Ho amato il mare sin da quando ero bambina. Lo preferisco di montagna,
inverno ed estate. Non riesco a immaginare le mie vacanze estive lontano dal
mare. Tuttavia, penso che non potrei mai nuotare nelle sue acque fredde in
inverno.
Gli abitanti delle zone della strada costiera ad Atene, quelli che vivono ad
Alimos, Glyfada, Neo Faliro, Vouliagmeni, sono la maggior parte dei nuotatori
invernali. Ogni volta che ci vai in inverno, vedrai sempre qualche persona
nuotare o prendere il sole. Per loro, appena sorge il sole, è estate, anche se
la temperatura fuori dall’ acqua è di soli cinque gradi. In generale, ho notato
che coloro che vivono in queste zone dell’ Attica, vicino al mare, fanno sport
tutti i giorni, non necessariamente, ma come un modo di vivere. Ogni volta che
ci andavo con mio marito o con nostra figlia, per un caffè, per una passeggiata
o perché nostra figlia andasse in bicicletta, quando era piccola, li vedevo
tutti indossare abiti e scarpe sportive, correre con il walkman negli orecchie
o nuotare nel mare. Sembravano vivere in un altro paese, o non avere una
relazione con il resto di noi che vivevamo nel centro della città. Li ammiravo e
mi chiedevo dove trovassero l’ umore per fare esercizio e poi ho pensato che
avevo molto tempo per fare esercizio, anche solo per un po’.
Al contrario, ho notato e sentito da persone che vivono in località costiere,
lontano dall’ Attica, o sulle isole, anche in estate, di non fare il bagno
perché dicono che, quando vogliono, possono vedere il mare, ci sono abituati o sono
annoiati. Questo di nuovo, non lo capisco affatto e non mi piace neanche sentirlo.
Allora penso di essere in una posizione decisamente migliore, visto che, mentre
vivo ad Atene, in estate faccio le mie vacanze e i miei bagni e allo stesso
tempo non mi annoio del mare. Né voglio mai abituarmi così tanto che mi basta
vederlo solo da lontano.
Quelli che sono nuotatori invernali sostengono che non si ammalano mai, mentre
allo stesso tempo sono tenuti in ottime condizioni fisiche. Αll’ inizio si abituano al freddo piano piano, dato che non si fermano
mai i bagni e poi non li disturba. Mi piacerebbe molto che mi succedesse, ma
non puòsuccedere. Invece, in
inverno sono sceso a compromessi con la piscina, ma con una piscina riscaldata
e coperta.
La bellezza del mare, però, non è paragonabile a nessuna piscina e sono
fortunati coloro che possono goderselo nuotando, in inverno o in estate o
meglio ancora, tutto l’ anno.
Anthoula P. Veziri
Winter swimmers
I have loved the sea since I was a child. I prefer it from the mountain,
winter and summer. I can not imagine my summer vacation away from the sea.
However, I think I could never swim in its cold waters in the winter.
The inhabitants of the areas of coastal highway in Athens, those who live in
Alimos, Glyfada, Neo Faliro, Vouliagmeni, are the most winter swimmers. Whenever
you go through there in the winter, you will always see some people swimming or
sunbathing. For them, as soon as the sun rises, it is summer, even if the
temperature outside the water is only five degrees. In general, I have noticed
that those who live in these areas of Attica, near the sea, are involved in
sports every day, not necessarily, but as a way of life.
Every time I went there with my husband or with our daughter, for a
coffee or to ride our daughter a bike, when she was little, I watched them all
wear sports clothes and shoes, run with the walkman in the ears or swim in the
sea. They looked like they were living in another country, or not having an
affair with the rest of us living in the city center. I admired them and wondered
where they found the mood to exercise and then I thought that I had a long time
to exercise, even for a while.
On the contrary, I have noticed and heard from people living in coastal
places, far from Attica, or on the islands, even in the summer, not to go
swimming because they say that whenever they want, they can see the sea, they
are used to it or they are bored at it.
I still don’t understand this at all and I don’t like to hear it either. Then I
think that I am in a much better position, since, while I live in Athens, in
the summer I do my vacations and my baths and at the same time I am not bored
at sea. Nor do I ever want to get used to it so much that it is enough for me
to see it only from a distance.
Those who are winter swimmers, claim that they never get sick, while at the
same time they are kept in very good physical condition. They get used to the
cold little by little at first, since they never stop bathing and then it
doesn’t bother them. I would love this to happen to me, but it can’t be done. Instead,
I compromised in the winter with the swimming pool, but with heated and indoor
pool. The beauty of the sea, however, is not compared to any pool and they are
lucky those who can enjoy it swimming, in winter or in summer or even better,
all year round.
