Καρναβάλι - Απόκριες

Η λέξη «Καρναβάλι» θεωρείται ότι προέρχεται από τις λατινικές λέξεις “carne”= κρέας και “vale”= απέχω (ή κατ’ άλλους από τη λέξη “levare”= αίρω, σηκώνω). Η αντίστοιχη ελληνική λέξη είναι «Αποκριά» (απο+κρεω) που κι αυτή σημαίνει «αποχή από το κρέας» και δηλώνει τη χρονική περίοδο προετοιμασίας για τη νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής, όπως ορίζει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτή η χρονική περίοδος, που ονομάζεται επίσης «περίοδος του Τριωδίου», έχει διάρκεια τρεις εβδομάδες και λήγει με την «Κυριακή της Αποκριάς» (από την επόμενη ημέρα, που είναι η «Καθαρά Δευτέρα», ξεκινάει η Μεγάλη Σαρακοστή).

Η συνηθέστερη όμως έννοια που έχει σήμερα η λέξη «Αποκριά» ή «Καρναβάλι» είναι εκείνη η μεγάλη εορταστική λαϊκή εκδήλωση μεταμφιεσμένων ανθρώπων που διασκεδάζουν στους δρόμους τραγουδώντας, χορεύοντας, πίνοντας, ξενυχτώντας, πειράζοντας άλλους ανθρώπους, λέγοντας αστεία και βωμολοχίες και γενικότερα κάνοντας πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα έκαναν.

Η προέλευση όλων αυτών των εκδηλώσεων και των εθίμων αυτής της περιόδου είναι ειδωλολατρική και εντοπίζεται στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Ρώμη.

Η μάσκα

 Ο άνθρωπος φορώντας τη μάσκα και τη στολή αισθάνεται ότι παραμερίζει τη δική του προσωπικότητα, την εικόνα του απέναντι στους άλλους ανθρώπους και το ρόλο του στην κοινωνία, και νιώθει ότι έχει την ευκαιρία να αφήσει ελεύθερα κάποια άλλα ένστικτά του και συμπεριφορές που δίσταζε υπό κανονικές συνθήκες να εκδηλώσει. Ακόμη όμως κι αν δεν είχε τέτοιες τάσεις, ενθαρρύνεται να τις καλλιεργήσει μιμούμενος τους άλλους.

"Ανοίγει το Τριώδιο"

Το Τριώδιο έχει λάβει την ονομασία του από το ομώνυμο εκκλησιαστικό βιβλίο, το Τριώδιο, το οποίο περιλαμβάνει τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες κατά τη συγκεκριμένη περίοδο.

Η λέξη Αποκριά γενικά δηλώνει ολόκληρο το χρονικό διάστημα των τριών εβδομάδων του Τριωδίου, πριν αρχίσει η περίοδος νηστείας που οδηγεί στη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Γενικά όταν λέμε «ανοίγει το τριώδιο», εννοούμε ότι αρχίζουν οι Αποκριές.

Πατρινό καρναβάλι

Το Πατρινό καρναβάλι αποτελεί τόσο τη μεγαλύτερη όσο και την παλιότερη αποκριάτικη εκδήλωση στην Ελλάδα και μία από τις μεγαλύτερες στο κόσμο όσον αφορά τη συμμετοχή των καρναβαλιστών και την ιστορία του. Μετρά 190 χρόνια ιστορίας. Το καρναβάλι της Πάτρας δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά ένα σύνολο εκδηλώσεων που περιλαμβάνουν χορούς, παρελάσεις, κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, καρναβάλι των μικρών κ.ά. Οι εκδηλώσεις αρχίζουν στις 17 Ιανουαρίου και διαρκούν μέχρι την Καθαρά Δευτέρα. Κορυφώνεται το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς με την νυχτερινή ποδαράτη παρέλαση των πληρωμάτων του Σαββάτου, τη φαντασμαγορική μεγάλη παρέλαση αρμάτων και πληρωμάτων της Κυριακής και τέλος το τελετουργικό κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου στο μώλο της Αγίου Νικολάου στο βόρειο λιμάνι της Πάτρας. Χαρακτηριστικές αρχές του είναι ο αυθορμητισμός, ο αυτοσχεδιασμός, η πηγαία έμπνευση και ο εθελοντισμός.

