AUSTIN KLEON

Όπως έχεις οικογενειακό γενεαλογικό δέντρο, έχεις και γενεαλογικό δέντρο ιδεών. Δεν μπορείς να επιλέξεις την οικογένειά σου, μπορείς, όμως, να διαλέξεις εσύ τους δασκάλους σου, να διαλέξεις εσύ τους φίλους σου, να διαλέξεις εσύ τη μουσική που θα ακούσεις, να διαλέξεις εσύ τις ταινίες που θα δεις.

Στην πραγματικότητα, είσαι ένας συνδυασμός των πραγμάτων που αφήνεις να μπουν στη ζωή σου. Είσαι το σύνολο των επιρροών σου. Ο Γκαίτε έλεγε: «Μας διαμορφώνουν τα πράγματα που αγαπάμε».

Ένα πράγμα το σχολείο. Άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Δεν ταυτίζονται (απαραίτητα) αυτά τα δύο. Είτε είσαι σε κάποια σχολή είτε όχι, η μόνιμη δουλειά σου είναι να εκπαιδεύεις τον εαυτό σου.

Πρέπει να έχεις περιέργεια για τον κόσμο στον οποίο ζεις. Ψάξε να βρεις απαντήσεις. Ανάτρεξε σε κάθε πηγή. Πήγαινε πιο βαθιά από οποιονδήποτε άλλο – έτσι θα βρεθείς μπροστά.

Googlαρε τα πάντα. Τα πάντα. Googlαρε τα όνειρά σου, googlαρε τα προβλήματά σου. Μην κάνεις ερωτήσεις πριν googlάρεις. Είτε θα βρεις την απάντηση είτε μια καλύτερη ερώτηση.

Μη σταματάς να διαβάζεις. Πήγαινε στη βιβλιοθήκη. Υπάρχει μια μαγεία στο να βρίσκεσαι περιτριγυρισμένος από βιβλία. Χάσου στους διαδρόμους. Διάβασε βιβλιογραφίες. Δεν έχει σημασία το βιβλίο απ’ το οποίο θα ξεκινήσεις, αλλά το βιβλίο στο οποίο αυτό θα σε οδηγήσει.

Να συλλέγεις βιβλία, ακόμα κι αν δεν σχεδιάζεις να τα διαβάσεις αμέσως. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από μια αδιάβαστη βιβλιοθήκη» είχε πει ο σεναριογράφος Τζον Γουότερς.

Μη φοβάσαι τη λέξη έρευνα. Απλώς ψάχνε.

Φτιάχνουμε τέχνη γιατί μας αρέσει η τέχνη. Μας ελκύουν συγκεκριμένα στυλ δουλειάς, γιατί μας ελκύουν οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά.

Αυτό είναι το μανιφέστο: Ζωγράφισε την τέχνη που θέλεις να δεις, ξεκίνα την επιχείρηση που θέλεις να διευθύνεις, παίξε τη μουσική που θέλεις να ακούσεις, γράψε τα βιβλία που θέλεις να διαβάσεις, φτιάξε τα προϊόντα που θέλεις να χρησιμοποιήσεις – κάνε τη δουλειά που θέλεις να δεις ολοκληρωμένη.

Αν έχεις δύο ή τρία πάθη, μη νιώθεις την ανάγκη ότι πρέπει να επιλέξεις ανάμεσά τους. Μην πετάς τίποτα. Κράτησε όλα τα πάθη στη ζωή σου. Αυτό είναι κάτι που έμαθα από τον θεατρικό συγγραφέα Στίβεν Τόμλινσον.

Ο Τόμλινσον προτείνει ότι αν αγαπάς διαφορετικά πράγματα, απλώς πρέπει να συνεχίσεις να περνάς χρόνο μαζί τους. «Άσε το ένα να μιλήσει με το άλλο. Κάτι θα αρχίσει να γίνεται».

Η αλήθεια είναι ότι μπορείς να κόψεις μερικά από τα πάθη σου και να συγκεντρωθείς μόνο σε ένα. Μετά από λίγο καιρό όμως θα αρχίσεις να νιώθεις ότι σου λείπει ένα πόδι.

