνας, όταν ξαφνικά έπιασε μία δυνατή βροχή, μία καταιγίδα. Σε λίγα λεπτά είχε εξαφανιστεί η εικόνα όλης της Αθήνας, που απλωνόταν σαν χαλί κάτω από την καφετέρια και έξω από τα παράθυρα όλα είχαν γίνει άσπρα, σαν ομίχλη.

Ήταν κάτι ξεχωριστό και αρκετά ενδιαφέρον, που δεν το συναντάς συχνά μέσα στην πόλη γιατί το μέρος που βρισκόμουν είχε τριγύρω δέντρα και χαμηλή βλάστηση, σαν να βρισκόμουν στην εξοχή. Σκέφτηκα ότι δεν μου αρέσει να περπατάω στη βροχή και γενικότερα δεν μου αρέσει η κακοκαιρία και ο χειμώνας. Προτιμώ το καλοκαίρι, παρέα με τη θάλασσα.

Παρόλα αυτά, το μυαλό μου πήγε στα μέρη του Πηλίου τον χειμώνα, ένα μέρος που αγαπάω όλες τις εποχές του χρόνου. Έχει και η βροχή το μερίδιό της στις όμορφες αναμνήσεις μας!

Όλοι μέσα στην καφετέρια, κοίταζαν τα παράθυρα, κάποιοι τηλεφωνούσαν, όπως και εγώ. Πήρα τηλέφωνο την κόρη μου γιατί ανησυχούσα. Είχε βγει και εκείνη για καφέ. Ευτυχώς, όλα καλά!

Εκεί που καθόμασταν, το ταβάνι έσταζε νερό σε κάποια σημεία και προσέχαμε να μην βραχούμε. Γι’ αυτό τραβήξαμε τις καρέκλες μας, αν και η καφετέρια ήταν τεράστια και δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα. Όταν σταμάτησε μετά από λίγο να βρέχει, ένιωσα ανακούφιση. Επιτέλους ηρεμία!

«Μπόρα είναι, θα περάσει», είπε ο άντρας μου. Έτσι συμβαίνει και στη ζωή μας ή κάπως έτσι πρέπει να συμβαίνει. Κάνουμε υπομονή στις δυσκολίες και περιμένουμε τις καλύτερες ημέρες που θα έρθουν!

Ανθούλα Π. Βεζύρη















Έκθεση Ζωγραφικής: «Αύρα καλοκαιρινή»   Ανθούλα Π. Βεζύρη   Πρόσκληση Σας προσκαλώ στην έκθεσή μου που θα  πραγματοποιηθεί στην ...