Nicolas art Athens

Το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ,
είναι μια κατάσταση του μυαλού.

Φίλοι, ήλιος, άμμος και θάλασσα.
Μου ακούγεται καλοκαίρι.

Το να νιώθεις τον αέρα στο πρόσωπό σου, να κάθεσαι στην ακτή της παραλίας,
είναι να νιώθεις ότι είμαστε ζωντανοί.

Το καλοκαίρι είναι η εποχή του χρόνου που κάνει πολύ ζέστη για να κάνεις πράγματα που δεν έκανες τον χειμώνα
επειδή έκανε πολύ κρύο.

Το μόνο πράγμα που με κάνει να περάσω τον χειμώνα,
 είναι η βεβαιότητα ότι θα έρθει το καλοκαίρι.

Δεν υπάρχει τίποτα σαν να περπατάς ξυπόλητος στην ακτή της παραλίας.

Είναι ένα χαμόγελο, είναι ένα φιλί, είναι μια γουλιά κρασί. Είναι καλοκαίρι!

Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να ζεις σε έναν κόσμο, όπου θα ήταν πάντα Ιούνιος.

Πρέπει να κρατήσεις λίγο καλοκαίρι,
 έστω και τον χειμώνα.

Η ευτυχία έρχεται με τα κύματα

της θάλασσας τον Ιούνιο.

Ο καλοκαιρινός έρωτας δεν τελειώνει ποτέ,
απλώς αλλάζει μέρη.

Το να βλέπεις τον ουρανό το καλοκαίρι είναι Ποίηση,

ακόμα κι αν δεν είναι γραμμένη σε κανένα βιβλίο.

Οι ήχοι της θάλασσας είναι μουσική στα αυτιά μου.

Το αεράκι και τα κύματα είναι

το τραγούδι μου του καλοκαιριού.

Η θάλασσα γιατρεύει τα πάντα.

Μια ζωή χωρίς αγάπη είναι

σαν μια χρονιά χωρίς καλοκαίρι.

Το μαύρισμα θα ξεθωριάσει, αλλά

οι αναμνήσεις θα παραμείνουν για πάντα.

Τα όνειρα είναι σαν τη θάλασσα...
Δεν τελειώνουν ποτέ!

Να ξυπνάς και να αντικρίζεις ήλιο και θάλασσα.
 Έτσι θα έπρεπε να είναι όλα τα πρωινά μας!

Πώς να εξηγήσεις τη θάλασσα σε αυτούς

 που την κοιτούν και βλέπουν μόνο νερό;

Η θάλασσα ταξιδεύει μόνο,
όσους λύνουν τα σχοινιά...

Μα, δεν γίνεται να σου ανήκω,
αφού είμαι θάλασσα...

Πώς μυρίζει το καλοκαίρι;
Από την Dammy

Καθώς τσέκαρα δεξιά κι αριστερά διάφορες φωτογραφίες φίλων και διαβάζοντας τσεκ ινς με ξέφρενο ενθουσιασμό για τη γαματοσύνη του καλοκαιριού, πέρασαν σκέψεις από το μυαλό μου και μια ερώτηση το τριβελίζει συστηματικά: Πώς μυρίζει το καλοκαίρι;

Την απάντηση την έδωσα πρόσφατα στον εαυτό μου, με το πρώτο μου, για φέτος, μπάνιο στη θάλασσα. Μέχρι να φτάσω στην παραλία, ο αέρας χτυπούσε το πρόσωπό μου και με βοήθησε να σκεφτώ ξεκάθαρα πώς να μυρίζει άραγε το καλοκαίρι. Η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού και του φρεσκοκομμένου καφέ μου απέσπασαν την προσοχή, αλλά «όχι», σκέφτηκα, «δεν μυρίζει έτσι το καλοκαίρι» και συνέχισα να αναρωτιέμαι και να περιεργάζομαι το σύμπαν γύρω μου…

Αφήνοντας για λίγο πίσω την πόλη, ένιωσα να αφήνω πίσω μου ένα βάρος άγχους και μιζέριας σε συνδυασμό με μπόλικη ένταση και θορυβώδη σκηνικά. Ήθελα πρώτη φορά τόσο πολύ, μέσα στα τελευταία 3 χρόνια, να βρεθώ στην παραλία για να ανακαλύψω από το τίποτα την μυρωδιά αυτή του καλοκαιριού που μας κυνηγάει όλο το έτος και μας κάνει να θέλουμε να περάσει γρήγορα ο χρόνος για το επόμενο.