Anthoula P. Veziri
Χειμερινοί κολυμβητές
Αγαπάω τη θάλασσα από τότε που ήμουνα
παιδί. Την προτιμώ από το βουνό, χειμώνα και καλοκαίρι. Τις καλοκαιρινές μου
διακοπές, δεν μπορώ να τις φανταστώ μακριά από τη θάλασσα. Παρόλαυτα, νομίζω
πως δεν θα μπορούσα ποτέ να κολυμπήσω στα κρύα της νερά, τον χειμώνα.
Οι κάτοικοι των περιοχών της παραλιακής λεωφόρου στην Αθήνα, αυτοί που ζουν
στον Άλιμο, στη Γλυφάδα, στο Νέο Φάληρο, στη Βουλιαγμένη, είναι οι περισσότεροι
χειμερινοί κολυμβητές. Όποτε και να περάσεις από εκεί το χειμώνα, πάντα θα δεις
κάποιους να κολυμπάνε ή να κάνουν ηλιοθεραπεία. Για εκείνους, μόλις βγει ο
ήλιος, είναι καλοκαίρι, ακόμα και αν έξω από το νερό η θερμοκρασία είναι μόνο πέντε
βαθμοί. Γενικότερα, έχω παρατηρήσει, ότι όσοι ζουν σε αυτές τις περιοχές της
Αττικής, κοντά στη θάλασσα, ασχολούνται καθημερινά με τον αθλητισμό, όχι
αναγκαστικά, αλλά ως τρόπο ζωής.
Όσες φορές πήγα εκεί με τον άντρα μου ή μαζί με την κόρη μας, για να πιούμε
έναν καφέ, να περπατήσουμε ή για να κάνει η κόρη μας ποδήλατο, όταν ήταν μικρή,
τους έβλεπα όλους να φοράνε αθλητικά ρούχα και παπούτσια, να τρέχουν με τα
γουόκμαν στα αυτιά ή να κολυμπάνε στη θάλασσα. Έμοιαζαν σαν να ζούσαν σε άλλη
χώρα, ή να μην έχουν σχέση με εμάς τους υπόλοιπους που ζούσαμε στο κέντρο της
πόλης. Τους θαύμαζα και απορούσα, πού έβρισκαν τη διάθεση να γυμνάζονται και
μετά σκεφτόμουνα ότι εγώ είχα πολύ καιρό
να γυμναστώ, έστω και για λίγο.
Αντίθετα, έχω παρατηρήσει και ακούσει από τους ανθρώπους που ζουν σε
παραθαλάσσια μέρη, μακριά από την Αττική, ή στα νησιά, ακόμα και το καλοκαίρι,
να μην πηγαίνουν για μπάνιο γιατί λένε ότι, όποτε θέλουν μπορούν να δουν τη
θάλασσα, την έχουν συνηθίσει ή την έχουν βαρεθεί.
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω καθόλου και ούτε μου αρέσει να το ακούω. Τότε σκέφτομαι, ότι εγώ είμαι σε
πολύ καλύτερη θέση, αφού, ενώ μένω στην Αθήνα, το καλοκαίρι κάνω τις διακοπές
μου και τα μπάνια μου και παράλληλα δεν βαριέμαι τη θάλασσα. Ούτε θέλω ποτέ να
τη συνηθίσω τόσο πολύ, ώστε να μου είναι αρκετό να την βλέπω μόνο από μακριά.
Όσοι είναι χειμερινοί κολυμβητές, υποστηρίζουν πως δεν αρρωσταίνουν ποτέ, ενώ
παράλληλα διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το κρύο το συνηθίζουν
στην αρχή σιγά σιγά, αφού δεν σταματάνε ποτέ τα μπάνια και μετά δεν τους ενοχλεί.
Πολύ θα ήθελα να συνέβαινε αυτό και σε εμένα, αλλά δεν γίνεται. Αντί γι’ αυτό,
έχω συμβιβαστεί το χειμώνα με το κολυμβητήριο, αλλά με θερμαινόμενη και κλειστή
πισίνα.
Η ομορφιά της θάλασσας όμως, δεν συγκρίνεται με καμία πισίνα και είναι τυχεροί
εκείνοι που μπορούν να την απολαμβάνουν κολυμπώντας, το χειμώνα ή το καλοκαίρι ή
ακόμα καλύτερα, όλο τον χρόνο.
Ανθούλα Π. Βεζύρη
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021
Το παγωμένο πουλάκι
Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά. Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.
Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί: -Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ. Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.
