Όπως έχεις οικογενειακό
γενεαλογικό δέντρο, έχεις και γενεαλογικό δέντρο ιδεών. Δεν μπορείς να
επιλέξεις την οικογένειά σου, μπορείς, όμως, να διαλέξεις εσύ τους δασκάλους
σου, να διαλέξεις εσύ τους φίλους σου, να διαλέξεις εσύ τη μουσική που θα
ακούσεις, να διαλέξεις εσύ τις ταινίες που θα δεις.
Στην πραγματικότητα,
είσαι ένας συνδυασμός των πραγμάτων που αφήνεις να μπουν στη ζωή σου. Είσαι το
σύνολο των επιρροών σου. Ο Γκαίτε έλεγε: «Μας διαμορφώνουν τα πράγματα που
αγαπάμε».
Ένα πράγμα το σχολείο.
Άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Δεν ταυτίζονται (απαραίτητα) αυτά τα δύο. Είτε είσαι
σε κάποια σχολή είτε όχι, η μόνιμη δουλειά σου είναι να εκπαιδεύεις τον εαυτό
σου.
Πρέπει να έχεις
περιέργεια για τον κόσμο στον οποίο ζεις. Ψάξε να βρεις απαντήσεις. Ανάτρεξε σε
κάθε πηγή. Πήγαινε πιο βαθιά από οποιονδήποτε άλλο – έτσι θα βρεθείς μπροστά.
Googlαρε τα πάντα. Τα πάντα. Googlαρε τα όνειρά σου, googlαρε τα προβλήματά σου. Μην κάνεις
ερωτήσεις πριν googlάρεις.
Είτε θα βρεις την απάντηση είτε μια καλύτερη ερώτηση.
Μη σταματάς να
διαβάζεις. Πήγαινε στη βιβλιοθήκη. Υπάρχει μια μαγεία στο να βρίσκεσαι
περιτριγυρισμένος από βιβλία. Χάσου στους διαδρόμους. Διάβασε βιβλιογραφίες.
Δεν έχει σημασία το βιβλίο απ’ το οποίο θα ξεκινήσεις, αλλά το βιβλίο στο οποίο
αυτό θα σε οδηγήσει.
Να συλλέγεις βιβλία,
ακόμα κι αν δεν σχεδιάζεις να τα διαβάσεις αμέσως. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο
πολύτιμο από μια αδιάβαστη βιβλιοθήκη» είχε πει ο σεναριογράφος Τζον Γουότερς.
Μη φοβάσαι τη λέξη
έρευνα. Απλώς ψάχνε.
Φτιάχνουμε τέχνη γιατί
μας αρέσει η τέχνη. Μας ελκύουν συγκεκριμένα στυλ δουλειάς, γιατί μας ελκύουν
οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη δουλειά.
Αυτό είναι το μανιφέστο: Ζωγράφισε την τέχνη που θέλεις να δεις, ξεκίνα την επιχείρηση που θέλεις να διευθύνεις, παίξε τη μουσική που θέλεις να ακούσεις, γράψε τα βιβλία που θέλεις να διαβάσεις, φτιάξε τα προϊόντα που θέλεις να χρησιμοποιήσεις – κάνε τη δουλειά που θέλεις να δεις ολοκληρωμένη.
Αν έχεις δύο ή τρία
πάθη, μη νιώθεις την ανάγκη ότι πρέπει να επιλέξεις ανάμεσά τους. Μην πετάς
τίποτα. Κράτησε όλα τα πάθη στη ζωή σου. Αυτό είναι κάτι που έμαθα από τον
θεατρικό συγγραφέα Στίβεν Τόμλινσον.
Ο Τόμλινσον προτείνει
ότι αν αγαπάς διαφορετικά πράγματα, απλώς πρέπει να συνεχίσεις να περνάς χρόνο
μαζί τους. «Άσε το ένα να μιλήσει με το άλλο. Κάτι θα αρχίσει να γίνεται».
Η αλήθεια είναι ότι
μπορείς να κόψεις μερικά από τα πάθη σου και να συγκεντρωθείς μόνο σε ένα. Μετά
από λίγο καιρό όμως θα αρχίσεις να νιώθεις ότι σου λείπει ένα πόδι.
"Όποιος θέλει να βοηθήσει έναν άλλο άνθρωπο – και δεν έχει
σημασία ποιος είναι αυτός – πρέπει να θυμάται κάποια βασικά πράγματα. Πρώτα απ’
όλα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο και να
πάψουμε να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους σαν αντικείμενα. Είμαστε ευάλωτοι,
είμαστε εύθραυστοι, είμαστε αδύναμοι, εύκολα τρομάζουμε. Είναι τόσο εύκολο,
έτσι εύθραυστοι που είμαστε, να ανοίξουμε μία τρύπα στον άλλον και να τον
κάνουμε να υποφέρει. Είναι όμως σχεδόν εξίσου εύκολο να κλείσουμε την τρύπα με
το ίδιο δάχτυλο που την άνοιξε. Εξαρτάται από ποια πλευρά του ατόμου είσαι".
