Πώς μυρίζει το καλοκαίρι;
Από την Dammy

Καθώς τσέκαρα δεξιά κι αριστερά διάφορες φωτογραφίες φίλων και διαβάζοντας τσεκ ινς με ξέφρενο ενθουσιασμό για τη γαματοσύνη του καλοκαιριού, πέρασαν σκέψεις από το μυαλό μου και μια ερώτηση το τριβελίζει συστηματικά: Πώς μυρίζει το καλοκαίρι;

Την απάντηση την έδωσα πρόσφατα στον εαυτό μου, με το πρώτο μου, για φέτος, μπάνιο στη θάλασσα. Μέχρι να φτάσω στην παραλία, ο αέρας χτυπούσε το πρόσωπό μου και με βοήθησε να σκεφτώ ξεκάθαρα πώς να μυρίζει άραγε το καλοκαίρι. Η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού και του φρεσκοκομμένου καφέ μου απέσπασαν την προσοχή, αλλά «όχι», σκέφτηκα, «δεν μυρίζει έτσι το καλοκαίρι» και συνέχισα να αναρωτιέμαι και να περιεργάζομαι το σύμπαν γύρω μου…

Αφήνοντας για λίγο πίσω την πόλη, ένιωσα να αφήνω πίσω μου ένα βάρος άγχους και μιζέριας σε συνδυασμό με μπόλικη ένταση και θορυβώδη σκηνικά. Ήθελα πρώτη φορά τόσο πολύ, μέσα στα τελευταία 3 χρόνια, να βρεθώ στην παραλία για να ανακαλύψω από το τίποτα την μυρωδιά αυτή του καλοκαιριού που μας κυνηγάει όλο το έτος και μας κάνει να θέλουμε να περάσει γρήγορα ο χρόνος για το επόμενο.

Μύριζε ο αέρας καρπούζι καθώς περνούσαμε έξω από μικρά συνοικιακά μανάβικα αλλά και πάλι η μυρωδιά δεν ήταν αυτή! Τσατίστηκα για λίγο με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν μήπως άδικα το ψάχνω, μήπως είναι υποκειμενικό το θέμα ή μήπως είμαι τρελή μήπως τά ’χω χαμένα, που λέει το άσμα, και η ουσία είναι στην μυρωδιά των διακοπών (που ακόμα δεν έχω πάει), στην μυρωδιά από τα ξέφρενα ξενύχτια απόλυτου κλάμπινγκ με τα πάρτι άνιμαλ φιλαράκια (που δεν έχω), στην μυρωδιά της καθημερινής εξόδου όπου τρως τα λεφτά σου να σε δουν οι άλλοι πως βγήκες (που εγώ λεφτά δεν έχω) ή στην τελική, μήπως βρίσκεται στην μυρωδιά εκείνη των 3ήμερων αποδράσεων με το γιοτ (που εγώ δεν έχω)…Και λέω μήπως τελικά φταίω εγώ;

«Αποκλείεται», αναφώνησα μέσα μου, «το καλοκαίρι είναι για όλους, κάτι άλλο θα είναι!». Φτάνοντας στην παραλία, ξύπνησαν μνήμες από την παιδική μου ηλικία…Πάντα μου άρεσε η θάλασσα! Να κολυμπάω μέχρι εκεί που δεν πατάω, να κάνω βουτιές, να κάνω ψαράκια με τις πέτρες, να ψάχνω για κοχύλια…Μου άρεσε να φοράω τη μάσκα μου και να κοιτάω τον πάτο της θάλασσας ή να απλώνομαι σαν την Βουγιουκλάκη (χωρίς το στρώμα) και να προσπαθώ να κρατήσω το σώμα μου στην επιφάνεια με τον φόβο μην με τσιμπήσει κανένα ψάρι… Ευθύς αμέσως το κατάλαβα!

Αν μπορούσα θα φώναζα σαν άλλος Αρχιμήδης «Εύρηκα!». Αυτή είναι η μυρωδιά του καλοκαιριού! Τόσα χρόνια δεν το είχα καταλάβει…Ίσως και να προσπαθούσα να την απαρνηθώ…Το καλοκαίρι μυρίζει αυθορμητισμό, όνειρο, παιχνίδι και παιδική ζωντάνια! Νόμιζα πως όντας πια ενήλικη, δεν θα μπορούσε να είναι αυτή η μυρωδιά κι ο ορισμός του καλοκαιριού, μα έσφαλα! Το καλοκαίρι μυρίζει γύρω μας έντονα και τρυπάει τα μυαλά, τα ξεσηκώνει και τα προστάζει σαν άλλος Διόνυσος, να γίνουν ένα με τη φύση, να παίξουν, να νιώσουν ελεύθεροι και να ζήσουν τη στιγμή δίχως αύριο!

