Il quartiere di Plaka, sotto l’ Acropoli

Il mio posto preferito per passeggiare, prendere un caffè ed incontrare unα miα amicα, è la zona di Plaka, sotto l’ Acropoli. Questo quartiere è molto antico, così come le sue strade, che hanno una lunga e grande storia, fin dai tempi antichi.
Ho visitato questo posto per la prima volta, quando ero una studentessa, al secondo anno del liceo. Il nostro filologo e il nostro professore di chimica, che amava moltissimo la letteratura, si erano accordati con il preside della nostra scuola ed insieme a due dipartimenti del secondo anno del liceo, ci accompagnarono a fare una passeggiata per i vicoli di Plaka.
Non dimenticherò mai questo giorno. Da allora, di solito vado a Plaka, almeno una volta al mese, mentre ci sono stati alcuni anni che andavo almeno una volta alla settimana a bere il mio caffè. Prendevo la mia rivista e ho apprezzato la tranquillità e la bellezza di questo quartiere tradizionale, che ricorda un’ isola, sebbene si trovi ad Atene.
Questo posto ha un’ energia positiva, un potere, un’ aura rinfrescante, che ti aiuta a continuare la tua vita con nuova forza, finché non ti stanchi e visiti di nuovo. Un po’ più in alto si trovano Anafiotika, le case che sono state costruite in stile isolano, dai lavoratori di Anafi, che si stabilirono nella zona nel  diciannovesimo secolo.
 La bellezza e la maestosità dell’ Acropoli si vedono dall’ alto, mentre guardi il cielo. La regione di Plaka, a causa della sua posizione e della sua storia, ha molti turisti, tutto l’ anno, ma più in estate. Ci sono molti negozi turistici in giro per i souvenir, ma anche per oggetti di uso quotidiano più utili, tanti piccoli e piacevoli caffè, taverne, ristoranti e teatri. Dalle sue stradine si può salire all’ Acropoli o raggiungere la cappella di Saint Dimitrios di Lumbardiaris e la collina di Philopappos.
Il quartiere di Plaka si trova molto vicino al centro di Atene ed è un luogo ideale per passeggiate, divertimento e intrattenimento. Le sue case tradizionali, in combinazione con i suoi monumenti antichi, i vicoli stretti e le strade di pietra, ti portano in un’ altra epoca, ti trasmettono pace, gioia e serenità e ti rilassano dall’ intensità e dal ritmo della vita quotidiana.

Anthoula P. Veziri

The neighborhood of Plaka,
below the Acropolis

My favorite place to walk, have a cup of coffee and meet a friend of mine, is the area of ​​Plaka, below the Acropolis. This neighborhood is very old, just like its streets, which have a long and great history, from ancient times.
I visited this place for the first time, when I was a student, in the second year of high school. Our philologist and our professor of chemistry , who loved literature very much, had arranged with the high school principal of our school and together with two departments of the second year of high school, they accompanied us for a walk in the alleys of     Plaka.
I will never forget this day. Since then, I usually go to Plaka, at least once a month, while there have been some years that I went at least once a week to drink my coffee. I was taking my magazine and I was enjoying the tranquility and beauty of this traditional neighborhood, which resembles an island, although it is located in Athens.
This place has a positive energy, a power, a refreshing aura, which helps you to continue your life with new strength, until you get tired and visit it again. A little higher are Anafiotika, the houses that have been built in island style, by workers of Anafi, who settled in the 19th century in the area.
The beauty and majesty of the Acropolis are seen from above, as you look up at the sky. The area of ​​Plaka, due to its location and history, has a lot of tourists, all year round, but more in the summer. There are many tourist shops around for souvenirs, but also for more useful everyday objects, many small and pleasant cafes, taverns, restaurants and theaters. From its narrow streets, you can go up to the Acropolis or end up in the chapel of Saint Dimitrios of Lumbardiaris and in the hill of Philopappos.
The neighborhood of Plaka is located very close to the center of Athens and is an ideal place for walking, fun and entertainment. Its traditional houses, in combination with its ancient monuments, narrow alleys and stone roads, take you to another era, transmit you peace, joy and serenity and relax you from the intensity and rhythm of everyday life.

