ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΑΓΑΠΗ

admin

«Η αγάπη είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης» Erich Fromm (1900-1980) Γερμανός ψυχαναλυτής

Τι είναι η αγάπη; Αναρωτιούνται ανά τους αιώνες οι άνθρωποι. Ποιητές, συγγραφείς, φιλόσοφοι και ψυχολόγοι, αλλά κι όλοι μας ως «κοινοί θνητοί» προσπαθούμε να δώσουμε αγωνιωδώς απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Από τότε που γεννήθηκε η ανθρώπινη συνείδηση, η επίγνωση της ξεχωριστής μας ύπαρξης στον κόσμο μάς δημιουργεί αγωνία, ίσως μάλιστα να είναι και η κύρια πηγή κάθε ανθρώπινης αγωνίας. Το να είμαστε μόνοι, απομονωμένοι από τους άλλους σημαίνει ότι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά κι αποτελεσματικά με τους γύρω μας κι εμπεριέχει την τάση να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ως απειλητικό, ενώ επιπλέον το βίωμα της μοναξιάς μάς προκαλεί συναισθήματα ενοχής και ντροπής.

Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι επιδιώκουμε με κάθε τρόπο να αποφύγουμε τη μοναξιά και να ενωθούμε με ένα άλλο πρόσωπο, προκειμένου η αγωνία της ανθρώπινης οντότητας να κατευναστεί. Είναι ωστόσο κάθε μορφή «διαπροσωπικής συνένωσης» – όπως το τοποθετεί ο Fromm – αγάπη; Κατά τη γνώμη του – την οποία κι ενστερνιζόμαστε – η έννοια της αγάπης θα πρέπει να αποδοθεί μόνο σε μια συγκεκριμένη μορφή συνένωσης με ένα άλλο άτομο. Ας δούμε λοιπόν πρώτα τι ΔΕΝ είναι αγάπη.

Αγάπη ΔΕΝ είναι η συμβιωτική σχέση, όπου τα δύο άτομα είναι κυριολεκτικά εξαρτημένα το ένα από το άλλο και συμπεριφέρονται σαν να ήταν ένα άτομο. Ο Fromm αναφέρεται σε δύο μορφές της συμβιωτικής σχέσης. Η παθητική της μορφή είναι η υποταγή ή ο μαζοχισμός. Το άτομο σε αυτή την περίπτωση προτιμά την υποταγή σε ένα άλλο πρόσωπο καθώς φοβούμενο την προσωπική ελευθερία και τις συνέπειες της, αφήνεται να καθοδηγηθεί κι έτσι να αποφύγει την αίσθηση της απομόνωσης. Φυσικά, αυτό το άτομο δεν επιλέγει ποτέ, δεν ωριμάζει ποτέ, δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Στον αντίποδα βρίσκεται το σαδιστικό άτομο και σύμφωνα με τον Fromm, αυτή είναι η ενεργητική μορφή της συμβιωτικής σχέσης, όπου επικρατεί η ανάγκη της κυριαρχίας πάνω σε ένα άλλο πρόσωπο, έτσι ώστε να επιβεβαιώσει το σαδιστικό άτομο τη δύναμη και την αυτοαξία του. Στην ουσία το άτομο αυτό ζει με το να εξαρτώνται οι άλλοι από αυτό. Το κοινό σημείο του σαδιστή και του μαζοχιστή είναι ότι δεν μπορεί να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλον, καθώς «σκοπός» τους είναι η σύνδεση με απώλεια της ακεραιότητας.

Αγάπη ΔΕΝ είναι ένα σύνολο χειρισμών, έτσι ώστε να κρατήσουμε τον άλλον κοντά μας. Όπως έχουμε ήδη αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μας, σε πολλές περιπτώσεις πολλοί γονείς δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη του παιδιού τους για ενηλικίωση κι ανεξαρτητοποίηση και «προτιμούν» να το αντιλαμβάνονται ως προέκταση του εαυτού τους για να νιώθουν οι ίδιοι πλήρεις. Το θέμα φυσικά των χειριστικών πράξεων υφίσταται και σε άλλες μορφές σχέσεων είτε πρόκειται για ερωτικές είτε για φιλικές.