Μύριζε ο αέρας καρπούζι καθώς περνούσαμε έξω από μικρά συνοικιακά μανάβικα αλλά και πάλι η μυρωδιά δεν ήταν αυτή! Τσατίστηκα για λίγο με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν μήπως άδικα το ψάχνω, μήπως είναι υποκειμενικό το θέμα ή μήπως είμαι τρελή μήπως τά ’χω χαμένα, που λέει το άσμα, και η ουσία είναι στην μυρωδιά των διακοπών (που ακόμα δεν έχω πάει), στην μυρωδιά από τα ξέφρενα ξενύχτια απόλυτου κλάμπινγκ με τα πάρτι άνιμαλ φιλαράκια (που δεν έχω), στην μυρωδιά της καθημερινής εξόδου όπου τρως τα λεφτά σου να σε δουν οι άλλοι πως βγήκες (που εγώ λεφτά δεν έχω) ή στην τελική, μήπως βρίσκεται στην μυρωδιά εκείνη των 3ήμερων αποδράσεων με το γιοτ (που εγώ δεν έχω)…Και λέω μήπως τελικά φταίω εγώ;

«Αποκλείεται», αναφώνησα μέσα μου, «το καλοκαίρι είναι για όλους, κάτι άλλο θα είναι!». Φτάνοντας στην παραλία, ξύπνησαν μνήμες από την παιδική μου ηλικία…Πάντα μου άρεσε η θάλασσα! Να κολυμπάω μέχρι εκεί που δεν πατάω, να κάνω βουτιές, να κάνω ψαράκια με τις πέτρες, να ψάχνω για κοχύλια…Μου άρεσε να φοράω τη μάσκα μου και να κοιτάω τον πάτο της θάλασσας ή να απλώνομαι σαν την Βουγιουκλάκη (χωρίς το στρώμα) και να προσπαθώ να κρατήσω το σώμα μου στην επιφάνεια με τον φόβο μην με τσιμπήσει κανένα ψάρι… Ευθύς αμέσως το κατάλαβα!

Αν μπορούσα θα φώναζα σαν άλλος Αρχιμήδης «Εύρηκα!». Αυτή είναι η μυρωδιά του καλοκαιριού! Τόσα χρόνια δεν το είχα καταλάβει…Ίσως και να προσπαθούσα να την απαρνηθώ…Το καλοκαίρι μυρίζει αυθορμητισμό, όνειρο, παιχνίδι και παιδική ζωντάνια! Νόμιζα πως όντας πια ενήλικη, δεν θα μπορούσε να είναι αυτή η μυρωδιά κι ο ορισμός του καλοκαιριού, μα έσφαλα! Το καλοκαίρι μυρίζει γύρω μας έντονα και τρυπάει τα μυαλά, τα ξεσηκώνει και τα προστάζει σαν άλλος Διόνυσος, να γίνουν ένα με τη φύση, να παίξουν, να νιώσουν ελεύθεροι και να ζήσουν τη στιγμή δίχως αύριο!

«Αυτό είναι!», είπα μέσα μου και μπήκα στη θάλασσα, ξεκινώντας, έστω και αργά, να παίρνω «βαθιές ανάσες» για να μπορέσω να πάρω «μεγάλες τζούρες» καλοκαιριού…

Καλοκαίρι είναι......
Από την αναγνώστρια της Lifoland,
 Δέσποινα Δημάρη.

Καλοκαίρι είναι......

Καλοκαίρι είναι να μπορείς να επιστρέφεις νοερά στα μέρη που αναπολείς ακούγοντας και μόνο τη λέξη καλοκαίρι...

Να πάρεις το αεροπλάνο ή το βαπόρι και να "χαθείς" στη διαδρομή του ταξιδιού σου.

Να μπορείς να επιστρέφεις στις αγαπημένες σου παραλίες και να νιώθεις την αύρα της κρυστάλλινης θάλασσας.

Να περπατάς στην άμμο και να μαζεύεις πεταλίδες και κοχύλια.

Να πατάς κατά λάθος αχινό και να σκέφτεσαι πώς να τον βγάλεις από το πόδι σου!

Η αλμύρα να αποτυπώνεται σε όλο σου το είναι.

Καλοκαίρι είναι να ξεκουράζεσαι υπό των ήχο των τζιτζικιών και των δεκαοχτούρων.

Να "χάνεσαι" στις σελίδες ενός βιβλίου τα ήσυχα βράδια ή στην παραλία υπό τον ήχο της θάλασσας!

Να κάθεσαι στην αυλή σου με ένα καρπούζι και να λες ιστορίες με τους φίλους σου.