Τσικνοπέμπτη

Η Tσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου, περίοδος που οι άνθρωποι προετοιμάζονται για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Η Τσικνοπέμπτη δίνει  την ευκαιρία στα νοικοκυριά να καταναλώσουν με εορταστικό και χαρούμενο τρόπο ότι κόκκινο κρέας τους έχει απομείνει πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής.

Η λέξη “τσικνοπέμπτη” προέρχεται από την λέξη “τσίκνα” (η μυρωδιά του ψημένου κρέατος) και από την λέξη “Πέμπτη”. Γιορτάζεται άλλωστε την Πέμπτη, 11 ημέρες πριν την Καθαρά Δευτέρα. Είναι μια μέρα προετοιμασίας για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής πριν από το Πάσχα, μια προετοιμασία που έγκειται στην προσπάθεια να βιώσουμε τις επερχόμενες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

 Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στη 2η εβδομάδα της περιόδου που εκκλησιαστικά ονομάζεται Τριώδιο, η οποία αποτελείται από τρεις εβδομάδες πριν εισέλθουμε στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή, δηλαδή την νηστεία πριν από το Πάσχα.

Nuotatori invernali

Ho amato il mare sin da quando ero bambina. Lo preferisco di montagna, inverno ed estate. Non riesco a immaginare le mie vacanze estive lontano dal mare. Tuttavia, penso che non potrei mai nuotare nelle sue acque fredde in inverno.

Gli abitanti delle zone della strada costiera ad Atene, quelli che vivono ad Alimos, Glyfada, Neo Faliro, Vouliagmeni, sono la maggior parte dei nuotatori invernali. Ogni volta che ci vai in inverno, vedrai sempre qualche persona nuotare o prendere il sole. Per loro, appena sorge il sole, è estate, anche se la temperatura fuori dall’ acqua è di soli cinque gradi. In generale, ho notato che coloro che vivono in queste zone dell’ Attica, vicino al mare, fanno sport tutti i giorni, non necessariamente, ma come un modo di vivere. Ogni volta che ci andavo con mio marito o con nostra figlia, per un caffè, per una passeggiata o perché nostra figlia andasse in bicicletta, quando era piccola, li vedevo tutti indossare abiti e scarpe sportive, correre con il walkman negli orecchie o nuotare nel mare. Sembravano vivere in un altro paese, o non avere una relazione con il resto di noi che vivevamo nel centro della città. Li ammiravo e mi chiedevo dove trovassero l’ umore per fare esercizio e poi ho pensato che avevo molto tempo per fare esercizio, anche solo per un po’.

Al contrario, ho notato e sentito da persone che vivono in località costiere, lontano dall’ Attica, o sulle isole, anche in estate, di non fare il bagno perché dicono che, quando vogliono, possono vedere il mare, ci sono abituati o sono annoiati. Questo di nuovo, non lo capisco affatto e non mi piace neanche sentirlo. Allora penso di essere in una posizione decisamente migliore, visto che, mentre vivo ad Atene, in estate faccio le mie vacanze e i miei bagni e allo stesso tempo non mi annoio del mare. Né voglio mai abituarmi così tanto che mi basta vederlo solo da lontano.

Quelli che sono nuotatori invernali sostengono che non si ammalano mai, mentre allo stesso tempo sono tenuti in ottime condizioni fisiche. Αll’ inizio si abituano al freddo piano piano, dato che non si fermano mai i bagni e poi non li disturba. Mi piacerebbe molto che mi succedesse, ma non può succedere. Invece, in inverno sono sceso a compromessi con la piscina, ma con una piscina riscaldata e coperta.