«Αυτό είναι!», είπα μέσα μου και μπήκα στη θάλασσα, ξεκινώντας, έστω και αργά, να παίρνω «βαθιές ανάσες» για να μπορέσω να πάρω «μεγάλες τζούρες» καλοκαιριού…

Καλοκαίρι είναι......
Από την αναγνώστρια της Lifoland,
 Δέσποινα Δημάρη.

Καλοκαίρι είναι......

Καλοκαίρι είναι να μπορείς να επιστρέφεις νοερά στα μέρη που αναπολείς ακούγοντας και μόνο τη λέξη καλοκαίρι...

Να πάρεις το αεροπλάνο ή το βαπόρι και να "χαθείς" στη διαδρομή του ταξιδιού σου.

Να μπορείς να επιστρέφεις στις αγαπημένες σου παραλίες και να νιώθεις την αύρα της κρυστάλλινης θάλασσας.

Να περπατάς στην άμμο και να μαζεύεις πεταλίδες και κοχύλια.

Να πατάς κατά λάθος αχινό και να σκέφτεσαι πώς να τον βγάλεις από το πόδι σου!

Η αλμύρα να αποτυπώνεται σε όλο σου το είναι.

Καλοκαίρι είναι να ξεκουράζεσαι υπό των ήχο των τζιτζικιών και των δεκαοχτούρων.

Να "χάνεσαι" στις σελίδες ενός βιβλίου τα ήσυχα βράδια ή στην παραλία υπό τον ήχο της θάλασσας!

Να κάθεσαι στην αυλή σου με ένα καρπούζι και να λες ιστορίες με τους φίλους σου.

Την ώρα που απολαμβάνεις το κολύμπι σου, ο ήλιος να "χάνεται" μέσα στα σύννεφα και οι πρώτες σταγόνες βροχής να κάνουν την εμφάνισή τους δημιουργώντας ένα υπέροχο μα συνάμα παράξενο σκηνικό και εσύ να χαμογελάς!

Να περπατάς στα σοκάκια ενός νησιού εξερευνώντας τις απλές ομορφιές του. Ή να επιστρέφεις στα μέρη των παιδικών σου χρόνων.

Καλοκαίρι είναι ο συνδυασμός του έναστρου ουρανού και της μυρωδιάς των λουλουδιών που σε συντροφεύουν στο θερινό σινεμά.

Να πηγαίνεις βαρκάδα με τη βάρκα του θείου σου, να κάθεσαι στην πλώρη νιώθοντας την αύρα της θάλασσας στο πρόσωπό σου και να παρατηρείς πώς μαζεύουν τα δίχτυα από τη θάλασσα καθώς απλώνεται ο "κόσμος του βυθού" μπροστά στα μάτια σου!

Καλοκαίρι είναι να απέχεις από τη βουή της πόλης και να απολαμβάνεις τον έναστρο ουρανό παρατηρώντας τη Μικρή και τη Μεγάλη Άρκτο! Να παρατηρείς τον ουρανό και εκείνη τη στιγμή να διαγράφεται η πορεία ενός αστεριού μέχρι να σβήσει...

Καλοκαίρι είναι να δημιουργείς μικρές καλοκαιρινές στιγμές και παντοτινές αναμνήσεις!

L’ estate greca

La stagione più bella per me è l’ estate. L’ estate in Grecia è meravigliosa e tutti i greci non vedono l’ ora di chiudere le scuole, di prendersi una pausa dal lavoro e di andare in vacanza. Quindi, affittano una stanza in un albergo o una casa in affitto per qualche giorno, altri vanno al loro villaggio, al loro luogo di origine, ai loro genitori, ai loro amici, ai loro testimoni o ai loro parenti.

