Siamo nell’ ultimo mese d’ autunno e l’ inverno arriverà presto. La
durata della giornata si è notevolmente accorciata e ora si sta facendo buio
verso le cinque del pomeriggio. La notte, che inizia molto presto, crea una
sensazione di stanchezza e sonnolenza, ti prepara a rilassare i ritmi intensi
ed a sdraiarti per riposare. Ovviamente questo non è possibile il più delle
volte e quindi cerchi di continuare a finire il tuo lavoro, anche se il buio
che si diffonde intorno a te, ti sfida a rinunciare a tutto ed andare a dormire.
Il tempo cambia ed insieme il nostro umore. Fa più freddo la mattina
presto e la sera. Nelle
zone montuose della Grecia sono già state accese stufe, caminetti e caloriferi.
I
vestiti che indossiamo sono di lana e tutti cerchiamo di riscaldarci. L’ inverno
e il freddo limitano i nostri movimenti e ci costringono ad essere più chiusi a
noi stessi. Il trasporto è meno facile, o per il tempo o per la nostra voglia
di restare a casa.
La buona notizia è che nel nostro paese il sole non ci lascia quasi mai,
tutto l’anno. Così, appena appare in cielo, ci rende felici e in modo magico,
troviamo il tempo per un caffè nella piazza del nostro quartiere o vicino al
nostro luogo di lavoro.
Tuttavia, l’ inverno ci premia per la nostra pazienza e resistenza, con
le celebrazioni di Natale e Capodanno che tutti aspettiamo di riposare e di
gioire. Ogni stagione è diversa e tutto segue il ciclo della vita. Buon inverno
e sopportiamo il freddo e le sfide anche di questa stagione che arriva!
Anthoula P. Veziri
Winterisapproaching
We are in the last month of autumn and winter will come soon. The length
of the day has shortened considerably and now it is getting dark around five
o’clock in the afternoon. The night, which starts very early, creates a feeling
of tiredness and sleepiness, prepares you to relax the intense rhythms and lie
down to rest. Of course this is not possible most of the time and so you try to
continue to finish your work, even if the darkness that spreads around you, challenges you to give up everything and go to sleep.
The weather changes and with it our mood. It gets cold more early
in the morning and in the evening. In the mountainous parts of Greece, stoves,
fireplaces and radiators have already been lit. The clothes we wear are woollen
and we all try to keep warm. Winter and cold restrict our movements and force
us to be more closed to ourselves. Transportation is less easy, either because
of the weather or our desire to stay home.
The good news is that in our country the sun almost
never leaves us, all year round. So, as soon as it appears in the sky, it makes us happy and in a magical
way, we find time for a coffee in the square of our neighborhood or near our
place of work.
Nevertheless, winter rewards us for our patience and endurance, with the
Christmas and New Year celebrations we all look forward to, to rest and
rejoice. Every season is different and everything follows the cycle of life.
Have a good winter and endure the cold and the challenges of this season that comes as
well!
Anthoula P. Veziri
Πλησιάζει
ο χειμώνας!
Βρισκόμαστε στον τελευταίο μήνα
του φθινοπώρου και σε λίγο θα έρθει ο χειμώνας. Η διάρκεια της ημέρας έχει
μικρύνει αισθητά και τώρα νυχτώνει γύρω στις πέντε το απόγευμα. Η νύχτα, που
ξεκινάει πολύ νωρίς, σου δημιουργεί ένα αίσθημα κούρασης και νύστας, σε
προετοιμάζει να χαλαρώσεις τους έντονους ρυθμούς και να ξαπλώσεις για να
ξεκουραστείς. Βέβαια αυτό δεν είναι τις περισσότερες φορές εφικτό και έτσι
προσπαθείς να συνεχίσεις για να τελειώσεις τις εργασίες σου, έστω και αν το
σκοτάδι που απλώνεται γύρω σου, σε προκαλεί να τα παρατήσεις όλα και να πας να
κοιμηθείς.
Ο καιρός αλλάζει και μαζί και η
διάθεσή μας. Κάνει κρύο περισσότερο νωρίς το πρωί και το βράδυ. Στα ορεινά μέρη
της Ελλάδας, έχουν ήδη ανάψει τις σόμπες, τα τζάκια και τα καλοριφέρ. Τα ρούχα
που φοράμε είναι μάλλινα και όλοι προσπαθούμε να ζεσταθούμε. Ο χειμώνας και το
κρύο περιορίζουν τις κινήσεις μας και μας αναγκάζουν να κλεινόμαστε πιο πολύ
στον εαυτό μας. Οι μετακινήσεις γίνονται με λιγότερη ευκολία, είτε εξαιτίας του
καιρού ή της επιθυμίας μας να μείνουμε στο σπίτι.
