Αγαπάω τη θάλασσα από τότε που ήμουνα
παιδί. Την προτιμώ από το βουνό, χειμώνα και καλοκαίρι. Τις καλοκαιρινές μου
διακοπές, δεν μπορώ να τις φανταστώ μακριά από τη θάλασσα. Παρόλαυτα, νομίζω
πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κολυμπήσω στα κρύα της νερά, τον χειμώνα.
Οι κάτοικοι των περιοχών της παραλιακής λεωφόρου στην Αθήνα, αυτοί που ζουν
στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στο Νέο Φάληρο, στη Βουλιαγμένη, είναι οι περισσότεροι
χειμερινοί κολυμβητές. Όποτε και να περάσεις από εκεί το χειμώνα, πάντα θα δεις
κάποιους να κολυμπάνε ή να κάνουν ηλιοθεραπεία. Για εκείνους, μόλις βγει ο
ήλιος, είναι καλοκαίρι, ακόμα και αν έξω από το νερό η θερμοκρασία είναι μόνο πέντε
βαθμοί. Γενικότερα, έχω παρατηρήσει, ότι όσοι ζουν σε αυτές τις περιοχές της
Αττικής, κοντά στη θάλασσα, ασχολούνται καθημερινά με τον αθλητισμό, όχι
αναγκαστικά, αλλά ως τρόπο ζωής.
Όσες φορές πήγα εκεί με τον άντρα μου ή μαζί με την κόρη μας, για να πιούμε
έναν καφέ, να περπατήσουμε ή για να κάνει η κόρη μας ποδήλατο, όταν ήταν μικρή,
τους έβλεπα όλους να φοράνε αθλητικά ρούχα και παπούτσια, να τρέχουν με τα
γουόκμαν στα αυτιά ή να κολυμπάνε στη θάλασσα. Έμοιαζαν σαν να ζούσαν σε άλλη
χώρα, ή να μην έχουν σχέση με εμάς τους υπόλοιπους που ζούσαμε στο κέντρο της
πόλης. Τους θαύμαζα και απορούσα, πού έβρισκαν τη διάθεση να γυμνάζονται και
μετά σκεφτόμουνα ότι εγώ είχα πολύ καιρό
να γυμναστώ, έστω και για λίγο.
Αντίθετα, έχω παρατηρήσει και ακούσει από τους ανθρώπους που ζουν σε
παραθαλάσσια μέρη, μακριά από την Αττική, ή στα νησιά, ακόμα και το καλοκαίρι,
να μην πηγαίνουν για μπάνιο γιατί λένε ότι, όποτε θέλουν μπορούν να δουν τη
θάλασσα, την έχουν συνηθίσει ή την έχουν βαρεθεί.
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω καθόλου και ούτε μου αρέσει να το ακούω. Τότε σκέφτομαι, ότι εγώ είμαι σε
πολύ καλύτερη θέση, αφού, ενώ μένω στην Αθήνα, το καλοκαίρι κάνω τις διακοπές
μου και τα μπάνια μου και παράλληλα δεν βαριέμαι τη θάλασσα. Ούτε θέλω ποτέ να
τη συνηθίσω τόσο πολύ, ώστε να μου είναι αρκετό να την βλέπω μόνο από μακριά.
Όσοι είναι χειμερινοί κολυμβητές, υποστηρίζουν πως δεν αρρωσταίνουν ποτέ, ενώ
παράλληλα διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το κρύο το συνηθίζουν
στην αρχή σιγά σιγά, αφού δεν σταματάνε ποτέ τα μπάνια και μετά δεν τους ενοχλεί.
Πολύ θα ήθελα να συνέβαινε αυτό και σε εμένα, αλλά δεν γίνεται. Αντί γι’ αυτό,
έχω συμβιβαστεί το χειμώνα με το κολυμβητήριο, αλλά με θερμαινόμενη και κλειστή
πισίνα.