Αγάπη ΔΕΝ είναι η «μαύρη παιδαγωγική» – όπως μας λέει η Alice Miller – όπου «για το καλό μας» κάποιοι μας νουθετούν μέσω της τιμωρίας και της άσκησης σωματικής βίας. Ίσως για κάποιους αναγνώστες αυτό να είναι προφανές. Αν όλοι μας ωστόσο καταλαβαίναμε την προφανή αυτή αλήθεια, πράξεις κακοποιητικές στο όνομα της αγάπης θα ήταν απλά ένα σχήμα οξύμωρο κι όχι μια απτή πραγματικότητα που καταστρέφει παιδικές ψυχές.

Και τώρα ας δούμε τι είναι η αγάπη. Σύμφωνα λοιπόν με τον Fromm, η ώριμη αγάπη είναι ένωση με την προϋπόθεση της διατήρησης της ακεραιότητας της ατομικότητας. Επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του, ενώ συνάμα χτίζει γέφυρες με τους συνανθρώπους του. Έτσι το άτομο ξεπερνάει το συναίσθημα της μοναξιάς και του χωρισμού. Η αγάπη επιπλέον βασίζεται στην ελευθερία κι όχι στον εξαναγκασμό ή στους χειρισμούς. Εμπεριέχει τα εξής στοιχεία, τα οποία είναι κοινά σε όλες τις μορφές της: προσφορά, φροντίδα, ευθύνη, γνώση και σεβασμός.

Η προσφορά αφορά μια δυναμική κίνηση όπου το άτομο επικυρώνει τη δημιουργικότητα και τη ζωντάνια του. Δίνουμε από τον εαυτό μας χωρίς να τον θυσιάζουμε, εμπλουτίζοντας και τον εαυτό μας και φυσικά και τον συνάνθρωπό μας. Είναι μια πράξη χαράς που μετατρέπει και τους γύρω μας σε δημιουργικούς δότες. Η προσφορά, στην οποία αναφερόμαστε, προϋποθέτει τη λειτουργία μας σε μια υψηλότερη συχνότητα ύπαρξης, στην οποία έχουμε ξεπεράσει την ανάγκη μας να επιβαλλόμαστε στους άλλους.

Η φροντίδα αφορά το ενεργητικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη αυτού που αγαπάμε. Κάποιοι φροντίζουν τα κατοικίδια ζωάκια τους, άλλοι τον όμορφο τους κήπο, άλλοι φροντίζουν ως γιατροί τις ψυχές στον Τρίτο κόσμο.

Το τρίτο συστατικό στοιχείο είναι η ευθύνη, η οποία χαρακτηρίζεται από την ελεύθερη κι αυτόβουλη ανταπόκριση του ατόμου στις ανάγκες του συνανθρώπου του ή εν πάσει περιπτώσει σε ό,τι ή όποιον αγαπά. Νιώθει ότι έχει ευθύνη για τον συνάνθρωπο του, όπως έχει ευθύνη και για τον εαυτό του.

Η ευθύνη ωστόσο, για να μην ξεπέσει στην επικυριαρχία, χρειάζεται σεβασμό. Ο σεβασμός απαιτεί την ικανότητα να βλέπω τον άλλον σαν μια ξεχωριστή οντότητα και να μην προσπαθώ να τον εκμεταλλευτώ για να ικανοποιήσω τις δικές μου συναισθηματικές ή υλικές ανάγκες. Για να καταφέρουμε να σεβαστούμε τον άλλον, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχουμε φθάσει σε μια ψυχική ανεξαρτησία και να έχουμε κατακτήσει την αυτογνωσία και την αγάπη προς τον εαυτό μας.