Το καλό είναι ότι στη χώρα μας
ο ήλιος δεν μας εγκαταλείπει σχεδόν ποτέ, όλη τη διάρκεια του χρόνου. Έτσι,
μόλις εμφανιστεί στον ουρανό, μάς κάνει χαρούμενους και με έναν μαγικό τρόπο,
βρίσκουμε χρόνο για έναν καφέ στην πλατεία της γειτονιάς μας ή κοντά στον χώρο
της δουλειάς μας.
Παρόλαυτα, ο χειμώνας μάς
ανταμείβει για την υπομονή και την αντοχή μας, με τις γιορτές των Χριστουγέννων
και της Πρωτοχρονιάς που όλοι περιμένουμε, για να ξεκουραστούμε και να χαρούμε.
Κάθε εποχή είναι διαφορετική και όλα ακολουθούν τον κύκλο της ζωής. Καλό
χειμώνα να έχουμε και να αντέξουμε το κρύο και τις προκλήσεις και αυτής της
εποχής που έρχεται!
Ανθούλα Π. Βεζύρη
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2021
Χειμερινοί κολυμβητές
Αγαπάω τη θάλασσα από τότε που ήμουνα
παιδί. Την προτιμώ από το βουνό, χειμώνα και καλοκαίρι. Τις καλοκαιρινές μου
διακοπές, δεν μπορώ να τις φανταστώ μακριά από τη θάλασσα. Παρόλαυτα, νομίζω
πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κολυμπήσω στα κρύα της νερά, τον χειμώνα.
Οι κάτοικοι των περιοχών της παραλιακής λεωφόρου στην Αθήνα, αυτοί που ζουν
στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στο Νέο Φάληρο, στη Βουλιαγμένη, είναι οι περισσότεροι
χειμερινοί κολυμβητές. Όποτε και να περάσεις από εκεί το χειμώνα, πάντα θα δεις
κάποιους να κολυμπάνε ή να κάνουν ηλιοθεραπεία. Για εκείνους, μόλις βγει ο
ήλιος, είναι καλοκαίρι, ακόμα και αν έξω από το νερό η θερμοκρασία είναι μόνο πέντε
βαθμοί. Γενικότερα, έχω παρατηρήσει, ότι όσοι ζουν σε αυτές τις περιοχές της
Αττικής, κοντά στη θάλασσα, ασχολούνται καθημερινά με τον αθλητισμό, όχι
αναγκαστικά, αλλά ως τρόπο ζωής.
Όσες φορές πήγα εκεί με τον άντρα μου ή μαζί με την κόρη μας, για να πιούμε
έναν καφέ, να περπατήσουμε ή για να κάνει η κόρη μας ποδήλατο, όταν ήταν μικρή,
τους έβλεπα όλους να φοράνε αθλητικά ρούχα και παπούτσια, να τρέχουν με τα
γουόκμαν στα αυτιά ή να κολυμπάνε στη θάλασσα. Έμοιαζαν σαν να ζούσαν σε άλλη
χώρα, ή να μην έχουν σχέση με εμάς τους υπόλοιπους που ζούσαμε στο κέντρο της
πόλης. Τους θαύμαζα και απορούσα, πού έβρισκαν τη διάθεση να γυμνάζονται και
μετά σκεφτόμουνα ότι εγώ είχα πολύ καιρό
να γυμναστώ, έστω και για λίγο.
Αντίθετα, έχω παρατηρήσει και ακούσει από τους ανθρώπους που ζουν σε
παραθαλάσσια μέρη, μακριά από την Αττική, ή στα νησιά, ακόμα και το καλοκαίρι,
να μην πηγαίνουν για μπάνιο γιατί λένε ότι, όποτε θέλουν μπορούν να δουν τη
θάλασσα, την έχουν συνηθίσει ή την έχουν βαρεθεί.
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω καθόλου και ούτε μου αρέσει να το ακούω. Τότε σκέφτομαι, ότι εγώ είμαι σε
πολύ καλύτερη θέση, αφού, ενώ μένω στην Αθήνα, το καλοκαίρι κάνω τις διακοπές
μου και τα μπάνια μου και παράλληλα δεν βαριέμαι τη θάλασσα. Ούτε θέλω ποτέ να
τη συνηθίσω τόσο πολύ, ώστε να μου είναι αρκετό να την βλέπω μόνο από μακριά.