Anthoula P. Veziri

Η γειτονιά της Πλάκας,
κάτω από την Ακρόπολη

Το αγαπημένο μου μέρος για να περπατήσω, να πιω έναν καφέ και να συναντήσω μία φίλη μου, είναι η περιοχή της Πλάκας, κάτω από  την   Ακρόπολη.
Αυτή η γειτονιά, είναι πολύ παλιά, όπως και οι δρόμοι της, που έχουν  μεγάλη και σπουδαία ιστορία, από τα αρχαία χρόνια.
Το μέρος αυτό, το επισκέφθηκα πρώτη φορά, όταν ήμουνα μαθήτρια, στη Β΄ λυκείου. Η φιλόλογός μας και ο καθηγητής μας της Χημείας, που αγαπούσε ιδιαίτερα τη Λογοτεχνία, είχαν κανονίσει με τη Λυκειάρχισσα του σχολείου μας και μαζί με δύο τμήματα της Β΄ Λυκείου, μάς συνόδευσαν για να πάμε βόλτα στα σοκάκια της Πλάκας.
Αυτή τη μέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Από τότε, συνηθίζω να πηγαίνω στην Πλάκα, τουλάχιστον μία φορά το μήνα, ενώ υπήρξαν κάποια χρόνια, που πήγαινα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, για να πιω τον καφέ μου.  Έπαιρνα το περιοδικό μου και απολάμβανα την ηρεμία και την ομορφιά της παραδοσιακής αυτής γειτονιάς, που θυμίζει νησί, αν και βρίσκεται μέσα στην Αθήνα.
Το μέρος αυτό έχει μία θετική ενέργεια, μία δύναμη, μία αναζωογονητική αύρα, που σε βοηθάει  να συνεχίσεις με καινούριες δυνάμεις τη ζωή σου, μέχρι να κουραστείς και να το ξαναεπισκεφθείς. Λίγο πιο πάνω είναι και τα Αναφιώτικα, τα σπίτια που έχουν χτιστεί με νησιώτικο στυλ, από εργάτες της Ανάφης, που εγκαταστάθηκαν τον 19^ο αιώνα στην περιοχή.
Η ομορφιά και η επιβλητικότητα της Ακρόπολης, φαίνονται από ψηλά, καθώς σηκώνεις το βλέμμα σου προς τον ουρανό. Η περιοχή της Πλάκας, λόγω της θέσης και της ιστορίας της, έχει πάρα πολλούς τουρίστες, όλο τον χρόνο, αλλά περισσότερους το καλοκαίρι. Εκεί τριγύρω υπάρχουν και πολλά τουριστικά μαγαζιά για αναμνηστικά, αλλά και για πιο χρηστικά καθημερινά αντικείμενα, πολλά μικρά και ευχάριστα καφέ, ταβέρνες, εστιατόρια και θέατρα. Από τα στενά της δρομάκια, μπορείς να ανέβεις μέχρι την Ακρόπολη ή να καταλήξεις στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη και στον λόφο του Φιλοπάππου.
Η γειτονιά της Πλάκας, βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας και αποτελεί ένα ιδανικό μέρος για περίπατο, διασκέδαση και ψυχαγωγία. Τα παραδοσιακά της σπίτια, σε συνδυασμό με τα αρχαία της μνημεία, τα στενά σοκάκια και οι πέτρινοι δρόμοι, σε μεταφέρουν σε μία άλλη εποχή, σου μεταδίδουν ηρεμία, χαρά και γαλήνη και σε ξεκουράζουν από την ένταση και τον ρυθμό της καθημερινής ζωής.

Ανθούλα Π. Βεζύρη

"Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται το κακόν, οὐ χαίρει ἐπι τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δε τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει".

                  Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους,
                             Απόστολος Παύλος 

"Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει".

