Παραμυθένιο Πάσχα στο Λεωνίδιο Αρκαδίας
με το πιο φαντασμαγορικό έθιμο

Λεωνίδιο: ο παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός της Κυνουρίας 

ΚΥΝΟΥΡΙΑ. Αν θες να ζήσεις ένα παραμυθένιο Πάσχα, εντελώς διαφορετικό από όλα όσα έχεις συνηθίσει και που θα το θυμάσαι για πάντα, τότε ζήσε το στο Λεωνίδιο Αρκαδίας με το πιο φαντασμαγορικό έθιμο που έχεις δει ποτέ σου.

Στην Ελλάδα, πέρα από τα βασικά έθιμα που τηρεί κάθε τόπος το Πάσχα, δεν υπάρχει πληθώρα από ξεχωριστές παραδόσεις. Ίσως επειδή η γιορτή της άνοιξης, των χρωμάτων και των αρωμάτων είναι αρκετά για να συνθέσουν ένα γιορτινό πέπλο. Ίσως ακόμη, επειδή αυτή η γιορτή είναι από μόνη της μια μεγάλη μάζωξη οικογενειών και φίλων.

Υπάρχουν όμως μερικά μέρη στην Ελλάδα που το Πάσχα μεταμορφώνεται σε μια κοιτίδα παράδοσης και εθίμων που όμοιά τους δε συναντάς πουθενά αλλού.

Μια τέτοια λαμπρή περίπτωση, αποτελεί το Λεωνίδιο Αρκαδίας. Η κωμόπολη της Κυνουρίας που φωλιάζει κάτω από τον πελώριο κόκκινο βράχο και που 2 αιώνες τώρα, μόνο αναπτύσσεται και εξελίσσεται.

Το Λεωνίδιο, οι Τσάκωνες και η αρχαία διάλεκτος που ομιλείται ακόμα

Το Λεωνίδιο είναι σχετικά νέα πόλη μιας και κατοικήθηκε συστηματικά μετά το 1826 αφού ο Ιμπραήμ κατέστρεψε την τότε πρωτεύουσα της Κυνουρίας, τον Πραστό. Οι κάτοικοι του Πραστού έφυγαν από το ρημαγμένο χωριό τους κι εγκαταστάθηκαν σε πιο πεδινά μέρη.

Από τότε και μέχρι σήμερα, η κωμόπολη συνεχίζει και κρατάει αρκετό κόσμο (4.000 σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι κατά την απογραφή του 2011), δημιουργεί γερές παραδόσεις κι έθιμα ενώ εξακολουθεί να στηρίζει την τσακώνικη διάλεκτο η οποία προέρχεται από την αρχαία δωρική διάλεκτο που ομιλείται εδώ και 2.500 χρόνια.

Ένας μέρος απόλυτα αρμονικό, ιδιαίτερα περιποιημένο και με ανθρώπους πάντα πρόθυμους να εξυπηρετήσουν και να λύσουν κάθε σου απορία. Εκείνο βέβαια που ξεχωρίζει είναι τα τσακώνικα αρχοντικά με τη σπάνια και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους.

Ο κορυφαίος πασχαλινός προορισμός
σε όλη την Ελλάδα και το έθιμο
κινέζικης καταγωγής

Αυτό όμως που καθιστά το Λεωνίδιο top πασχαλινό προορισμό σε όλη την Ελλάδα, είναι τα ιδιαίτερα έθιμά του που τηρούνται με ευλάβεια από γενιά σε γενιά.

Το κλίμα της κατάνυξης ξεκινάει από τη Μεγάλη Παρασκευή. Η περιφορά των πέντε επιτάφιων όπου συναντιούνται στην πλατεία μπροστά από το Ηρώο των Πεσόντων με τη συνοδεία πιστών που βαστούν στα χέρια τους κεριά και φαναράκια, δημιουργεί ένα συναίσθημα βαθιάς ευλάβειας.