Όσοι είναι χειμερινοί κολυμβητές, υποστηρίζουν πως δεν αρρωσταίνουν ποτέ, ενώ
παράλληλα διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το κρύο το συνηθίζουν
στην αρχή σιγά σιγά, αφού δεν σταματάνε ποτέ τα μπάνια και μετά δεν τους ενοχλεί.
Πολύ θα ήθελα να συνέβαινε αυτό και σε εμένα, αλλά δεν γίνεται. Αντί γι’ αυτό,
έχω συμβιβαστεί το χειμώνα με το κολυμβητήριο, αλλά με θερμαινόμενη και κλειστή
πισίνα.
Η ομορφιά της θάλασσας όμως, δεν συγκρίνεται με καμία πισίνα και είναι τυχεροί
εκείνοι που μπορούν να την απολαμβάνουν κολυμπώντας, το χειμώνα ή το καλοκαίρι ή
ακόμα καλύτερα, όλο τον χρόνο.
Ανθούλα Π. Βεζύρη
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021
Το παγωμένο πουλάκι
Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά. Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.
Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί: -Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ. Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.
-Έλα ’δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς, όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς. Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.
Χάρης Σακελλαρίου
Τα καημένα τα πουλάκια
Κρύο βαρύ, χειμώνας όξω, τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια,
τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!
Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει,
η βροχή και το χαλάζι κι ο βοριάς που θα περάσει,
και το χιόνι που το παίρνουν στις αυλές με το φαράσι.
Κι αν η νύχτα είναι μεγάλη, κι έρχεται γιομάτη τρόμους,
κι αν ο θάνατος απόψε, φέρνει γύρα μες τους δρόμους,
κι αν η παγωνιά θερίζει κι είναι δίχως ρουχαλάκια,
δε βαριέσαι, ποιος θυμάται τα καημένα τα πουλάκια.
Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει.
Στα παιδάκια είναι τα χάδια, στα παιδάκια τα φιλάκια,
τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!
Κι όταν γίνει, πάλι, βράδυ κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν,
να χωθούν μες τα κρεβάτια, μη τυχόν και ξεπαγιάσουν,
τα πουλάκια τα καημένα, τα πουλάκια, τώρα, πέρα
θα χαθούν χωρίς ελπίδα να φανούν την άλλη μέρα…
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Τι μας κάνεις χειμώνα;
Έβρεξες και χιόνισες, άσπλαχνε χειμώνα. Πάγωσες την όμορφη τρυφερή ανεμώνα. Όλους μας φυλάκισες μέσα στη φωλιά μας. Φύσηξες και ρήμαξες την αμυγδαλιά μας.
Φτάνουν πια οι κακοκαιρίες φτάνουν πια τα χιόνια. Άσε να ’ρθει η άνοιξη με τα χελιδόνια.
Γιώργης Κρόκος
Το χιόνι
Τι καλά που ’ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα. Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.
Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει. Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει, πως κρυώνει, πως επάγωσε…
Έλα μέσα κοριτσάκι, το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!
Κώστας Καρυωτάκης
Ο χειμώνας
Ο χειμώνας ήλθε πάλι κι όλοι γύρω στο μαγκάλι έχουν μαζευτεί. Ρίχτε κάστανα στη θράκα, παραμύθια η γιαγιάκα θα ’ρθει, να μας ’πει.
Έξω πέφτει το χαλάζι και τη θύρα μας τραντάζει τώρα ο Βοριάς. Μεσ’ την κρύα ανατριχίλα σκορπισθήκανε τα φύλλα της κληματαριάς.
Μεσ’ την άγρια τούτη μπόρα τρομαγμένα όλα τώρα πάνε τα πουλιά. Λίγη ζέστη για να βρούνε τσίου – τσίου, θα κρυφθούνε, μέσα στη φωλιά.
Λάκης Παπαδήμας
Γύρω γύρω όλοι
Γύρω γύρω όλοι! Χιόνια στο περβόλι. Άσπρα γίναν τα κλαριά, άσπρα στρώθηκαν χαλιά, κι ο Χιονάνθρωπος απέξω με καλεί να παίξω.
Γύρω γύρω όλοι! Άνθη στο περβόλι. Άνθισεν η κερασιά, ρόδισε η ροδακινιά, παντού χλόη και γρασίδι, ώρα για παιχνίδι.
Γύρω γύρω όλοι! Ζέστη στο περβόλι. Σύκα γέμισε η συκιά, κόκκινη η κληματαριά, κι ένα τόσο δα πουλί «έλα έξω» με καλεί.