                 Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους,
                          Απόστολος Παύλος 

"Αυτοπροσωπογραφία"
 Γεώργιος Ιακωβίδης 

"Κορίτσι που διαβάζει"
 Γεώργιος Ιακωβίδης

"Κορίτσι που γελάει"
 Γεώργιος Ιακωβίδης

"Η σύζυγος και ο γιος του καλλιτέχνη"
 Γεώργιος Ιακωβίδης

"Μητρική στοργή"
 Γεώργιος Ιακωβίδης

 

 "Ο χρόνος σου είναι περιορισμένος, οπότε μην τον ξοδεύεις ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου. Μην πέφτεις στην παγίδα να ζεις με το αποτέλεσμα αυτών που άλλοι σκέφτονται. Μην αφήνεις τον θόρυβο της άποψης των άλλων να πνίγει την εσωτερική σου φωνή. Και σημαντικότερο, έχε το κουράγιο να ακολουθείς την καρδιά σου και τη διαίσθησή σου. Με κάποιον τρόπο γνωρίζουν τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις να γίνεις. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται δεύτερα".

                              Steve Jobs

"Αν έχεις έναν λόγο να ζεις, τα αντέχεις σχεδόν όλα.

Αν έχεις έναν στόχο στη ζωή σου,

μπορείς να αντέξεις σχεδόν κάθε αντιξοότητα".

Φρίντριχ Νίτσε

Ανθούλα Π. Βεζύρη

Ανθούλα Π. Βεζύρη

                                  Ανθούλα Π. Βεζύρη

                             Ανθούλα Π. Βεζύρη

Austin Kleon

Η δημιουργική ζωή δεν είναι γραμμική. Δεν είναι μια ευθεία γραμμή από το σημείο Α στο σημείο Β. Μοιάζει περισσότερο με μια λούπα ή μια σπείρα, στην οποία επιστρέφεις σε μια νέα αφετηρία κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα πρότζεκτ. Ανεξάρτητα από το πόση επιτυχία γνωρίζεις ή από το πόσο ψηλά βρεθείς, ποτέ δε «φτάνεις» κάπου. Πέρα από το θάνατο, δεν υπάρχει καμία γραμμή τερματισμού ή απόσυρσης για έναν δημιουργικό άνθρωπο. «Ακόμα και αν φτάσεις να γίνεις σπουδαίος στη δουλειά σου, θα βρεθεί κάποιος που θα σε ρωτήσει: ΄΄Τι θα κάνεις τώρα;΄΄ λέει ο μουσικός  Ίαν Σβενόνιους.

Οι πραγματικά δημιουργικοί καλλιτέχνες που γνωρίζω έχουν ήδη απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, επειδή έχουν βρει μια καθημερινή άσκηση – μια καθημερινή ρουτίνα που τους προστατεύει από την επιτυχία, την αποτυχία και το χάος του κόσμου. Όλοι τους έχουν αναγνωρίσει πού θέλουν να επενδύουν το χρόνο τους, και δουλεύουν πάνω σε αυτό καθημερινά, ό,τι κι αν γίνει. Ακόμα και αν το νέο τους έργο απορριφθεί, αγνοηθεί ή αποθεωθεί απ’ όλους, γνωρίζουν ότι θα σηκωθούν την επομένη και θα κάνουν τη δουλειά τους.

Η δημιουργικότητα έχει να κάνει με τη σύνδεση – πρέπει να είσαι συνδεδεμένος με τους άλλους για να βρεις έμπνευση και για να δείξεις τη δουλειά σου - , αλλά έχει να κάνει και με την αποσύνδεση. Πρέπει να αποσυρθείς για να σκεφτείς, να δουλέψεις πάνω στην τέχνη σου και να δημιουργήσεις κάτι για να δείξεις στους άλλους. Πρέπει να παίξεις λίγο κρυφτό για να παράξεις κάτι που αξίζει να βρεθεί.

Η ησυχία και η απομόνωση είναι καθοριστικά στοιχεία. Ο σύγχρονος κόσμος με τις ειδοποιήσεις, τον εικοσιτετράωρο κύκλο ειδήσεων και τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας είναι τελείως αφιλόξενος για τους καλλιτέχνες που θέλουν να απομονωθούν προκειμένου να δουλέψουν συγκεντρωμένοι.