Και φυσικά για να αγαπήσουμε, χρειάζεται να γνωρίσουμε τον άλλον. Να γνωρίσουμε τον πυρήνα του, τις βαθύτερες σκέψεις του, τα πιο μύχια συναισθήματα του, τις αντιδράσεις του σε κάθε περίσταση, τις πιο μυστικές του διαστάσεις. Και φυσικά μέσω της συνένωσης, δεν γνωρίζω μόνο τον άλλο, αλλά και τον εαυτό μου.

Ένα μείζον θέμα, στο οποίο θα θέλαμε πριν κλείσουμε να εστιάσουμε είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας. Πολλοί έρχονται στην ψυχοθεραπεία με την εδραιωμένη άποψη ότι η αγάπη προς τον εαυτό μας ισούται με τον εγωισμό κι αποκλείει την αγάπη προς τον άλλον. Αυτή είναι μεγάλη πλάνη. Ο εγωιστής θέλει μόνο να παίρνει, ενδιαφέρεται μόνο για την «πάρτη» του, δε νιώθει καμιά χαρά στο να δίνει. Κρίνει τους πάντες βάσει του πόσο χρήσιμοι του είναι. Το εγωιστικό άτομο όμως δεν αγαπά τον εαυτό του. Στην ουσία τον μισεί. Αν αγαπούσε τον εαυτό του, θα υιοθετούσε έναν δημιουργικό προσανατολισμό που θα τον γέμιζε ως άνθρωπο. Αγωνιά να αρπάξει από τη ζωή ικανοποιήσεις για να καλύψει το αίσθημα του κενού και της αποτυχίας να φροντίσει ουσιαστικά τον εαυτό του. Υγιής και πλήρης νοήματος είναι η βιβλική ρήση «αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Όλοι όσοι αγαπάνε τους άλλους, εκδηλώνουν και την αγάπη προς τον εαυτό τους. Ο σεβασμός, η φροντίδα και η κατανόηση για τον εαυτό μου δεν μπορούν να διαχωριστούν από την αγάπη, το σεβασμό και την κατανόηση για έναν άλλον άνθρωπο.

Ελπίζουμε να έχει γίνει λίγο πιο σαφές ως τώρα το γεγονός ότι η αγάπη είναι η μόνη υγιής απάντηση στις πάσχουσες σχέσεις μας, τις γεμάτες εγωισμό και ναρκισσισμό. Και το να εφαρμόσουμε την αγάπη στη ζωή μας απαιτεί την εξάσκηση μιας τέχνης ύψιστης μορφής. Αξίζει ωστόσο τον κόπο κι αποτελεί αναγκαιότητα. Κι όπως πολύ όμορφα το θέτει ο Fromm, «Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή».

Happy Valentine's Day

10 σπουδαίοι αληθινοί έρωτες
που άφησαν ιστορία

Μελίνα Μερκούρη και Ζυλ Ντασέν

Εκείνη λέει πως αυτό που θυμάται από την πρώτη τους συνάντηση είναι τα πολύ γαλανά του μάτια. Εκείνος απλώς μαγεύτηκε από το πλάσμα που ήταν η Μελίνα. Άνοιξη του 1955, η Στέλλα σαρώνει στις Κάννες και η Μελίνα Μερκούρη συναντά έναν άνθρωπο «με πολύ γαλάζια μάτια να πηδάει σαν αθλητής τα καθίσματα και να έρχεται να μας παίρνει αγκαλιά, τον (Γιώργο) Φούντα κι εμένα. “Τι ωραία που περπατάτε”, μου είπε, “τι ωραία που γελάτε”. Ήταν ο άνθρωπος που θα με μάθαινε πώς να κλαίω…», είπε πολύ αργότερα η Μελίνα. Στο πρώτο τους επίσημο ραντεβού λένε τα πάντα και το ίδιο βράδυ, η Μελίνα εξομολογείται στη φίλη της: «Βρίσκομαι σε φοβερά δύσκολη θέση. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο άντρας της ζωής μου». Κι εκείνος το επόμενο βράδυ, τόσο απλά της λέει «I’m hooked», που εν ολίγοις θα πει «είμαι τρελός για σένα». Το 1966 παντρεύονται στην Ελβετία, εκείνη είναι ήδη η μούσα του κι εκείνος είναι το πεπρωμένο της. Ξέρει ότι είναι καλύτερός της, τον λατρεύει, τον θαυμάζει, του παραδίνεται από την αρχή κι ας «μην έπαψε ποτέ να τον φοβάται». Εκείνος πάλι, όσο κι αν η Μελίνα φοβόταν ότι ήταν μια απόφαση που τον βασάνιζε, τα άφησε σχεδόν όλα για χάρη της, για χάρη του έρωτά τους. 

