Φέτος το φθινόπωρο άργησε να έρθει.
Μετά από ένα καυτό και ατελείωτο
καλοκαίρι, ο καιρός άρχισε να αλλάζει:
βρέχει, κάνει κρύο, φοράμε πιο χοντρά
ρούχα, πουλόβερ και παλτά και πίνουμε
ζεστά ροφήματα.
Σκέφτομαι πως όσο και να μας αρέσει το
καλοκαίρι με τον ήλιο, τη ζέστη και τη
θάλασσα, είναι απαραίτητο τόσο για την
ισορροπία της φύσης όσο και της δικής
μας ψυχολογίας, να διαδέχεται η μία
εποχή την επόμενη, με τα δικά της κάθε
φορά
χαρακτηριστικά.
Το φθινόπωρο είναι μία εποχή έναρξης
καινούριων πραγμάτων. Μοιάζει σαν να
γυρίζεις τον διακόπτη και να ξεκινάνε
όλα από την αρχή: τα σχολεία, τα
μαθήματα, οι δουλειές, η
καθημερινότητα. Όλοι βάζουν νέους
στόχους και κάνουν σχέδια για να τα
πραγματοποιήσουν μέσα στη νέα
χρονιά, που αρχίζει από τον Σεπτέμβρη.
Η μέρα μικραίνει και η νύχτα μεγαλώνει. Αυτό μπορεί να μας δημιουργεί μία θλίψη και μία διάθεση να ξεκουραστούμε και να κοιμηθούμε πιο νωρίς. Όλη την εβδομάδα τρέχουμε για να προλάβουμε τις υποχρεώσεις μας και περιμένουμε το σαββατοκύριακο για να χαλαρώσουμε, να διασκεδάσουμε και να κάνουμε αυτά που μας ευχαριστούν. Έτσι, δεν υπάρχει χρόνος για να βαρεθούμε, αφού βρίσκουμε τρόπους για να περάσουμε όμορφα μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Και φυσικά η αναμονή των
Χριστουγέννων μας κινητοποιεί
καθημερινά για να φέρουμε σε πέρας τις
εργασίες μας, ώστε όταν έρθει ο
χειμώνας να απολαύσουμε μία περίοδο
γιορτινής ατμόσφαιρας και χαράς.