 La bellezza del mare, però, non è paragonabile a nessuna piscina e sono fortunati coloro che possono goderselo nuotando, in inverno o in estate o meglio ancora, tutto l’ anno.

Anthoula P. Veziri

 

Winter swimmers

I have loved the sea since I was a child. I prefer it from the mountain, winter and summer. I can not imagine my summer vacation away from the sea. However, I think I could never swim in its cold waters in the winter.

The inhabitants of the areas of coastal highway in Athens, those who live in Alimos, Glyfada, Neo Faliro, Vouliagmeni, are the most winter swimmers. Whenever you go through there in the winter, you will always see some people swimming or sunbathing. For them, as soon as the sun rises, it is summer, even if the temperature outside the water is only five degrees. In general, I have noticed that those who live in these areas of Attica, near the sea, are involved in sports every day, not necessarily, but as a way of life.

Every time I went there with my husband or with our daughter, for a coffee or to ride our daughter a bike, when she was little, I watched them all wear sports clothes and shoes, run with the walkman in the ears or swim in the sea. They looked like they were living in another country, or not having an affair with the rest of us living in the city center. I admired them and wondered where they found the mood to exercise and then I thought that I had a long time to exercise, even for a while.

On the contrary, I have noticed and heard from people living in coastal places, far from Attica, or on the islands, even in the summer, not to go swimming because they say that whenever they want, they can see the sea, they are used to it or they are bored at it.

I still don’t understand this at all and I don’t like to hear it either. Then I think that I am in a much better position, since, while I live in Athens, in the summer I do my vacations and my baths and at the same time I am not bored at sea. Nor do I ever want to get used to it so much that it is enough for me to see it only from a distance.

Those who are winter swimmers, claim that they never get sick, while at the same time they are kept in very good physical condition. They get used to the cold little by little at first, since they never stop bathing and then it doesn’t bother them. I would love this to happen to me, but it can’t be done. Instead, I compromised in the winter with the swimming pool, but with heated and indoor pool. The beauty of the sea, however, is not compared to any pool and they are lucky those who can enjoy it swimming, in winter or in summer or even better, all year round.

Anthoula P. Veziri

 