Γύρω γύρω όλοι! Μαραμένο το περβόλι. Φύλλα σκέπασαν τη γη, η βροχή πια δεν αργεί του σχολειού η καλή ποδιά αγκαλιάζει τα παιδιά.
Γύρω γύρω όλοι! Η ζωή περβόλι. Άνθη, χιόνια και βροχή κάθε χρόνο απ’ την αρχή. Και το ξέρουμε όλοι: Μια δουλειά, μια σκόλη.
Ρένα Καρθαίου
Πουλάκι του χειμώνα
Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι, ξένο πέταξε σπουργίτι. Φύλλο, σπόρος πουθενά, πώς κρυώνει και πεινά!
Το παράθυρο θ’ ανοίξω δυο σπυράκια να του ρίξω. –Έλα μέσα δω, πουλί, ζεστασιά θα βρεις πολλή.
Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει δυο σπυράκια και πετάει. –Ταξιδιάρικο πουλί, πέταξε, ώρα σου καλή.
Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος
Ο Χιονάνθρωπος
Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,
γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.
-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,
ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!
Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,
πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,
είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!
(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)
Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.
Μας βγήκε ο ήλιος…Τι συμφορά!
Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.
Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…
Ντίνα Χατζηνικολάου
Χιονοπόλεμος
Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση. Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.
Ε, με το χιονάνθρωπο τραβηχτείτε πέρα άναψεν ο πόλεμος πάρτε πρώτη σφαίρα.
Αν βαστάν τα κότσια σας, πιάστε μετερίζι. Όπου πέσει η μπάλα μας, μύτες κοκκινίζει.
Πως; Γελάτε; Πάρτε τη πάνω στο στομάχι. Φραπ, και σκιάζει η δεύτερη στου αρχηγού τη ράχη.
Φραπ, κι απ’ τα κεφάλια τους πέφτουν κάτω οι κούκοι. Φραπ! Και του χιονάνθρωπου σπάζει το τσιμπούκι.
Στέλιος Σπεράντσας
Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας
Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας χωρίς τραγούδια και πουλιά, στα σύννεφα τρυπώνει ο ήλιος και το φεγγάρι στην ομίχλη, τα φύλλα τα χλωμά ένα ένα ρίχνει στη γη η κληματαριά.
Μουχρώσαν τα βουνά και οι κάμποι, τα στενορύμια και οι αυλές, αμίλητα στοιχειά τα δέντρα στέκουνε ολόρθα στη βροχή στέκουνε ολόρθα στους ανέμους, στοιχειώσανε τα μονοπάτια κι ερήμαξαν οι ακρογιαλιές.
Φεύγουνε οι μέρες του χειμώνα, σαν ταξιδιάρικα πουλιά, θα βγει απ’ τα σύννεφα κι ο ήλιος κι απ’ την ομίχλη το φεγγάρι, πράσινα φύλλα θα βλαστήσουν και πάλι στις κληματαριές, τα μονοπάτια θα ξυπνήσουν, θα ζωντανέψουν τ’ ακρογιάλια, θα λουλουδίσουν τα μπαλκόνια, θα λουλουδίσουν τα κλαδιά, και θά ’ρθουνε τα χελιδόνια.
Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου
Ο χειμώνας
Δε μ’ ακούς; Έρχομαι μέσα από τους έρημους ασφαλτόδρομους. Έλα, έλα, κοριτσάκι μυρίζω φασουλάδα, πορτοκάλι και τραγανιστό τσουρέκι.
Έλα, έλα, αγοράκι φόρεσε το σκούφο σου βάλε τα μάλλινα γάντια σου άνοιξε το στόμα σου, να ξεδιψάσεις με το χιόνι γέμισε τις τσέπες σου σταφίδες, καρύδια και ξεραμένα σύκα τάισε με ψίχουλα τα πεινασμένα σπουργίτια.
Έρχομαι μέσα από τις παγωμένες λίμνες και τα ποτάμια τα γυμνά κλαδιά και το μολυβένιο ουρανό άσ’ το μόνο του στη γωνιά του το πατίνι κάνε το φίλο σου να δακρύσει με μια φέτα μανταρίνι.
Τι κάνει η γιαγιά σου; Πλέκει ακόμη πλάι στο περβάζι; Για κοίτα πώς μελάνιασε η μύτη σου….την πάγωσε τ’ αγιάζι…
Έλα, έλα, αγοράκι έλα, έλα κοριτσάκι. Δε μ’ ακούς; Είμαι ο Χειμώνας.
.jpg)