Τζόνι Κας και Τζουν Κάρτερ

Ο Τζόνι ήταν ανέκαθεν θλιμμένος, ευαίσθητος, θυελλώδης και μοναχικός, όπως ταιριάζει στις καταραμένα ρομαντικές ιδιοσυγκρασίες. Η Τζουν ήταν ένα χαρούμενο και πολυτάλαντο κορίτσι. Έζησαν έναν παράφορο παράνομο έρωτα, έναν από τους μακροβιότερους γάμους της σόου μπιζ, ένα σχεδόν ταυτόχρονο τέλος. Όταν ξεκινά η ερωτική περιπέτειά τους, ο Τζόνι είναι ήδη εθισμένος στα ναρκωτικά και ο έρωτας με την Κάρτερ υποφώσκει. Εκείνη τον σώζει από τις εξαρτήσεις σε ναρκωτικά και αλκοόλ, του αφοσιώνεται πλήρως, παραμερίζει τις προσωπικές της καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, χάνεται μέσα του. Όταν γνωρίστηκαν, το 1961, ο Τζόνι ήταν 29 χρονών, παντρεμένος, πατέρας 4 παιδιών και αρκετά διάσημος τραγουδιστής της κάντρι, ενώ η Τζουν 32 χρονών, παντρεμένη δις, μητέρα δύο παιδιών και πολύ διασημότερη ως τραγουδίστρια, στιχουργός, ηθοποιός. Επτά χρόνια αργότερα ο Τζόνι της έκανε πρόταση γάμου πάνω στη σκηνή. Λίγο πριν το τέλος της Τζουν τον Μάιο του 2003, ο Τζόνι της κρατά το χέρι. Παρακολουθεί την κηδεία της πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι και την αφήνει να τον περιμένει μόλις τέσσερις μήνες, δίνοντας στη σχέση και τον τριανταπεντάχρονο γάμο τους υπερβατική διάσταση.

Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς
και βασιλιάς Κάρολος

Παραμερίζοντας τον διαχρονικό θαυμασμό μας για την πριγκίπισσα Νταϊάνα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτός ο έρωτας μπορεί να πέρασε από σαράντα κύματα, αλλά πέρασε επιτυχώς και τη δοκιμασία του χρόνου. Διεκδικεί λοιπόν επάξια μια θέση στο τοπ 10. Ήταν 2005. Όσο κι αν η Καμίλα προσπάθησε να κερδίσει τα βλέμματα και τις εντυπώσεις, ο δεύτερος γάμος του Καρόλου, έμοιαζε με b-movie σε σχέση με τον πρώτο της Lady Di. Τι κι αν όλοι τη θεωρούσαν πέτρα του σκανδάλου, η Καμίλα τα είχε καταφέρει. Αποκαταστάθηκε με μια σεμνή τελετή σε δημαρχείο, βάζοντας τέλος στο τηλεδράμα του μυστικού και παράνομου έρωτά της, γιατί τριάντα χρόνια συναινετικής ταπείνωσης και μακριά από τη μεγάλη αγάπη της ζωής της δεν είναι και λίγο. Η Καμίλα γνώρισε τον Κάρολο το 1970, στη διάρκεια ενός αγώνα πόλο, αλλά το ειδύλλιο δεν κράτησε πολύ. Εκείνος παντρεύτηκε το 1981 την Νταϊάνα Σπένσερ, μια νεαρή κοπέλα της τάξης του και κάπως έτσι παντρεύτηκε τελικά και η Καμίλια, μόνο που μετά από δύο μόλις χρόνια γάμου ξεκίνησε να βλέπει και πάλι τον Κάρολο.  Το 1995 σε μία συνέντευξη στο BBC που προκάλεσε σκάνδαλο η Lady Di δήλωσε: «Είμασταν τρεις σε αυτό το ζευγάρι… Ηταν λίγο υπερβολικό…». Το 1992 Κάρολος και Νταϊάνα χωρίζουν επισήμως. Το 1993 σκάει στη Μ. Βρετανία το «Camilla Gate», δηλαδή ένα ερωτικό αλλοπρόσαλλο τηλεφώνημα του Καρόλου σε εκείνη. Σήμερα πάντως όλοι μιλούν για ένα δυνατό και πολύ ανθεκτικό, ιντριγκαδόρικο έρωτα.