-Έλα ’δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς, όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς. Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.
Χάρης Σακελλαρίου
Τα καημένα τα πουλάκια
Κρύο βαρύ, χειμώνας όξω, τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια,
τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!
Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει,
η βροχή και το χαλάζι κι ο βοριάς που θα περάσει,
και το χιόνι που το παίρνουν στις αυλές με το φαράσι.
Κι αν η νύχτα είναι μεγάλη, κι έρχεται γιομάτη τρόμους,
κι αν ο θάνατος απόψε, φέρνει γύρα μες τους δρόμους,
κι αν η παγωνιά θερίζει κι είναι δίχως ρουχαλάκια,
δε βαριέσαι, ποιος θυμάται τα καημένα τα πουλάκια.
Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, τα πουλάκια είναι στα δάση,
τα πουλάκια θα τα πάρει ο βοριάς που θα περάσει.
Στα παιδάκια είναι τα χάδια, στα παιδάκια τα φιλάκια,
τώρα ποιος τα συλλογιέται τα καημένα τα πουλάκια!
Κι όταν γίνει, πάλι, βράδυ κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν,
να χωθούν μες τα κρεβάτια, μη τυχόν και ξεπαγιάσουν,
τα πουλάκια τα καημένα, τα πουλάκια, τώρα, πέρα
θα χαθούν χωρίς ελπίδα να φανούν την άλλη μέρα…
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Τι μας κάνεις χειμώνα;
Έβρεξες και χιόνισες, άσπλαχνε χειμώνα. Πάγωσες την όμορφη τρυφερή ανεμώνα. Όλους μας φυλάκισες μέσα στη φωλιά μας. Φύσηξες και ρήμαξες την αμυγδαλιά μας.
Φτάνουν πια οι κακοκαιρίες φτάνουν πια τα χιόνια. Άσε να ’ρθει η άνοιξη με τα χελιδόνια.
Γιώργης Κρόκος
Το χιόνι
Τι καλά που ’ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα. Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.
Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει. Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει, πως κρυώνει, πως επάγωσε…
Έλα μέσα κοριτσάκι, το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!
Κώστας Καρυωτάκης
Ο χειμώνας
Ο χειμώνας ήλθε πάλι κι όλοι γύρω στο μαγκάλι έχουν μαζευτεί. Ρίχτε κάστανα στη θράκα, παραμύθια η γιαγιάκα θα ’ρθει, να μας ’πει.
Έξω πέφτει το χαλάζι και τη θύρα μας τραντάζει τώρα ο Βοριάς. Μεσ’ την κρύα ανατριχίλα σκορπισθήκανε τα φύλλα της κληματαριάς.
Μεσ’ την άγρια τούτη μπόρα τρομαγμένα όλα τώρα πάνε τα πουλιά. Λίγη ζέστη για να βρούνε τσίου – τσίου, θα κρυφθούνε, μέσα στη φωλιά.
Λάκης Παπαδήμας
Γύρω γύρω όλοι
Γύρω γύρω όλοι! Χιόνια στο περβόλι. Άσπρα γίναν τα κλαριά, άσπρα στρώθηκαν χαλιά, κι ο Χιονάνθρωπος απέξω με καλεί να παίξω.
Γύρω γύρω όλοι! Άνθη στο περβόλι. Άνθισεν η κερασιά, ρόδισε η ροδακινιά, παντού χλόη και γρασίδι, ώρα για παιχνίδι.
Γύρω γύρω όλοι! Ζέστη στο περβόλι. Σύκα γέμισε η συκιά, κόκκινη η κληματαριά, κι ένα τόσο δα πουλί «έλα έξω» με καλεί.
Γύρω γύρω όλοι! Μαραμένο το περβόλι. Φύλλα σκέπασαν τη γη, η βροχή πια δεν αργεί του σχολειού η καλή ποδιά αγκαλιάζει τα παιδιά.
Γύρω γύρω όλοι! Η ζωή περβόλι. Άνθη, χιόνια και βροχή κάθε χρόνο απ’ την αρχή. Και το ξέρουμε όλοι: Μια δουλειά, μια σκόλη.
Ρένα Καρθαίου
Πουλάκι του χειμώνα
Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι, ξένο πέταξε σπουργίτι. Φύλλο, σπόρος πουθενά, πώς κρυώνει και πεινά!
Το παράθυρο θ’ ανοίξω δυο σπυράκια να του ρίξω. –Έλα μέσα δω, πουλί, ζεστασιά θα βρεις πολλή.
Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει δυο σπυράκια και πετάει. –Ταξιδιάρικο πουλί, πέταξε, ώρα σου καλή.
Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος
Ο Χιονάνθρωπος
Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,
γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.
-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,
ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!
Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,
πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,
είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!
(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)
Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.
Μας βγήκε ο ήλιος…Τι συμφορά!
Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.
Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…
Ντίνα Χατζηνικολάου
Χιονοπόλεμος
Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση. Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.
Ε, με το χιονάνθρωπο τραβηχτείτε πέρα άναψεν ο πόλεμος πάρτε πρώτη σφαίρα.
Αν βαστάν τα κότσια σας, πιάστε μετερίζι. Όπου πέσει η μπάλα μας, μύτες κοκκινίζει.
Πως; Γελάτε; Πάρτε τη πάνω στο στομάχι. Φραπ, και σκιάζει η δεύτερη στου αρχηγού τη ράχη.
Φραπ, κι απ’ τα κεφάλια τους πέφτουν κάτω οι κούκοι. Φραπ! Και του χιονάνθρωπου σπάζει το τσιμπούκι.
Στέλιος Σπεράντσας
Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας
Μας έφτασε ο βαρύς χειμώνας χωρίς τραγούδια και πουλιά, στα σύννεφα τρυπώνει ο ήλιος και το φεγγάρι στην ομίχλη, τα φύλλα τα χλωμά ένα ένα ρίχνει στη γη η κληματαριά.
Μουχρώσαν τα βουνά και οι κάμποι, τα στενορύμια και οι αυλές, αμίλητα στοιχειά τα δέντρα στέκουνε ολόρθα στη βροχή στέκουνε ολόρθα στους ανέμους, στοιχειώσανε τα μονοπάτια κι ερήμαξαν οι ακρογιαλιές.
Φεύγουνε οι μέρες του χειμώνα, σαν ταξιδιάρικα πουλιά, θα βγει απ’ τα σύννεφα κι ο ήλιος κι απ’ την ομίχλη το φεγγάρι, πράσινα φύλλα θα βλαστήσουν και πάλι στις κληματαριές, τα μονοπάτια θα ξυπνήσουν, θα ζωντανέψουν τ’ ακρογιάλια, θα λουλουδίσουν τα μπαλκόνια, θα λουλουδίσουν τα κλαδιά, και θά ’ρθουνε τα χελιδόνια.
Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου
Ο χειμώνας
Δε μ’ ακούς; Έρχομαι μέσα από τους έρημους ασφαλτόδρομους. Έλα, έλα, κοριτσάκι μυρίζω φασουλάδα, πορτοκάλι και τραγανιστό τσουρέκι.
Έλα, έλα, αγοράκι φόρεσε το σκούφο σου βάλε τα μάλλινα γάντια σου άνοιξε το στόμα σου, να ξεδιψάσεις με το χιόνι γέμισε τις τσέπες σου σταφίδες, καρύδια και ξεραμένα σύκα τάισε με ψίχουλα τα πεινασμένα σπουργίτια.
Έρχομαι μέσα από τις παγωμένες λίμνες και τα ποτάμια τα γυμνά κλαδιά και το μολυβένιο ουρανό άσ’ το μόνο του στη γωνιά του το πατίνι κάνε το φίλο σου να δακρύσει με μια φέτα μανταρίνι.
Τι κάνει η γιαγιά σου; Πλέκει ακόμη πλάι στο περβάζι; Για κοίτα πώς μελάνιασε η μύτη σου….την πάγωσε τ’ αγιάζι…
Έλα, έλα, αγοράκι έλα, έλα κοριτσάκι. Δε μ’ ακούς; Είμαι ο Χειμώνας.
Μάρω Λοϊζου
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2021
"Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι.
Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο".
Κικέρων
"Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει το μακροχρόνιο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει τη μακροχρόνια οικειότητα".
Helen Rowland
"Η αγάπη είναι μια φωτιά που ποτέ δεν ξέρεις αν θα ζεστάνει την καρδιά σου ή θα σου κάψει το σπίτι".
Joan Crawford
"Δεν υπάρχουν άσχημες αγάπες ούτε ωραίες φυλακές".
Gringoire
"Ο έρωτας φοβάται την αμφιβολία, και όμως μεγαλώνει από την αμφιβολία και πεθαίνει συνήθως μέσα στη βεβαιότητα".
Oscar Wilde
"Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι' αυτό που είμαστε, ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε".
Βίκτωρ Ουγκώ
"Το να αγαπιέσαι πολύ από κάποιον σου δίνει δύναμη, ενώ το να αγαπάς πολύ κάποιον σου δίνει θάρρος".