Όποτε νιώθεις πως η ζωή σε πνίγει, επίστρεψε στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου και αναλογίσου τις ημέρες σου. Βάλε τα δυνατά σου να τις γεμίσεις με τρόπους που θα σε φέρουν πιο κοντά στο στόχο σου. Να είσαι επιεικής με τον εαυτό σου και να παίρνεις το χρόνο σου. Να ανησυχείς λιγότερο για τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να ανησυχείς περισσότερο για τα πράγματα που αξίζει να κάνεις. Να ανησυχείς λιγότερο για το αν είσαι σπουδαίος καλλιτέχνης. Να ανησυχείς περισσότερο για το αν είσαι καλός άνθρωπος που δημιουργεί τέχνη. Να ανησυχείς λιγότερο για το αν αφήνεις το στίγμα σου. Να ανησυχείς περισσότερο για το αν αφήνεις τα πράγματα καλύτερα από ό,τι τα βρήκες.

Συνέχισε να δουλεύεις. Συνέχισε να παίζεις. Συνέχισε να παρατηρείς. Συνέχισε να ακούς. Συνέχισε να σκέφτεσαι. Συνέχισε να ονειρεύεσαι. Συνέχισε να τραγουδάς. Συνέχισε να χορεύεις. Συνέχισε να ζωγραφίζεις. Συνέχισε να κάνεις γλυπτική. Συνέχισε να συνθέτεις. Συνέχισε να ασχολείσαι με την υποκριτική. Συνέχισε να μαγειρεύεις. Συνέχισε να περπατάς. Συνέχισε να προσφέρεις. Συνέχισε να ζεις. Συνέχισε να δίνεις προσοχή. Συνέχισε να κάνεις ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις.

Συνέχισε.

 

              "Αν δεν είχαμε χειμώνα, η άνοιξη δεν θα ήταν τόσο ευχάριστη.  Αν κάπου κάπου δεν είχαμε δυσκολίες, η ευημερία 

δεν θα μας φαινόταν τόσο καλοδεχούμενη".

                           Anne Bradstreet

        "Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης".

                         Ίων Δραγούμης

                   "Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι".

                             Άντον Τσέχωφ

                                                      Άντον Τσέχωφ

                                  "Οι κυνηγοί στο χιόνι"

 Πίτερ Μπρίγκελ

    "Σκηνή στον πάγο κοντά στη λίμνη"

 Hendrick Avercamp  

 "Η κίσσα"
 Κλωντ Μονέ

                                                       Venerdì 15 gennaio 2021 

 

Ritorno a scuola  

Le vacanze di Natale sono finite e noi siamo di nuovo a scuola. Queste vacanze sembravano più grandi, a causa della quarantena che l’aveva preceduta.

Le lezioni ora continuano normalmente, in classe e non online.

Fortunatamente per tutti noi, l’ educazione e l’ apprendimento presuppongono l’ insegnamento dal vivo, con la presenza fisica dell’ insegnante con i suoi studenti.

L’ istruzione a distanza è molto indietro e rende difficile per i giovani studenti, soprattutto alle elementari e all’ asilo.

Ha riempito di nuovo la scuola di voci dei bambini, le aule hanno ritrovato una ragione per esistere, gli studenti e gli insegnanti hanno continuato le loro lezioni e tutto ha trovato il suo ritmo quotidiano.

Quando cammino per strade vuote, penso che il mondo cesserà di esistere quando non ci saranno più bambini. I bambini sono la vita e con le loro voci, i giocattoli e le risate ci danno la forza e l’ energia per continuare a vivere. I bambini non ti lasciano arrendere. È una fonte di vita, gioia e creazione.

La mattina in cui sono entrata nell’ ufficio degli insegnanti, l’ insegnante dell’ arte ha notato la maschera che indossavo.

_ Lascia che ti veda! È Van Gogh? mi ha chiesto.

_  Si, le ho risposto. Sono contenta che l’ abbia notato, le ho sorriso. 

_ Dove l’ hai presa?

Dopo averla informata, le ho detto che ero molto felice che avesse riconosciuto il disegno di Van Gogh con i girasoli.

Poi mi ha chiesto con una risata: 

_ Ho reso la tua giornata?

_  Fortunatamente, le ho risposto, c’ è speranza!

Quando in seguito è entrata nella mia classe per insegnare, ha detto ai bambini:

_ Ti ricordi di un pittore che dipingeva girasoli? 

Qualcuno qui indossa una maschera del genere, ma non io.

Tutti hanno guardato l' un l' altro, una studentessa alzò la mano per rispondere e uno studente fu buttato fuori:

 _ La maestra! 

_ Come si chiamava il pittore, ricordate?