Quello che quasi tutti cercano è il mare. Giovani e vecchi affollano le spiagge per nuotare per ore nelle fresche e limpide acque blu. Il mare ci rinvigorisce, crea il nostro benessere e gioia, ci rinfresca, ci rilassa e ci riposa. L’ accesso alla spiaggia è sempre accompagnato da un caffè in bicchiere di plastica: frappe, freddo cappuccino, freddo espresso. Anche gelati, birre e bibite hanno il loro posto d’ onore.

Le creme solari sono accessori indispensabili, così come i secchi con pale, le palline, le racchette, le maschere e le pinne. I bambini costruiscono i castelli dei loro sogni, che dopo un po’ vengono solitamente distrutti dai piedi di un bambino arrabbiato, per vendicare il suo amico nel gioco o possono essere livellati dalle onde del mare.

I bar sulla spiaggia sono pieni principalmente di adolescenti e giovani che vogliono divertirsi con i loro amici o fare nuove conoscenze. La musica estiva che si sente attraverso gli altoparlanti, crea un’ atmosfera allegra e i ritmi si fanno più rilassati. Alcuni preferiscono le taverne con i frutti di mare per aprire il loro appetito per il pranzo.

In estate, anche i vestiti sono più leggeri e spesso inutili, dato che puoi camminare tutto il giorno in costume da bagno ed a piedi nudi sulla sabbia, senza preoccuparti se ti sporchi i vestiti o se devi cambiarli per fare qualicos’ altro o andare da qualche altra parte.

La spensieratezza e il benessere che proviamo in estate vicino al mare, è un’ importante fonte di energia positiva, che immagazziniamo come riserva preziosa per i restanti giorni che seguiranno, quando riapriranno le scuole, i lavoratori andranno al loro lavoro e tutti torneranno alle loro attività quotidiane.

Anthoula P. Veziri

Nuotatori invernali

Ho amato il mare sin da quando ero bambina. Lo preferisco di montagna, inverno ed estate. Non riesco a immaginare le mie vacanze estive lontano dal mare. Tuttavia, penso che non potrei mai nuotare nelle sue acque fredde in inverno.

Gli abitanti delle zone della strada costiera ad Atene, quelli che vivono ad Alimos, Glyfada, Neo Faliro, Vouliagmeni, sono la maggior parte dei nuotatori invernali. Ogni volta che ci vai in inverno, vedrai sempre qualche persona nuotare o prendere il sole. Per loro, appena sorge il sole, è estate, anche se la temperatura fuori dall’ acqua è di soli cinque gradi. In generale, ho notato che coloro che vivono in queste zone dell’ Attica, vicino al mare, fanno sport tutti i giorni, non necessariamente, ma come un modo di vivere. Ogni volta che ci andavo con mio marito o con nostra figlia, per un caffè, per una passeggiata o perché nostra figlia andasse in bicicletta, quando era piccola, li vedevo tutti indossare abiti e scarpe sportive, correre con il walkman negli orecchie o nuotare nel mare. Sembravano vivere in un altro paese, o non avere una relazione con il resto di noi che vivevamo nel centro della città. Li ammiravo e mi chiedevo dove trovassero l’ umore per fare esercizio e poi ho pensato che avevo molto tempo per fare esercizio, anche solo per un po’.

Al contrario, ho notato e sentito da persone che vivono in località costiere, lontano dall’ Attica, o sulle isole, anche in estate, di non fare il bagno perché dicono che, quando vogliono, possono vedere il mare, ci sono abituati o sono annoiati. Questo di nuovo, non lo capisco affatto e non mi piace neanche sentirlo. Allora penso di essere in una posizione decisamente migliore, visto che, mentre vivo ad Atene, in estate faccio le mie vacanze e i miei bagni e allo stesso tempo non mi annoio del mare. Né voglio mai abituarmi così tanto che mi basta vederlo solo da lontano.

Quelli che sono nuotatori invernali sostengono che non si ammalano mai, mentre allo stesso tempo sono tenuti in ottime condizioni fisiche. Αll’ inizio si abituano al freddo piano piano, dato che non si fermano mai i bagni e poi non li disturba. Mi piacerebbe molto che mi succedesse, ma non può succedere. Invece, in inverno sono sceso a compromessi con la piscina, ma con una piscina riscaldata e coperta.

 La bellezza del mare, però, non è paragonabile a nessuna piscina e sono fortunati coloro che possono goderselo nuotando, in inverno o in estate o meglio ancora, tutto l’ anno.

Anthoula P. Veziri