Austin Kleon

Η δημιουργική ζωή δεν είναι γραμμική. Δεν είναι μια ευθεία γραμμή από το σημείο Α στο σημείο Β. Μοιάζει περισσότερο με μια λούπα ή μια σπείρα, στην οποία επιστρέφεις σε μια νέα αφετηρία κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα πρότζεκτ. Ανεξάρτητα από το πόση επιτυχία γνωρίζεις ή από το πόσο ψηλά βρεθείς, ποτέ δε «φτάνεις» κάπου. Πέρα από το θάνατο, δεν υπάρχει καμία γραμμή τερματισμού ή απόσυρσης για έναν δημιουργικό άνθρωπο. «Ακόμα και αν φτάσεις να γίνεις σπουδαίος στη δουλειά σου, θα βρεθεί κάποιος που θα σε ρωτήσει: ΄΄Τι θα κάνεις τώρα;΄΄ λέει ο μουσικός  Ίαν Σβενόνιους.

Οι πραγματικά δημιουργικοί καλλιτέχνες που γνωρίζω έχουν ήδη απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, επειδή έχουν βρει μια καθημερινή άσκηση – μια καθημερινή ρουτίνα που τους προστατεύει από την επιτυχία, την αποτυχία και το χάος του κόσμου. Όλοι τους έχουν αναγνωρίσει πού θέλουν να επενδύουν το χρόνο τους, και δουλεύουν πάνω σε αυτό καθημερινά, ό,τι κι αν γίνει. Ακόμα και αν το νέο τους έργο απορριφθεί, αγνοηθεί ή αποθεωθεί απ’ όλους, γνωρίζουν ότι θα σηκωθούν την επομένη και θα κάνουν τη δουλειά τους.

Η δημιουργικότητα έχει να κάνει με τη σύνδεση – πρέπει να είσαι συνδεδεμένος με τους άλλους για να βρεις έμπνευση και για να δείξεις τη δουλειά σου - , αλλά έχει να κάνει και με την αποσύνδεση. Πρέπει να αποσυρθείς για να σκεφτείς, να δουλέψεις πάνω στην τέχνη σου και να δημιουργήσεις κάτι για να δείξεις στους άλλους. Πρέπει να παίξεις λίγο κρυφτό για να παράξεις κάτι που αξίζει να βρεθεί.

Η ησυχία και η απομόνωση είναι καθοριστικά στοιχεία. Ο σύγχρονος κόσμος με τις ειδοποιήσεις, τον εικοσιτετράωρο κύκλο ειδήσεων και τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας είναι τελείως αφιλόξενος για τους καλλιτέχνες που θέλουν να απομονωθούν προκειμένου να δουλέψουν συγκεντρωμένοι.

Όποτε νιώθεις πως η ζωή σε πνίγει, επίστρεψε στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου και αναλογίσου τις ημέρες σου. Βάλε τα δυνατά σου να τις γεμίσεις με τρόπους που θα σε φέρουν πιο κοντά στο στόχο σου. Να είσαι επιεικής με τον εαυτό σου και να παίρνεις το χρόνο σου. Να ανησυχείς λιγότερο για τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να ανησυχείς περισσότερο για τα πράγματα που αξίζει να κάνεις. Να ανησυχείς λιγότερο για το αν είσαι σπουδαίος καλλιτέχνης. Να ανησυχείς περισσότερο για το αν είσαι καλός άνθρωπος που δημιουργεί τέχνη. Να ανησυχείς λιγότερο για το αν αφήνεις το στίγμα σου. Να ανησυχείς περισσότερο για το αν αφήνεις τα πράγματα καλύτερα από ό,τι τα βρήκες.

Συνέχισε να δουλεύεις. Συνέχισε να παίζεις. Συνέχισε να παρατηρείς. Συνέχισε να ακούς. Συνέχισε να σκέφτεσαι. Συνέχισε να ονειρεύεσαι. Συνέχισε να τραγουδάς. Συνέχισε να χορεύεις. Συνέχισε να ζωγραφίζεις. Συνέχισε να κάνεις γλυπτική. Συνέχισε να συνθέτεις. Συνέχισε να ασχολείσαι με την υποκριτική. Συνέχισε να μαγειρεύεις. Συνέχισε να περπατάς. Συνέχισε να προσφέρεις. Συνέχισε να ζεις. Συνέχισε να δίνεις προσοχή. Συνέχισε να κάνεις ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις.

Συνέχισε.