Φρίντα Κάλο και Ντιέγκο Ριβέρα

Ένας φαινομενικά αταίριαστος έρωτας, πολύ πάθος, απιστία και δύο ιδιοφυείς καλλιτέχνες. Η Frida Kahlo συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Ντιέγκο Ριβέρα όταν ακόμα σπούδαζε στη σχολή Καλών Τεχνών, θαύμαζε ήδη τον διάσημο ζωγράφο και τον προσέγγισε αμέσως με την ελπίδα να πάρει συμβουλές για την πορεία της στη ζωγραφική. Εκείνος ήταν παντρεμένος, αλλά δεν κατάφερε να αντισταθεί στο παιχνίδι. Το 1929, η 22χρονη Φρίντα παντρεύεται τον 42χρονο Diego, οι γονείς της έξαλλοι τους αποκαλούν «ο ελέφαντας και το περιστέρι». Ο γάμος τους ασταθής, ταραχώδης, με αμέτρητες απιστίες, μεταξύ των οποίων η αδερφή της Φρίντα και ο Τρότσκι. Το 1939, ένας χωρισμός γίνεται το τέλος μια 10ετούς κοινής ζωής, μόνο που οι δυο τους αντέχουν και ξαναπαντρεύονται ένα χρόνο μετά, επαναλαμβάνοντας ένα γάμο εξίσου θυελλώδη με τον πρώτο. Το αυτοκινητιστικό ατύχημα της Κάλο όταν ήταν 18 χρονών, προκάλεσε σημαντικές βλάβες στο σώμα της και ο πόνος της αναπαρίσταται χαρακτηριστικά σε πολλούς απ’ τους πίνακές της. Με το πέρασμα του χρόνου η υγεία της χειροτέρευε κι εκείνη έγραφε στο ημερολόγιό της, πως σκεφτόταν συνεχώς την αυτοκτονία. Έγραφε χαρακτηριστικά: «ο Ντιέγκο και η ματαιοδοξία μου, που με κάνει να νομίζω ότι μπορεί να του λείψω με κρατούν στη ζωή».