Χειμερινοί κολυμβητές

Αγαπάω τη θάλασσα από τότε που ήμουνα παιδί. Την προτιμώ από το βουνό, χειμώνα και καλοκαίρι. Τις καλοκαιρινές μου διακοπές, δεν μπορώ να τις φανταστώ μακριά από τη θάλασσα. Παρόλαυτα, νομίζω πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κολυμπήσω στα κρύα της  νερά, τον  χειμώνα.
Οι κάτοικοι των περιοχών της παραλιακής λεωφόρου στην Αθήνα, αυτοί που ζουν στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στο Νέο Φάληρο, στη Βουλιαγμένη, είναι οι περισσότεροι χειμερινοί κολυμβητές. Όποτε και να περάσεις από εκεί το χειμώνα, πάντα θα δεις κάποιους να κολυμπάνε ή να κάνουν ηλιοθεραπεία. Για εκείνους, μόλις βγει ο ήλιος, είναι καλοκαίρι, ακόμα και αν έξω από το νερό η θερμοκρασία είναι μόνο πέντε βαθμοί. Γενικότερα, έχω παρατηρήσει, ότι όσοι ζουν σε αυτές τις περιοχές της Αττικής, κοντά στη θάλασσα, ασχολούνται καθημερινά με τον αθλητισμό, όχι αναγκαστικά, αλλά ως τρόπο ζωής.
Όσες φορές πήγα εκεί με τον άντρα μου ή μαζί με την κόρη μας, για να πιούμε έναν καφέ, να περπατήσουμε ή για να κάνει η κόρη μας ποδήλατο, όταν ήταν μικρή, τους έβλεπα όλους να φοράνε αθλητικά ρούχα και παπούτσια, να τρέχουν με τα γουόκμαν στα αυτιά ή να κολυμπάνε στη θάλασσα. Έμοιαζαν σαν να ζούσαν σε άλλη χώρα, ή να μην έχουν σχέση με εμάς τους υπόλοιπους που ζούσαμε στο κέντρο της πόλης. Τους θαύμαζα και απορούσα, πού έβρισκαν τη διάθεση να γυμνάζονται και μετά  σκεφτόμουνα ότι εγώ είχα πολύ καιρό να γυμναστώ, έστω και για λίγο.
Αντίθετα, έχω παρατηρήσει και ακούσει από τους ανθρώπους που ζουν σε παραθαλάσσια μέρη, μακριά από την Αττική, ή στα νησιά, ακόμα και το καλοκαίρι, να μην πηγαίνουν για μπάνιο γιατί λένε ότι, όποτε θέλουν μπορούν να δουν τη θάλασσα, την έχουν συνηθίσει ή την έχουν βαρεθεί.        
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω καθόλου και ούτε μου αρέσει να το ακούω. Τότε σκέφτομαι, ότι εγώ είμαι σε πολύ καλύτερη θέση, αφού, ενώ μένω στην Αθήνα, το καλοκαίρι κάνω τις διακοπές μου και τα μπάνια μου και παράλληλα δεν βαριέμαι τη θάλασσα. Ούτε θέλω ποτέ να τη συνηθίσω τόσο πολύ, ώστε να μου είναι αρκετό να την βλέπω μόνο από μακριά.
Όσοι είναι χειμερινοί κολυμβητές, υποστηρίζουν πως δεν αρρωσταίνουν ποτέ, ενώ παράλληλα διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το κρύο το συνηθίζουν στην αρχή σιγά σιγά, αφού δεν σταματάνε ποτέ τα μπάνια και μετά δεν τους ενοχλεί. Πολύ θα ήθελα να συνέβαινε αυτό και σε εμένα, αλλά δεν γίνεται. Αντί γι’ αυτό, έχω συμβιβαστεί το χειμώνα με το κολυμβητήριο, αλλά με θερμαινόμενη και κλειστή πισίνα.
Η ομορφιά της θάλασσας όμως, δεν συγκρίνεται με καμία πισίνα και είναι τυχεροί εκείνοι που μπορούν να την απολαμβάνουν κολυμπώντας, το χειμώνα ή το καλοκαίρι ή ακόμα καλύτερα, όλο τον χρόνο.

Ανθούλα Π. Βεζύρη

 

                                   Το παγωμένο πουλάκι

Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά
κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά.
Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή
κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.

Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί
και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί:
-Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ.
Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.

-Έλα ’δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς,
όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς.
Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας
κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.

Χάρης Σακελλαρίου

Τα καημένα τα πουλάκια

Κρύο βαρύ, χειμώνας όξω, τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια,

τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!

Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,

τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει,

η βροχή και το χαλάζι κι ο βοριάς που θα περάσει,

και το χιόνι που το παίρνουν στις αυλές με το φαράσι.

Κι αν η νύχτα είναι μεγάλη, κι έρχεται γιομάτη τρόμους,

κι αν ο θάνατος απόψε, φέρνει γύρα μες τους δρόμους,

κι αν η παγωνιά θερίζει κι είναι δίχως ρουχαλάκια,

δε βαριέσαι, ποιος θυμάται τα καημένα τα πουλάκια.

Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,

τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει.

Στα παιδάκια είναι τα χάδια, στα παιδάκια τα φιλάκια,

τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!

Κι όταν γίνει, πάλι, βράδυ κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν,

να χωθούν μες τα κρεβάτια, μη τυχόν και ξεπαγιάσουν,

τα πουλάκια τα καημένα, τα πουλάκια, τώρα, πέρα

θα χαθούν χωρίς ελπίδα να φανούν την άλλη μέρα…

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Τι μας κάνεις χειμώνα;

Έβρεξες και χιόνισες, άσπλαχνε χειμώνα.
Πάγωσες την όμορφη τρυφερή ανεμώνα.
Όλους μας φυλάκισες μέσα στη φωλιά μας.
Φύσηξες και ρήμαξες την αμυγδαλιά μας.