Τη νύχτα όμως του Σαββάτου όταν ακουστεί το «Χριστός Ανέστη» και σημάνουν οι καμπάνες, χιλιάδες χάρτινα, αυτοσχέδια φανάρια ανεβαίνουν στον ουρανό από τις πέντε ενορίες του Λεωνιδίου. Η νύχτα γεμίζει με πολύχρωμα φωτεινά αστέρια και δημιουργείται ένα φαντασμαγορικό σκηνικό.

Παράλληλα με τα καντήλια που ανάβουν στον ουρανό κατά το τσακώνικο έθιμο, μια φωτιά από αφάνες και αγκάθια φουντώνει από τους πιστούς και καίει τον προδότη Ιούδα. Το αγκάθια συμβολίζουν το ακάνθινο στεφάνι που φόρεσαν στο Χριστό πριν το μαρτύριό του.

Την Κυριακή του Πάσχα μια μεγάλη γιορτή στήνεται στην πλατεία του δημαρχείου όπου συνεχίζεται το πέταγμα των αεροστάτων και ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί με ζωντανή μουσική και κεράσματα με τοπικά, πασχαλινά εδέσματα.

Το έθιμο των αεροστάτων δεν ξέρουμε με ακρίβεια πότε ξεκίνησε και ποια ήταν η πηγή έμπνευσής του. Οι παλιότεροι όμως θυμούνται πως ξεκίνησε κάπου το 1910 ενώ εικάζεται πως προέρχεται από την Κίνα κι έφτασε στο Λεωνίδιο από τους τσάκωνες ναυτικούς.

Φύση και σημεία ενδιαφέροντος
γύρω από το Λεωνίδιο

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους φυσιολάτρες παρουσιάζουν οι πεζοπορικές διαδρομές σε μια μεγάλη έκταση γύρω από το Λεωνίδιο καθώς επίσης και οι αναρριχήσεις. Τα πελώρια βράχια και το δέος που προκαλούν οι σχηματισμοί τους, καθιστούν την περιοχή σαν έναν από τους καλύτερους αναρρηχητικούς προορισμούς της Ελλάδας.

Η Ιερά Μονή Έλωνας είναι ένα μοναστήρι σφηνωμένο στα βράχια, 16 χλμ δυτικά του Λεωνιδίου και μπορεί κανείς να το επισκεφτεί τα Σαββατοκύριακα.

Ο γραφικός Κοσμάς βρίσκεται 14 χλμ νότια της Έλωνας και αποτελεί έναν υπέροχο προορισμό για κάθε εποχή του χρόνου.

Αν πάλι είσαι φίλος της θάλασσας, η Πλάκα επίνειο του Λεωνιδίου που θυμίζει κυκλαδίτικο νησί, θα σε μαγέψει. Ενώ η καταπράσινη Σαμπατική μπορεί άνετα να φορέσει το στέμμα της βασίλισσας στην Αρκαδική Ριβιέρα.

Για το πιο εντυπωσιακό έθιμο

Πάσχα στο Λεωνίδιο

Πάσχα στο Λεωνίδιο, εκεί που ανάβουν
 καντηλάκια στον ουρανό

Λεωνίδιο: Η νύχτα των αερόστατων

Πώς κατασκευάζουν τα αερόστατα
για το μοναδικό Πάσχα στο Λεωνίδιο

«Σήμερον έχει παγωτό» στο Λεωνίδιο...
 Εκεί όπου οι άνθρωποι κάνουν τον τόπο

Λεωνίδιο: Ήθη & έθιμα των Τσακώνων!

 

Πάσχα στην Κέρκυρα

Πάσχα στην Κέρκυρα – Το έθιμο Μπότηδες

Εντυπωσιακό και θορυβώδες, το Πάσχα στην Κέρκυρα φέρνει στο νου όλων το περίφημο έθιμο με τους μπότηδες που λαμβάνει χώρα το Μεγάλο Σάββατο στην καρδιά της όμορφης πόλης. Η φύση είναι ντυμένη στα πράσινα, με τις ευωδιές των λουλουδιών, και η πόλη να ετοιμάζεται να υποδεχτεί ένα μεγάλο θρησκευτικό γεγονός.