Γερτρούδη Στάιν και Άλις Τόκλας

Τους ανήκει σίγουρα μια θέση στη λίστα με τα ζευγάρια που άλλαξαν τον κόσμο. Η αμερικανίδα, πολωνοεβραϊκής καταγωγής Τόκλας υπήρξε για την αμερικανίδα συγγραφέα Γερτρούδη Στάιν ερωμένη, μούσα, γραμματέας, μαγείρισσα, εκδότρια, κριτικός και αντζέντης και ζούσε μάλλον στη σκιά της μέχρι το 1933, όταν η Στάιν έγραψε τη βιογραφία της με τον περιπαικτικό τίτλο «Αυτοβιογραφία της Άλις Τόκλας», που εξελίχθηκε στο διασημότερο βιβλίο της.  Η Στάιν, η οποία είχε μεγαλώσει στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, μετακόμισε στο Παρίσι στα 29 της χρόνια και υπήρξε συγγραφέας μυθιστορημάτων, ποίησης αλλά και θεατρικών έργων, τα οποία αμφισβητούσαν τον παραδοσιακό τρόπο γραφής και αφήγησης του τέλους του 19ου αιώνα. Στο Παρίσι, μαζί με την Τόκλας, διατηρούσαν ένα περίφημο λογοτεχνικό σαλόνι, από όπου πέρασαν ονόματα όπως αυτά των Πάμπλο Πικάσο, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Πολ Μπόουλς, Ματίς και Μπρακ και δεν εμφανίζονταν απλώς ως συγκάτοικοι, ήταν δηλωμένες ως ζευγάρι και μοιράστηκαν τη ζωή τους για 40 χρόνια, από το 1907 ως το 1946. Η Τόκλας πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε μεγάλη φτώχεια, ενώ οι κληρονόμοι της συντρόφου της πήραν πίσω ό,τι δεν νομιμοποιούσε η σχέση μεταξύ δύο γυναικών, αλλά όχι τις αναμνήσεις από τέσσερις δεκαετίες μιας έντονης συμβίωσης που δεν υποκλέπτονται.

Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Ρίτσαρντ Μπάρτον

Αν αυτή δεν ήταν καρμική και θυελλώδης σχέση, τότε ποια; Γνωρίστηκαν το 1963 στο σετ της ταινίας «Κλεοπάτρα», ερωτεύτηκαν παράφορα παρόλο που ήταν και οι δύο παντρεμένοι και αυτή η γνωριμία κατέληξε σε 14 χρόνια λατρείας, ζήλειας, χωρισμών κι επανενώσεων, που τροφοδοτούσαν τις ταμπλόιντ εφημερίδες με στιγμές από τη ζωή τους εκτός οθόνης. Ένα μόλις χρόνο μετά τη γνωριμία τους πήραν διαζύγιο από τους τότε συζύγους τους και παντρεύτηκαν για να χωρίσουν δέκα χρόνια αργότερα το 1974, να ξαναπαντρευτούν το 1975 και να χωρίσουν οριστικά το 1975. Από τους οκτώ συνολικά γάμους της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, οι δύο ήταν με τον Μπάρτον και αυτό λέει κάτι. «Η Ελίζαμπεθ είναι το αιώνιο one-nigt stand μου. Η προσωπική μου, αγορασμένη ερωμένη. Σεξουαλικά ακόρεστη», έγραφε ο Μπάρτον στο ημερολόγιό του που δημοσιεύθηκε από την τελευταία του σύζυγο. «Θεωρώ δύσκολο, λόγω της έμφυτης αλαζονείας μου, να πιστεύω στην ιδέα της αγάπης», έγραψε ο ίδιος κάποτε στην Τέιλορ. Μάλλον δεν ήταν ειλικρινής, απλώς αδυνατούσε να εξηγήσει ακόμα και στον ίδιο το βάθος της αγάπης του γι 'αυτήν.

Στίβεν Χόκινγκ και Τζέιν Γουάιλντ

Ο διασημότερος επιστήμονας του κόσμου και διασημότερος πάσχων της νόσου του κινητικού νευρώνα συναντά ως φοιτητής τη Τζέιν στο πανεπιστήμιο Cambridge. Σε ηλικία 21 ετών, οι γιατροί του έδιναν μόνο δύο χρόνια ζωής κι εκείνος με τη Τζέιν στο πλευρό του ξεκινά τη φιλόδοξη προσπάθεια να συνεχίσει τις επιστημονικές του μελέτες και να κερδίσει το στοίχημα του χρόνου. Εκείνη γοητεύτηκε από το χιούμορ και την ισχυρή του προσωπικότητα, ενώ η σχέση τους έδινε νόημα στην ύπαρξή του. Παντρεύτηκαν το 1965, απέκτησαν τρία παιδιά και επίσημα παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι το 1995, όταν εκδόθηκε το διαζύγιό τους. Βρίσκονταν όμως σε διάσταση από το 1990 επειδή υπήρχαν πολλά προβλήματα στο γάμο, με κυριότερο τη σχέση του Χόκινγκ με τη νοσοκόμα του, Ελέιν. Αμέσως μετά το διαζύγιο, ο Χόκινγκ παντρεύτηκε τη νοσοκόμα, αλλά χώρισαν το 2006. Σήμερα, η σχέση τους έχει αποκατασταθεί και ο 76 ετών πια συναντά συχνά τη γυναίκα που του έδωσε κίνητρο να ζήσει.