Η ομορφιά της θάλασσας όμως, δεν συγκρίνεται με καμία πισίνα και είναι τυχεροί
εκείνοι που μπορούν να την απολαμβάνουν κολυμπώντας, το χειμώνα ή το καλοκαίρι ή
ακόμα καλύτερα, όλο τον χρόνο.
Ανθούλα Π. Βεζύρη
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021
Το παγωμένο πουλάκι
Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά. Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.
Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί: -Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ. Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.
-Έλα ’δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς, όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς. Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.
Χάρης Σακελλαρίου
Τα καημένα τα πουλάκια
Κρύο βαρύ, χειμώνας όξω, τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια,
τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!
Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει,
η βροχή και το χαλάζι κι ο βοριάς που θα περάσει,
και το χιόνι που το παίρνουν στις αυλές με το φαράσι.
Κι αν η νύχτα είναι μεγάλη, κι έρχεται γιομάτη τρόμους,
κι αν ο θάνατος απόψε, φέρνει γύρα μες τους δρόμους,
κι αν η παγωνιά θερίζει κι είναι δίχως ρουχαλάκια,
δε βαριέσαι, ποιος θυμάται τα καημένα τα πουλάκια.
Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει.
Στα παιδάκια είναι τα χάδια, στα παιδάκια τα φιλάκια,
τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!
Κι όταν γίνει, πάλι, βράδυ κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν,
να χωθούν μες τα κρεβάτια, μη τυχόν και ξεπαγιάσουν,
τα πουλάκια τα καημένα, τα πουλάκια, τώρα, πέρα
θα χαθούν χωρίς ελπίδα να φανούν την άλλη μέρα…
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Τι μας κάνεις χειμώνα;
Έβρεξες και χιόνισες, άσπλαχνε χειμώνα. Πάγωσες την όμορφη τρυφερή ανεμώνα. Όλους μας φυλάκισες μέσα στη φωλιά μας. Φύσηξες και ρήμαξες την αμυγδαλιά μας.
Φτάνουν πια οι κακοκαιρίες φτάνουν πια τα χιόνια. Άσε να ’ρθει η άνοιξη με τα χελιδόνια.
Γιώργης Κρόκος
Το χιόνι
Τι καλά που ’ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα. Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.
Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει. Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει, πως κρυώνει, πως επάγωσε…
Έλα μέσα κοριτσάκι, το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!
Κώστας Καρυωτάκης
Ο χειμώνας
Ο χειμώνας ήλθε πάλι κι όλοι γύρω στο μαγκάλι έχουν μαζευτεί. Ρίχτε κάστανα στη θράκα, παραμύθια η γιαγιάκα θα ’ρθει, να μας ’πει.
Έξω πέφτει το χαλάζι και τη θύρα μας τραντάζει τώρα ο Βοριάς. Μεσ’ την κρύα ανατριχίλα σκορπισθήκανε τα φύλλα της κληματαριάς.
Μεσ’ την άγρια τούτη μπόρα τρομαγμένα όλα τώρα πάνε τα πουλιά. Λίγη ζέστη για να βρούνε τσίου – τσίου, θα κρυφθούνε, μέσα στη φωλιά.
Λάκης Παπαδήμας
Γύρω γύρω όλοι
Γύρω γύρω όλοι! Χιόνια στο περβόλι. Άσπρα γίναν τα κλαριά, άσπρα στρώθηκαν χαλιά, κι ο Χιονάνθρωπος απέξω με καλεί να παίξω.
Γύρω γύρω όλοι! Άνθη στο περβόλι. Άνθισεν η κερασιά, ρόδισε η ροδακινιά, παντού χλόη και γρασίδι, ώρα για παιχνίδι.
Γύρω γύρω όλοι! Ζέστη στο περβόλι. Σύκα γέμισε η συκιά, κόκκινη η κληματαριά, κι ένα τόσο δα πουλί «έλα έξω» με καλεί.