Φτάνουν πια οι κακοκαιρίες φτάνουν πια τα χιόνια.
Άσε να ’ρθει η άνοιξη με τα χελιδόνια.

Γιώργης Κρόκος

Το χιόνι 

Τι καλά που ’ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!

Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.

Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…

Έλα μέσα κοριτσάκι,
το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!

Κώστας Καρυωτάκης

Ο χειμώνας

Ο χειμώνας ήλθε πάλι κι όλοι γύρω στο μαγκάλι έχουν μαζευτεί.
Ρίχτε κάστανα στη θράκα, παραμύθια η γιαγιάκα θα ’ρθει, να μας ’πει.

Έξω πέφτει το χαλάζι και τη θύρα μας τραντάζει τώρα ο Βοριάς.
Μεσ’ την κρύα ανατριχίλα σκορπισθήκανε τα φύλλα της κληματαριάς.

Μεσ’ την άγρια τούτη μπόρα τρομαγμένα όλα τώρα πάνε τα πουλιά.
Λίγη ζέστη για να βρούνε τσίου – τσίου, θα κρυφθούνε, μέσα στη φωλιά.

Λάκης Παπαδήμας

Γύρω γύρω όλοι 

Γύρω γύρω όλοι!
Χιόνια στο περβόλι.
Άσπρα γίναν τα κλαριά,
άσπρα στρώθηκαν χαλιά,
κι ο Χιονάνθρωπος απέξω με καλεί να παίξω.

Γύρω γύρω όλοι!
Άνθη στο περβόλι.
Άνθισεν η κερασιά,
ρόδισε η ροδακινιά,
παντού χλόη και γρασίδι,
ώρα για παιχνίδι.

Γύρω γύρω όλοι!
Ζέστη στο περβόλι.
Σύκα γέμισε η συκιά,
κόκκινη η κληματαριά,
κι ένα τόσο δα πουλί
«έλα έξω» με καλεί.

Γύρω γύρω όλοι!
Μαραμένο το περβόλι.
Φύλλα σκέπασαν τη γη,
η βροχή πια δεν αργεί
του σχολειού η καλή ποδιά
αγκαλιάζει τα παιδιά.

Γύρω γύρω όλοι!
Η ζωή περβόλι.
Άνθη, χιόνια και βροχή
κάθε χρόνο απ’ την αρχή.
Και το ξέρουμε όλοι:
Μια δουλειά, μια σκόλη.

Ρένα Καρθαίου

Πουλάκι του χειμώνα

Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι,
ξένο πέταξε σπουργίτι.
Φύλλο, σπόρος πουθενά,
πώς κρυώνει και πεινά!

Το παράθυρο θ’ ανοίξω
δυο σπυράκια να του ρίξω.
–Έλα μέσα δω, πουλί,
ζεστασιά θα βρεις πολλή.

Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει
δυο σπυράκια και πετάει.
–Ταξιδιάρικο πουλί,
πέταξε, ώρα σου καλή.

Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος

Ο Χιονάνθρωπος

Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,

γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.

-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,

ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!

Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,

πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,

είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!

(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)

Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.

Μας βγήκε ο ήλιος…Τι συμφορά!

Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.

Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…

Ντίνα Χατζηνικολάου

Χιονοπόλεμος

Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση.
Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.

Ε, με το χιονάνθρωπο τραβηχτείτε πέρα
άναψεν ο πόλεμος πάρτε πρώτη σφαίρα.

Αν βαστάν τα κότσια σας, πιάστε μετερίζι.
Όπου πέσει η μπάλα μας, μύτες κοκκινίζει.

Πως; Γελάτε; Πάρτε τη πάνω στο στομάχι.
Φραπ, και σκιάζει η δεύτερη στου αρχηγού τη ράχη.

Φραπ, κι απ’ τα κεφάλια τους πέφτουν κάτω οι κούκοι.
Φραπ! Και του χιονάνθρωπου σπάζει το τσιμπούκι.