_ Vincent Van Gogh, un’ altra studentessa ha risposto.

_ Bravo, lo ricorda! le ha detto l’ insegnante dell’ arte.

_ Ora sono doppiamente soddisfatta, ho risposto alla mia collega. Oggi finalmente mi hai reso il mio giorno!

Anthoula P. Veziri

"Girasoli", Vincent Van Gogh

Friday 15 January 2021

Back to school

The Christmas holidays are over and we are back at school. These holidays seemed bigger, because of the quarantine that preceded. 

Lessons  are now continuing normally, in the classroom and not online.

Fortunately for all of us, education and learning presuppose teaching live, with the physical presence of the teacher with his students. 

Distance education lags far behind and makes it difficult for young students, especially in primary and kindergarten.

It filled the school again with children's voices, the classrooms found a reason to exist again, the students and the teachers continued their lessons and everything found its daily rhythm.

When I walk on empty streets, I think that the world will cease to exist when there will be no more children. Children are life and with their voices, toys and laughter, they give us strength and energy to keep living. Children do not let you give up. It is a source of life, joy and creation.

The morning I entered the teachers' office, the αrt teacher noticed the mask I was wearing.

 _ Let me see you! Is it Van Gogh? she asked me.

_ Yes, I did. I'm glad you noticed, I smiled at her.

 _ Where did you get it?

After informing her, I told her that I was very happy that she recognized the design of Van Gogh with sunflowers.

Then she asked me laughing: 

_ Did I make you the day?

_ Fortunately, I replied, there is hope!

When she later came into my class to teach, she told the children:

_ Do you remember talking about a painter who painted sunflowers? Someone in here wears a mask like that, but not me.

Everyone looked at each other, a student raised her hand to answer and another student was thrown out:

 _ The teacher! 

_What was the name of the painter, remember? 

_Vincent Van Gogh, another student replied.

_Well done for remembering it, the αrt teacher told her.

_ Now I am doubly happy, I replied to my colleague.

   Today you finally made me my day!

Anthoula P. Veziri

"Sunflowers", Vincent Van Gogh

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021

Επιστροφή στο σχολείο

Οι διακοπές των Χριστουγέννων τελείωσαν και επιστρέψαμε ξανά στο σχολείο. Αυτές οι διακοπές φάνηκαν πιο μεγάλες, εξαιτίας της καραντίνας, που προηγήθηκε.
Τα μαθήματα συνεχίζονται τώρα πια κανονικά, μέσα στη σχολική τάξη και όχι διαδικτυακά.
Ευτυχώς για όλους μας, η εκπαίδευση και η μάθηση προϋποθέτουν τη διδασκαλία ζωντανά, με τη φυσική παρουσία του δασκάλου με τους μαθητές του.
Η εκπαίδευση από απόσταση, υστερεί κατά πολύ και δυσκολεύει ιδιαίτερα τους μικρούς μαθητές, κυρίως του δημοτικού και του νηπιαγωγείου.
Γέμισε πάλι το σχολείο με παιδικές φωνές, οι τάξεις βρήκαν ξανά  λόγo ύπαρξης,  οι μαθητές με τους εκπαιδευτικούς συνέχισαν τα μαθήματά τους και όλα βρήκαν τον καθημερινό τους ρυθμό.
Όταν περπατάω σε άδειους δρόμους, σκέφτομαι ότι ο κόσμος θα σταματήσει να υπάρχει, όταν δεν θα υπάρχουν πια παιδιά. Τα παιδιά είναι ζωή και με τις φωνές τους, τα παιχνίδια και τα γέλια τους, μας δίνουν δύναμη και ενέργεια για να συνεχίσουμε να ζούμε. Τα παιδιά δεν σε αφήνουν να παραιτηθείς, ούτε να τα παρατήσεις. Είναι πηγή ζωής, χαράς και δημιουργίας.