Το έθιμο Μπότηδες στη Σπιανάδα στην Κέρκυρα είναι ένας συνδυασμός Ενετικών Παραδόσεων και Ορθόδοξων εθίμων.

Το Μεγάλο Σάββατο στην Κέρκυρα

Το Μεγάλο Σάββατο η Κέρκυρα ξυπνά νωρίς. Στις 6 το πρωί, στην Παναγία των Ξένων, μια εντυπωσιακή τρίκλιτη βασιλική Επτανησιακού ρυθμού, γίνεται η αναπαράσταση του σεισμού που κατά τις Γραφές ακολούθησε την Πρώτη Ανάσταση.

Στις 9 το πρωί στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα ξεκινά η λιτανεία του Αγίου που καθιερώθηκε το 1550, όταν η Κέρκυρα σώθηκε από λιμό. Το παράδοξο εδώ είναι ότι γίνεται ταυτόχρονα και η περιφορά του Επιταφίου, αντίθετα από όλα τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας. Η περιφορά του επιταφίου το Μ. Σάββατο καθιερώθηκε ουσιαστικά τα χρόνια της Ενετοκρατίας, καθώς οι Ενετοί απαγόρευαν τις λιτανείες και τον Επιτάφιο μέσα στην πόλη.

Η περίφημη Φιλαρμονική της Κέρκυρας συνοδεύει την περιφορά – ίσως έχετε ακούσει ότι η Κέρκυρα έχει μια από τις πιο καλά οργανωμένες και «μελωδικές» Φιλαρμονικές και πραγματικά η μουσική τους είναι υπέροχη. Κατά παράδοση παίζουν συγκεκριμένες μουσικές το Μεγάλο Σάββατο: τη Marcia Funebre (επιτάφιος πορεία) από την Hρωική του Beethoven, το Calde Lacrime του Michelli.

Λίγες ώρες αργότερα, ο θρήνος δίνει τη θέση του στη… φασαρία, καθώς κόσμος μαζεύεται στη Σπιανάδα και στο Λιστόν – και όπου μπορεί – για να απολαύσει ένα από τα πιο εντυπωσιακά έθιμα του Πάσχα στη χώρα μας, τους μπότηδες.

Οι Μπότηδες

Με το σήμα της πρώτης Ανάστασης στις 11 το πρωί, οι κάτοικοι της Κέρκυρας πετούν τεράστια κανάτια γεμάτα νερό – τους μπότηδες – από τα μπαλκόνια τους. Οι μπότηδες είναι τα πήλινα κανάτια με στενό στόμιο και δυο χερούλια στο πλάι για τη μεταφορά τους. Τα μπαλκόνια είναι στολισμένα και οι κάτοικοι δένουν στους μπότηδες κόκκινες κορδέλες – το κόκκινο είναι το χρώμα της Κέρκυρας.

Το έθιμο με το σπάσιμο των κανατιών το Πάσχα στην Κέρκυρα έχει μακρά ιστορία που χάνεται πάλι στην εποχή της Ενετοκρατίας, ωστόσο υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες για το πώς ξεκίνησε. Και επειδή βρισκόμαστε στην Ελλάδα όπου ο χριστιανισμός και το Δωδεκάθεο αλληλομπλέκονται, οι θεωρίες έχουν τις αναφορές τους στις δυο αυτές θρησκείες.

Κάποιοι λένε ότι το έθιμο είναι των Καθολικών της Ενετοκρατίας, όπου στην αρχή του χρόνου οι κάτοικοι πετούσαν τα παλιά τους πράγματα για να μπορέσει ο νέος χρόνος να τους φέρει καινούρια και καλύτερα. Οι κάτοικοι της Κέρκυρας οικειοποιηθήκαν το έθιμο, αντικαθιστώντας όμως τα παλιά πράγματα με τα κανάτια για να προκαλέσουν μεγαλύτερη φασαρία.