Γύρω γύρω όλοι! Μαραμένο το περβόλι. Φύλλα σκέπασαν τη γη, η βροχή πια δεν αργεί του σχολειού η καλή ποδιά αγκαλιάζει τα παιδιά.
Γύρω γύρω όλοι! Η ζωή περβόλι. Άνθη, χιόνια και βροχή κάθε χρόνο απ’ την αρχή. Και το ξέρουμε όλοι: Μια δουλειά, μια σκόλη.
Ρένα Καρθαίου
Πουλάκι του χειμώνα
Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι, ξένο πέταξε σπουργίτι. Φύλλο, σπόρος πουθενά, πώς κρυώνει και πεινά!
Το παράθυρο θ’ ανοίξω δυο σπυράκια να του ρίξω. –Έλα μέσα δω, πουλί, ζεστασιά θα βρεις πολλή.
Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει δυο σπυράκια και πετάει. –Ταξιδιάρικο πουλί, πέταξε, ώρα σου καλή.
Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος
Ο Χιονάνθρωπος
Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,
γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.
-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,
ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!
Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,
πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,
είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!
(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)
Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.
Μας βγήκε ο ήλιος…Τι συμφορά!
Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.
Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…
Ντίνα Χατζηνικολάου
Χιονοπόλεμος
Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση. Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.
Ε, με το χιονάνθρωπο τραβηχτείτε πέρα άναψεν ο πόλεμος πάρτε πρώτη σφαίρα.
Αν βαστάν τα κότσια σας, πιάστε μετερίζι. Όπου πέσει η μπάλα μας, μύτες κοκκινίζει.
Πως; Γελάτε; Πάρτε τη πάνω στο στομάχι. Φραπ, και σκιάζει η δεύτερη στου αρχηγού τη ράχη.
Φραπ, κι απ’ τα κεφάλια τους πέφτουν κάτω οι κούκοι. Φραπ! Και του χιονάνθρωπου σπάζει το τσιμπούκι.
Στέλιος Σπεράντσας
Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας
Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας χωρίς τραγούδια και πουλιά, στα σύννεφα τρυπώνει ο ήλιος και το φεγγάρι στην ομίχλη, τα φύλλα τα χλωμά ένα ένα ρίχνει στη γη η κληματαριά.
Μουχρώσαν τα βουνά και οι κάμποι, τα στενορύμια και οι αυλές, αμίλητα στοιχειά τα δέντρα στέκουνε ολόρθα στη βροχή στέκουνε ολόρθα στους ανέμους, στοιχειώσανε τα μονοπάτια κι ερήμαξαν οι ακρογιαλιές.
Φεύγουνε οι μέρες του χειμώνα, σαν ταξιδιάρικα πουλιά, θα βγει απ’ τα σύννεφα κι ο ήλιος κι απ’ την ομίχλη το φεγγάρι, πράσινα φύλλα θα βλαστήσουν και πάλι στις κληματαριές, τα μονοπάτια θα ξυπνήσουν, θα ζωντανέψουν τ’ ακρογιάλια, θα λουλουδίσουν τα μπαλκόνια, θα λουλουδίσουν τα κλαδιά, και θά ’ρθουνε τα χελιδόνια.
Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου
Ο χειμώνας
Δε μ’ ακούς; Έρχομαι μέσα από τους έρημους ασφαλτόδρομους. Έλα, έλα, κοριτσάκι μυρίζω φασουλάδα, πορτοκάλι και τραγανιστό τσουρέκι.
Έλα, έλα, αγοράκι φόρεσε το σκούφο σου βάλε τα μάλλινα γάντια σου άνοιξε το στόμα σου, να ξεδιψάσεις με το χιόνι γέμισε τις τσέπες σου σταφίδες, καρύδια και ξεραμένα σύκα τάισε με ψίχουλα τα πεινασμένα σπουργίτια.