Την ώρα που απολαμβάνεις το κολύμπι σου, ο ήλιος να "χάνεται" μέσα στα σύννεφα και οι πρώτες σταγόνες βροχής να κάνουν την εμφάνισή τους δημιουργώντας ένα υπέροχο μα συνάμα παράξενο σκηνικό και εσύ να χαμογελάς!

Να περπατάς στα σοκάκια ενός νησιού εξερευνώντας τις απλές ομορφιές του. Ή να επιστρέφεις στα μέρη των παιδικών σου χρόνων.

Καλοκαίρι είναι ο συνδυασμός του έναστρου ουρανού και της μυρωδιάς των λουλουδιών που σε συντροφεύουν στο θερινό σινεμά.

Να πηγαίνεις βαρκάδα με τη βάρκα του θείου σου, να κάθεσαι στην πλώρη νιώθοντας την αύρα της θάλασσας στο πρόσωπό σου και να παρατηρείς πώς μαζεύουν τα δίχτυα από τη θάλασσα καθώς απλώνεται ο "κόσμος του βυθού" μπροστά στα μάτια σου!

Καλοκαίρι είναι να απέχεις από τη βουή της πόλης και να απολαμβάνεις τον έναστρο ουρανό παρατηρώντας τη Μικρή και τη Μεγάλη Άρκτο! Να παρατηρείς τον ουρανό και εκείνη τη στιγμή να διαγράφεται η πορεία ενός αστεριού μέχρι να σβήσει...

Καλοκαίρι είναι να δημιουργείς μικρές καλοκαιρινές στιγμές και παντοτινές αναμνήσεις!

Το ελληνικό καλοκαίρι

Η πιο όμορφη εποχή για εμένα είναι το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι υπέροχο και όλοι οι Έλληνες το περιμένουν με ανυπομονησία και χαρά, για να κλείσουν τα σχολεία, να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους και να πάνε διακοπές. Έτσι, νοικιάζουν για μερικές μέρες ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο ή σε κάποιο ενοικιαζόμενο σπίτι, άλλοι πηγαίνουν στο χωριό τους, στον τόπο καταγωγής τους, στους γονείς τους, στους φίλους τους, στους κουμπάρους τους ή στους συγγενείς τους.

Εκείνο που σχεδόν όλοι αναζητούν, είναι η θάλασσα. Μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται στις παραλίες, για να κολυμπήσουν για ώρες στα δροσερά και καταγάλανα νερά της. Η θάλασσα μάς αναζωογονεί, μας δημιουργεί ευεξία και χαρά, μας δροσίζει, μας χαλαρώνει και μας ξεκουράζει. Η πρόσβαση στην παραλία συνοδεύεται πάντα από έναν καφέ σε πλαστικό ποτήρι: φραπέ, φρέντο καπουτσίνο , φρέντο εσπρέσσο. Την τιμητική τους έχουν επίσης τα παγωτά, οι μπύρες και τα αναψυκτικά.

Τα αντηλιακά είναι απαραίτητο αξεσουάρ, όπως επίσης τα κουβαδάκια με τα φτυαράκια, οι μπάλες, οι ρακέτες, οι μάσκες και τα βατραχοπέδιλα. Τα παιδιά φτιάχνουν τα κάστρα των ονείρων τους, τα οποία μετά από λίγο συνήθως καταστρέφονται από τα πόδια κάποιου θυμωμένου παιδιού, για να εκδικηθεί τον φίλο του στο παιχνίδι ή μπορεί να ισοπεδώνονται από τα κύματα της θάλασσας.

Τα μπαράκια στην παραλία, γεμίζουν κυρίως από έφηβους και νέους που θέλουν να διασκεδάσουν με τους φίλους τους ή να κάνουν νέες γνωριμίες. Η καλοκαιρινή μουσική που ακούγεται από τα μεγάφωνα, δημιουργεί χαρούμενη διάθεση και οι ρυθμοί γίνονται πιο χαλαροί. Κάποιοι άλλοι προτιμούν τα ουζερί με τους μεζέδες, για να τους ανοίξει η όρεξη για το μεσημεριανό φαγητό.

Το καλοκαίρι ακόμη και το ντύσιμο είναι πιο ανάλαφρο και πολλές φορές περιττό, αφού μπορείς να κυκλοφορείς όλη τη μέρα με το μαγιό σου και ξυπόλητος πάνω στην άμμο, χωρίς να σε νοιάζει αν θα λερώσεις τα ρούχα σου ή αν πρέπει να τα αλλάξεις για να κάνεις κάτι άλλο ή να πας κάπου αλλού.