Σιμόν ντε Μποβουάρ και Ζαν Πολ Σαρτρ

Δύο από τους πιο αγαπητούς και αμφιλεγόμενους γάλλους διανοητές του 20ου αιώνα, κατάφεραν εκτός από την τεράστια επίδρασή τους στην ανάπτυξη του υπαρξισμού, τη φιλοσοφία της ελευθερίας και της ευθύνης, να αμφισβητήσουν και την κοινή αντίληψη για τις ανθρώπινες σχέσεις. Γνωρίστηκαν στα χρόνια του Μεσοπολέμου, εκείνη 20, εκείνος 23, κι έκτοτε κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για την Μποβουάρ χωρίς να μιλήσει για τον Σαρτρ και το αντίστροφο. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, ούτε μεταξύ τους, ούτε γενικώς, αλλά ποτέ δεν έπαψαν να μοιράζονται κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους. Η σχέση τους ήταν ανοιχτή, με πειραματισμούς και συνευρέσεις με τη συμμετοχή μαθητριών της Μποβουάρ ή νεαρών κοριτσιών. Ζήλια δεν υπήρξε ποτέ, υπήρξε όμως εκατέρωθεν βαθιά συνείδηση της τύχης να γνωριστούν, γιατί αλλιώς δεν θα συμπαρέσυρε ποτέ ο ένας τον άλλο στην κορυφή. Ταξίδεψαν μαζί σε όλο τον κόσμο κι έγιναν το πιο γνωστό αντισυμβατικό ζευγάρι διανοουμένων στον πλανήτη. Όταν στη δεκαετία του ’70, ο Σαρτρ έπαθε εγκεφαλικό και άρχισε να τυφλώνεται, η Μποβουάρ ξεκίνησε να του παίρνει μεγάλες συνεντεύξεις, προκειμένου να διασώσει την υπέροχη σκέψη του.

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και Λορίν Μπακόλ

Ένα θρυλικό ζευγάρι με 25ετή διαφορά ηλικίας, η απόλυτη καλλονή και ο «σκηρός» του Χόλυγουντ σε έναν παράφορο έρωτα. Η Μπακόλ ήταν 20 ετών, ο Μπόγκαρτ 45, παντρεμένος και με δύο ακόμα διαζύγια στην πλάτη. Στην αρχή η σχέση τους έμεινε κρυφή, αλλά γρήγορα ακούγονταν παντού φήμες. Παντρεύονται ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους, τον Μάιο του 1945, αποκτούν δύο παιδιά και μένουν μαζί μέχρι τον θάνατο του Μπόγκαρτ, το 1957. Έζησαν πολύ αγαπημένοι με κυριότερο εμπόδιο τη μεγάλη διαφορά ηλικίας. Εκείνη παντρεύτηκε πολύ νέα και ήθελε ακόμα να φλερτάρει, να βγει και να ξενυχτήσει και ο Μπόγκαρτ δεν είχε αντίρρηση, ούτε έδειχνε να ενοχλείται από τα φλερτ της, αλλά μέχρι εκεί. Φοβήθηκε πολύ ότι θα την έχανε από τον συνθέτη του West Side Story, Λέοναρντ Μπέρνστιν, αλλά κι εκείνος αποκαλύφθηκε αργότερα ότι δεν της ήταν απόλυτα πιστός. Η Βερίτα Τόμσον, υποστήριξε στην αυτοβιογραφία της ότι υπήρξε η ερωμένη του ηθοποιού για 13 χρόνια, ακόμα και όταν ο Μπόγκαρτ παντρεύτηκε την Μπακόλ. Ο θάνατός του από καρκίνο οδήγησε στο τέλος του γάμου του με την Λορίν την οποία χαιρέτησε για τελευταία φορά το πρωί πριν πέσει σε κώμα. Τη φίλησε και είπε απλώς: «Αντίο μικρή».