"Το δεύτερο πράγμα είναι, ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για
αλλαγή κι αν δεν το πιστεύετε αυτό, έχετε διαλέξει λάθος επάγγελμα. Κάθε μέρα
θα ’πρεπε να βλέπετε τον κόσμο μ’ ένα νέο προσωπικό τρόπο. Το δέντρο έξω από το
σπίτι σας δεν είναι ποτέ το ίδιο – κοιτάξτε το λοιπόν! Ποτέ από καταβολής
κόσμου δεν έγιναν δυο ίδια ηλιοβασιλέματα – κοιτάξτε τα λοιπόν! Όλα ακολουθούν
μια διαδικασία μεταβολής, όπως κι εσείς οι ίδιοι.
Μην πιστέψετε ποτέ ότι θα βρείτε την ηρεμία – η ζωή δεν
είναι έτσι. Όταν αλλάζει κανείς συνεχώς πρέπει να συνεχίσει να προσαρμόζεται
στις αλλαγές, πράγμα που σημαίνει ότι θα συναντάει συνεχώς καινούρια εμπόδια.
Αυτή είναι η χαρά της ζωής".
"Έχω την έντονη αίσθηση ότι το αντίθετο της αγάπης δεν είναι
το μίσος, αλλά η απάθεια. Είναι το να μη δίνεις δεκάρα. Όταν κάποιος μισεί, πρέπει
να νιώθει κάτι για μένα, αλλιώς δε θα μπορούσε να μισήσει. Υπάρχει επομένως
ένας τρόπος να επικοινωνήσω μαζί του. Αλλά αν κάποιος δεν με βλέπει καν, είμαι
ανίσχυρος – δεν έχω κανένα τρόπο να τον αγγίξω.
Αν δε σ’ αρέσει το σκηνικό μέσα
στο οποίο ζεις, αν νιώθεις δυστυχία, μοναξιά, αν δε συμβαίνει τίποτε στη ζωή
σου, άλλαξε το σκηνικό. Ζωγράφισε ένα καινούριο φόντο. Μάζεψε γύρω σου
καινούριους ηθοποιούς. Γράψε ένα καινούριο έργο – κι αν δεν είναι καλό, κατέβα
από τη σκηνή και γράψε άλλο. Υπάρχουν εκατομμύρια έργα, όσα και οι άνθρωποι.
Βέβαια ο άνθρωπος χρειάζεται έναν οδηγό. Ο δάσκαλος – όπως και ο γονιός – είναι
τέτοιος οδηγός".
"Ένα άλλο πράγμα που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η
καταξίωση. Το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Πρέπει να νιώσουμε ότι μας αναγνωρίζουν
επειδή κάναμε κάτι καλό. Και κάποιος πρέπει να μας το δείξει αυτό. Πρέπει
κάποιος να μας πλησιάζει κατά καιρούς και να μας χτυπάει στον ώμο και να λέει:
«Πολύ καλό αυτό. Πραγματικά μου αρέσει»".
"Το άλλο πράγμα είναι, ότι ο καθένας έχει το δικό του δρόμο.
Υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι ν’ ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να γίνεις ο εαυτός σου.
Ο καθένας σας θα βρει το δικό του δρόμο. Μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να σας
επιβάλλουν το δικό τους".
"Πρέπει να είσαστε αληθινοί. Όχι πλαστοί. Φερθείτε φυσικά.
Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να είναι κανείς κάτι που δεν είναι. Όσο
φτάνετε κοντά και πιο κοντά και πιο κοντά σ’ αυτό που είσαστε, δείξτε τον
πραγματικό εαυτό σας και συνεχίστε πάντα έτσι. Θα δείτε πως αυτό θα διευκολύνει τη ζωή σας.
Το πιο εύκολο πράγμα που μπορείτε να είσαστε στον κόσμο είναι ο εαυτός σας. Και
το πιο δύσκολο είναι να είσαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι. Μην τους αφήνετε να
σας βάλουν σ’ αυτή τη θέση. Βρέστε τον εαυτό σας, αυτό που είσαστε και φερθείτε
φυσικά. Έτσι θα μπορέσετε να ζήσετε απλά".
"Κι ένα άλλο πράγμα: μη διατάζετε ποτέ κανένα να κάνει κάτι.
Δεν είσαστε ο Θεός. Δεν ξέρετε τι κρύβει ο καθένας στο κεφάλι του. Μπορείτε να
καθοδηγείτε, αλλά όχι να διατάζετε. Και προσπαθήστε να επικοινωνείτε, να
καταλαβαίνετε".
Έκθεση Ζωγραφικής: «Αύρα καλοκαιρινή» Ανθούλα Π. Βεζύρη Πρόσκληση Σας προσκαλώ στην έκθεσή μου που θα πραγματοποιηθεί στην ...