Η ανεμελιά και η ευεξία που νιώθουμε το καλοκαίρι κοντά στη θάλασσα, αποτελεί μία σημαντική πηγή θετικής ενέργειας, που αποθηκεύουμε ως πολύτιμο εφόδιο για τις υπόλοιπες μέρες που θα ακολουθήσουν, όταν θα ανοίξουν ξανά τα σχολεία, οι εργαζόμενοι θα πάνε στη δουλειά τους και όλοι  θα επιστρέψουν στις καθημερινές τους ασχολίες.

Ανθούλα Π. Βεζύρη

 

Χειμερινοί κολυμβητές

Αγαπάω τη θάλασσα από τότε που ήμουνα παιδί. Την προτιμώ από το βουνό, χειμώνα και καλοκαίρι. Τις καλοκαιρινές μου διακοπές, δεν μπορώ να τις φανταστώ μακριά από τη θάλασσα. Παρόλαυτα, νομίζω πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κολυμπήσω στα κρύα της  νερά, τον  χειμώνα.
Οι κάτοικοι των περιοχών της παραλιακής λεωφόρου στην Αθήνα, αυτοί που ζουν στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στο Νέο Φάληρο, στη Βουλιαγμένη, είναι οι περισσότεροι χειμερινοί κολυμβητές. Όποτε και να περάσεις από εκεί το χειμώνα, πάντα θα δεις κάποιους να κολυμπάνε ή να κάνουν ηλιοθεραπεία. Για εκείνους, μόλις βγει ο ήλιος, είναι καλοκαίρι, ακόμα και αν έξω από το νερό η θερμοκρασία είναι μόνο πέντε βαθμοί. Γενικότερα, έχω παρατηρήσει, ότι όσοι ζουν σε αυτές τις περιοχές της Αττικής, κοντά στη θάλασσα, ασχολούνται καθημερινά με τον αθλητισμό, όχι αναγκαστικά, αλλά ως τρόπο ζωής.
Όσες φορές πήγα εκεί με τον άντρα μου ή μαζί με την κόρη μας, για να πιούμε έναν καφέ, να περπατήσουμε ή για να κάνει η κόρη μας ποδήλατο, όταν ήταν μικρή, τους έβλεπα όλους να φοράνε αθλητικά ρούχα και παπούτσια, να τρέχουν με τα γουόκμαν στα αυτιά ή να κολυμπάνε στη θάλασσα. Έμοιαζαν σαν να ζούσαν σε άλλη χώρα, ή να μην έχουν σχέση με εμάς τους υπόλοιπους που ζούσαμε στο κέντρο της πόλης. Τους θαύμαζα και απορούσα, πού έβρισκαν τη διάθεση να γυμνάζονται και μετά  σκεφτόμουνα ότι εγώ είχα πολύ καιρό να γυμναστώ, έστω και για λίγο.
Αντίθετα, έχω παρατηρήσει και ακούσει από τους ανθρώπους που ζουν σε παραθαλάσσια μέρη, μακριά από την Αττική, ή στα νησιά, ακόμα και το καλοκαίρι, να μην πηγαίνουν για μπάνιο γιατί λένε ότι, όποτε θέλουν μπορούν να δουν τη θάλασσα, την έχουν συνηθίσει ή την έχουν βαρεθεί.        
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω καθόλου και ούτε μου αρέσει να το ακούω. Τότε σκέφτομαι, ότι εγώ είμαι σε πολύ καλύτερη θέση, αφού, ενώ μένω στην Αθήνα, το καλοκαίρι κάνω τις διακοπές μου και τα μπάνια μου και παράλληλα δεν βαριέμαι τη θάλασσα. Ούτε θέλω ποτέ να τη συνηθίσω τόσο πολύ, ώστε να μου είναι αρκετό να την βλέπω μόνο από μακριά.
Όσοι είναι χειμερινοί κολυμβητές, υποστηρίζουν πως δεν αρρωσταίνουν ποτέ, ενώ παράλληλα διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το κρύο το συνηθίζουν στην αρχή σιγά σιγά, αφού δεν σταματάνε ποτέ τα μπάνια και μετά δεν τους ενοχλεί. Πολύ θα ήθελα να συνέβαινε αυτό και σε εμένα, αλλά δεν γίνεται. Αντί γι’ αυτό, έχω συμβιβαστεί το χειμώνα με το κολυμβητήριο, αλλά με θερμαινόμενη και κλειστή πισίνα.
Η ομορφιά της θάλασσας όμως, δεν συγκρίνεται με καμία πισίνα και είναι τυχεροί εκείνοι που μπορούν να την απολαμβάνουν κολυμπώντας, το χειμώνα ή το καλοκαίρι ή ακόμα καλύτερα, όλο τον χρόνο.

Ανθούλα Π. Βεζύρη