Έρχομαι μέσα από τις παγωμένες λίμνες και τα ποτάμια τα γυμνά κλαδιά και το μολυβένιο ουρανό άσ’ το μόνο του στη γωνιά του το πατίνι κάνε το φίλο σου να δακρύσει με μια φέτα μανταρίνι.
Τι κάνει η γιαγιά σου; Πλέκει ακόμη πλάι στο περβάζι; Για κοίτα πώς μελάνιασε η μύτη σου….την πάγωσε τ’ αγιάζι…
Έλα, έλα, αγοράκι έλα, έλα κοριτσάκι. Δε μ’ ακούς; Είμαι ο Χειμώνας.
Μάρω Λοϊζου
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2021
"Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι.
Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο".
Κικέρων
"Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει τη μακροχρόνια οικειότητα".
Helen Rowland
"Η αγάπη είναι μια φωτιά που ποτέ δεν ξέρεις αν θα ζεστάνει την καρδιά σου ή θα σου κάψει το σπίτι".
Joan Crawford
"Δεν υπάρχουν άσχημες αγάπες ούτε ωραίες φυλακές".
Gringoire
"Ο έρωτας φοβάται την αμφιβολία, και όμως μεγαλώνει από την αμφιβολία και πεθαίνει συνήθως μέσα στη βεβαιότητα".
Oscar Wilde
"Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε, ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε".
Βίκτωρ Ουγκώ
"Το να αγαπιέσαι πολύ από κάποιον σου δίνει δύναμη, ενώ το να αγαπάς πολύ κάποιον σου δίνει θάρρος".
"Κάποιοι άνθρωποι δεν λογαριάζουν τα λεφτά τους, μέχρι να τους τελειώσουν. Κάποιοι άλλοι κάνουν το ίδιο με τον χρόνο τους".
Βόλφγκανγκ Γκαίτε
"Ο χρόνος είναι δωρεάν, αλλά είναι ανεκτίμητος. Δεν σου ανήκει, αλλά μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις. Δεν μπορείς να τον αποταμιεύσεις, αλλά μπορείς να τον ξοδέψεις. Και από τη στιγμή που θα τον χάσεις, δεν μπορείς να τον πάρεις πίσω".
Harvey Mackay
"Η αδράνεια κάνει να περνούν αργά οι ώρες και γρήγορα τα χρόνια".
CesarePavese
"Ξόδεψε τα λεφτά σου σε πράγματα, που μπορείς να αγοράσεις με λεφτά. Ξόδεψε τον χρόνο σου σε πράγματα, που δεν μπορείς να αγοράσεις με λεφτά".
Haruki Murakami
"Αγροτόσπιτο και καστανιές στο Jas de Bouffan"
Πωλ Σεζάν
"Το Mont Sainte-Victoire από την Bellevue"
Πωλ Σεζάν
"Οι Μεγάλες Λουόμενες"
Πωλ Σεζάν
"Οι χαρτοπαίκτες"
Πωλ Σεζάν
"Καλάθι με μήλα"
Πωλ Σεζάν
"Αυτοπροσωπογραφία",Πωλ Σεζάν
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021
"Η μη - βία προϋποθέτει διπλή πίστη:
πίστη στον Θεό και πίστη στον άνθρωπο".
Μαχάτμα Γκάντι
"Το να μην μπορείς να πιστέψεις, είναι ένα είδος αναπηρίας".
Γιάννης Τσαρούχης
"Η λύπη κοιτάζει πίσω.
Ο φόβος κοιτάζει τριγύρω.
Η πίστη κοιτάζει ψηλά".
Ralph Waldo Emerson
"Όταν διψάς και σου φαίνεται ότι μπορείς να πιεις όλη τη θάλασσα, αυτό είναι πίστη. Όταν αρχίζεις να πίνεις και τελειώνεις μετά από ένα - δυο ποτήρια, αυτό είναι η επιστήμη".