Το πρωί που μπήκα στο γραφείο των δασκάλων, η δασκάλα των Εικαστικών πρόσεξε τη μάσκα που φορούσα.
_ Για να σε δω! Είναι Βαν Γκογκ; με ρώτησε.
_ Ναι, της απάντησα. Χάρηκα που το πρόσεξες, της χαμογέλασα.
_ Από πού την πήρες;
Αφού την ενημέρωσα, της είπα ότι ήμουν πολύ χαρούμενη που αναγνώρισε το σχέδιο του Βαν Γκογκ με τα ηλιοτρόπια.
Τότε εκείνη με ρώτησε γελαστά:
_ Σου έφτιαξα τη μέρα;
_ Ευτυχώς, της απάντησα, υπάρχει ελπίδα!
Όταν αργότερα μπήκε στην τάξη μου για να κάνει μάθημα, είπε στα παιδιά:
_ Θυμάστε που είχαμε μιλήσει για έναν ζωγράφο που ζωγράφιζε ηλιοτρόπια; Κάποιος εδώ μέσα φοράει μία τέτοια μάσκα, αλλά όχι εγώ.
Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, μία μαθήτρια σήκωσε το χέρι της για να απαντήσει και ένας μαθητής πετάχτηκε:
_ Η κυρία!
_ Πώς τον έλεγαν τον ζωγράφο, θυμάστε;
_ Βίνσεντ Βαν Γκογκ, απάντησε μία άλλη μαθήτρια.
_ Μπράβο, που το θυμάσαι! της είπε η δασκάλα των Εικαστικών.
_Τώρα χαίρομαι διπλά, απάντησα στη συνάδελφό μου. Σήμερα τελικά μού έφτιαξες τη μέρα μου!

Ανθούλα Π. Βεζύρη

"Ηλιοτρόπια", Βίνσεντ Βαν Γκογκ

"Love is always bestowed as a gift - freely, willingly and without expectation.
We don't love to be loved; we love to love".

Leo Buscaglia

( Για το επάγγελμα του δασκάλου)

Είναι πολύ άσχημο όταν πηγαίνεις στη δουλειά σου και δεν την αγαπάς, ιδιαίτερα στο δικό μας επάγγελμα. Αν κάθε πρωί δε σ’ ενθουσιάζει η ιδέα ότι θα μπεις μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο μ’ όλα αυτά τα μικρά παιδιά που θα σε κοιτάζουν με τα λαμπερά τους  μάτια και θα περιμένουν να τα βοηθήσεις να φτάσουν κοντά σ’ αυτή την έδρα, τότε μην ξαναπατήσεις στο σχολείο. Κάνε κάτι άλλο που δε θα σε φέρνει σε επαφή 

με μικρά παιδιά και δε θα σε αφήνει να τα σκοτώνεις σε τόσο τρυφερή ηλικία. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να κάνεις … αλλά τα παιδιά άφησέ τα ήσυχα.

Ένα άλλο πράγμα που χρειαζόμαστε όλοι είναι η ελευθερία. Ο Θορώ λέει ότι: «Τα πουλιά δεν τραγουδούν ποτέ μέσα σε σπηλιές». Ούτε κι εμείς. Για να μπορέσουμε να μάθουμε, πρέπει να είμαστε ελεύθεροι. Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να δοκιμάζουμε, να πειραματιζόμαστε, να κάνουμε λάθη. 

Έτσι μαθαίνει κανείς. Καταλαβαίνω τα λάθη σου και κερδίζω από τα δικά μου. Το μυστικό είναι να μην κάνεις δυο φορές το ίδιο λάθος. Έχω όμως ανάγκη να είμαι ελεύθερος να πειραματίζομαι και να δοκιμάζω. 

Δώσε μου αυτή την ευκαιρία. Δώσε μου την ευκαιρία να ζήσω και να είμαι ο εαυτός μου και να βρω τη χαρά στην ανάγκη. Μη μου κολλάς τα ελαττώματά σου! Άσε με να βρω και να ξεπεράσω τα δικά μου!

          "Η επιτυχία δεν αφορά μόνο στην επαγγελματική μας ζωή. 

         Οι καλές φιλίες και οι χαρούμενες οικογένειες,

           είναι δικές μας επιτυχίες".

Σμαρούλα Παντελή

             "Το να συγχωρείς και να αποδεσμεύεσαι από τον θυμό
         και την οργή, είναι επιτυχία".
Σμαρούλα Παντελή

Φερνάντο Μποτέρο, Καλλιτέχνης από την Κολομβία

Φερνάντο Μποτέρο

Φερνάντο Μποτέρο

Φερνάντο Μποτέρο

Φερνάντο Μποτέρο