Έρνεστ Χέμινγκουεϊ και Μάρθα Γκέλχορν

«Αν δυο άνθρωποι αγαπιούνται δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχισμένο τέλος», είχε γράψει ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ και στην περίπτωση του έρωτά του για τη Μάρθα Γκέλχορν βγήκε αληθινός. Μένοντας μάλλον ως υποσημείωση στην ιστορία του σαφώς πιο διάσημου συζύγου της, η Μάρθα Γκέλχορν υπήρξε δημοσιογράφος και συγγραφέας. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Χέμινγουεϊ ήταν η πιο γενναία γυναίκα που είχε γνωρίσει. Οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε ένα μπαρ στην Φλόριντα, αλλά ερωτεύτηκαν στην διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου. Μετά τον πόλεμο οι δυο τους θα ζήσουν μαζί στην Κούβα, και όταν ο Χέμινγουεϊ θα πάρει το διαζύγιό του, η Γκέλχορν θα δεχτεί, διστακτικά, να γίνει η τρίτη γυναίκα του. Όμως οι δυο τους θα ανακαλύψουν ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του έρωτα είναι η ρουτίνα του γάμου κι έτσι όταν η Γκέλχορν γυρίσει από την Νορμανδία μετά την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων, θα βρει στο κρεββάτι του νοσοκομείου του άντρα της μια άλλη γυναίκα. Όταν εκείνος την ρωτήσει «πως από δω;», εκείνη θα απαντήσει «υποθέτω πως πέρασα για ένα διαζύγιο». Ο έρωτας τους έγινε πρόσφατα και ταινία με τη Νικόλ Κίντμαν και τον Κλάιβ Όουεν να ξαναζούν έναν μεγάλο έρωτα.

Happy Valentine's Day

"Η αγάπη είναι επιλογή"

 Robert Elias Najemy

Εκδόσεις Ολιστική Αρμονία 

"ΘΕΛΩ ...
το μικρό βιβλίο της αγάπης"

Bucay Jorge

Εκδόσεις Όπερα

"Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο"

Ένα ταξίδι αγάπης 

Λέο Μπουσκάλια

Εκδόσεις Γλάρος

"Του έρωτα και της Αγάπης" 

Ποιήματα από τη Σαπφώ μέχρι τον Ρεμπώ

Ανθολογία

Εκδόσεις Μεταίχμιο

"Τι είναι αγάπη;"

Λίνα Σωτηροπούλου - Ντανιέλα Σταματιάδη

Εκδόσεις Μεταίχμιο

"Ιδιαίτερα Μαθήματα Αγάπης"

Wilson Jacqueline

Εκδόσεις Ψυχογιός

"Μια κούπα αγάπης"

100 μικρές γουλιές θεραπείας

Ervasti Antti

Εκδόσεις Διόπτρα

"Αγάπη"

Averiss Corrinne

Εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο

"Το μικρό βιβλίο της αγάπης¨

Gibran Kahlil

Εκδόσεις Διόπτρα

"Σαίξπηρ για ερωτευμένους"

72 μυστικά για να δίνει φως
ο έρωτας στη ζωή μας

Percy Allan

Εκδόσεις Πατάκης

"Με τον έρωτα περνάει ο καιρός,
με τον καιρό περνάει ο έρωτας"

Νίκος Παργινός

Εκδόσεις Σύγχρονοι ορίζοντες

"Ουρανός ... Θάλασσα ... Έρωτας"

Ζιζή Γερονυμάκη

Εκδόσεις Αθήνα