Στέλιος Σπεράντσας

Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας

Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας
χωρίς τραγούδια και πουλιά,
στα σύννεφα τρυπώνει ο ήλιος
και το φεγγάρι στην ομίχλη,
τα φύλλα τα χλωμά ένα ένα ρίχνει
στη γη η κληματαριά.

Μουχρώσαν τα βουνά και οι κάμποι,
τα στενορύμια και οι αυλές,
αμίλητα στοιχειά τα δέντρα
στέκουνε ολόρθα στη βροχή
στέκουνε ολόρθα στους ανέμους,
στοιχειώσανε τα μονοπάτια
κι ερήμαξαν οι ακρογιαλιές.

Φεύγουνε οι μέρες του χειμώνα,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά,
θα βγει απ’ τα σύννεφα κι ο ήλιος
κι απ’ την ομίχλη το φεγγάρι,
πράσινα φύλλα θα βλαστήσουν
και πάλι στις κληματαριές,
τα μονοπάτια θα ξυπνήσουν,
θα ζωντανέψουν τ’ ακρογιάλια,
θα λουλουδίσουν τα μπαλκόνια,
θα λουλουδίσουν τα κλαδιά,
και θά ’ρθουνε τα χελιδόνια.

Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου

Ο χειμώνας 

Δε μ’ ακούς; Έρχομαι μέσα από τους έρημους ασφαλτόδρομους. Έλα, έλα, κοριτσάκι μυρίζω φασουλάδα, πορτοκάλι και τραγανιστό τσουρέκι.

Έλα, έλα, αγοράκι φόρεσε το σκούφο σου βάλε τα μάλλινα γάντια σου άνοιξε το στόμα σου, να ξεδιψάσεις με το χιόνι γέμισε τις τσέπες σου σταφίδες, καρύδια και ξεραμένα σύκα τάισε με ψίχουλα τα πεινασμένα σπουργίτια.

Έρχομαι μέσα από τις παγωμένες λίμνες και τα ποτάμια τα γυμνά κλαδιά και το μολυβένιο ουρανό άσ’ το μόνο του στη γωνιά του το πατίνι κάνε το φίλο σου να δακρύσει με μια φέτα μανταρίνι.

Τι κάνει η γιαγιά σου; Πλέκει ακόμη πλάι στο περβάζι; Για κοίτα πώς μελάνιασε η μύτη σου….την πάγωσε τ’ αγιάζι…

Έλα, έλα, αγοράκι έλα, έλα κοριτσάκι. Δε μ’ ακούς; Είμαι ο Χειμώνας.

Μάρω Λοϊζου

 "Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν
με τον ήλιο και το φεγγάρι.

    Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο".

Κικέρων

"Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη
που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό,
αλλά εκείνη που αντέχει τη μακροχρόνια οικειότητα".

Helen Rowland

"Η αγάπη είναι μια φωτιά που ποτέ δεν ξέρεις
αν θα ζεστάνει την καρδιά σου ή θα σου κάψει το σπίτι".

Joan Crawford

"Δεν υπάρχουν άσχημες αγάπες ούτε ωραίες φυλακές".

Gringoire

"Ο έρωτας φοβάται την αμφιβολία,
και όμως μεγαλώνει από την αμφιβολία 
και πεθαίνει συνήθως μέσα στη βεβαιότητα".

Oscar Wilde

"Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση
ότι μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε,
ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε".

Βίκτωρ Ουγκώ

"Το να αγαπιέσαι πολύ από κάποιον σου δίνει δύναμη,
ενώ το να αγαπάς πολύ κάποιον σου δίνει θάρρος".

Λάο Τσε

"Μόνο μία ευτυχία υπάρχει στη ζωή,
 ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι".

Γεωργία Σάνδη

"Η αγάπη είναι ζωή.

Και αν δεν έχεις αγάπη, δεν έχεις ζωή".

Leo Buscaglia