Η δεύτερη θεωρία αναφέρεται στην περίοδο των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τον Απρίλιο γιόρταζαν την αρχή της γεωργικής και βλαστικής περιόδου, πετώντας τα παλιά τους κανάτια για να γεμίσουν τα νέα με τους νέους καρπούς. Κάποιοι θα σας πουν σίγουρα στην Κέρκυρα ότι όποια και να είναι η αλήθεια, οι Κερκυραίοι αρέσκονται να ξορκίζουν το κακό με τα κανάτια τους, σημαίνοντας και τη λήξη του χειμερινού λήθαργου και την αναγέννηση της Φύσης.

Αν βρεθείτε στην Κέρκυρα κατά το σπάσιμο των Μπότηδων, μην παραλείψετε να πάρετε μαζί σας και ένα κομματάκι και να το κρατήσετε μαζί σας όλο το χρόνο – οι ντόπιοι θα σας πουν ότι θα σας φέρει καλή τύχη.

Κι εκεί που η φασαρία των μπότηδων τελειώνει, οι Φιλαρμονικές ξεχύνονται στους δρόμους παίζοντας χαρμόσυνη μουσική αυτή τη φορά – το εμβατήριο “Μη φοβάστε Γραικοί” κυριαρχεί στον αέρα.

Έθιμα του Πάσχα το Μεγάλο Σάββατο στην Κέρκυρα

Μέχρι το βράδυ της Ανάστασης, η Κέρκυρα είναι πλημμυρισμένη από κόσμο που συνήθως παρακολουθεί τις λειτουργίες ή τα μικρά γεγονότα και έθιμα που λαμβάνουν χώρα παντού στην πόλη.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά, αλλά και αστεία έθιμα, είναι το έθιμο της Μαστέλας, που αναβιώνει στο εμπορικό κέντρο της Κέρκυρας. Σύμφωνα με το έθιμο, οι κάτοικοι τοποθετούν ένα μισοβάρελο στολισμένο με κορδέλες και μυρτιές και καλούν τους περαστικούς να ρίξουν νομίσματα – για το καλό. Στο τέλος της μέρας, όταν οι καμπάνες της Ανάστασης ηχήσουν κάποιος πρέπει να βουτήξει μέσα στο βαρέλι και να βγάλει τα νομίσματα.

Τι απογίνονται τα νομίσματα αυτά δεν ξέρουμε σίγουρα, πάντως οι κάτοικοι λένε ότι πάνε στο δήμο. Παλιά πριν μερικούς αιώνες όταν ξεκίνησε το έθιμο, οι κάτοικοι έπιαναν κάποιον περαστικό, ο οποίος περπατούσε ανίδεα στην πόλη και τον πέταγαν μέσα στο βαρέλι αναγκαστικά, για να μαζέψει τα νομίσματα.

Προτάσεις για να δείτε τους Μπότηδες

Αν θέλετε να απολαύσετε το όμορφο Πάσχα στην Κέρκυρα και να δείτε την αναβίωση των εθίμων, το Σάββατο το πρωί πρέπει να ξυπνήσετε νωρίς και να πιάσετε θέση στην πλατεία Σπιανάδα, η οποία μετά τις 10 κατακλύζεται από κόσμο.

Επίσης αν ξέρετε τους δρόμους της πόλης, μπορείτε να σταθείτε στην διασταύρωση των οδών Θεοτόκη και Παλαιολόγου, ή στην οδό Guilford, για να βγάλετε και καλές φωτογραφίες.

Το Πάσχα στην Κέρκυρα πρέπει να το
 ζήσεις για να καταλάβεις

Μια Κερκυραία γράφει για όλα όσα πρέπει να ζήσεις και να κάνεις στο νησί της τη Μεγάλη Εβδομάδα

Ευτέρπη Μουζακίτη

Πάσχα στην Κέρκυρα: Τα έθιμα στο νησί των Φαιάκων κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Τι να δεις και τι να κάνεις.     

Την πρώτη και μοναδική φορά που δεν έκανα Πάσχα στο νησί μου, την Κέρκυρα, ήταν στο πρώτο σκληρό lockdown, που οι μετακινήσεις απαγορεύονταν. Θυμάμαι εκείνο το Μεγάλο Σάββατο του 2020 που έβλεπα το βίντεο της Παλαιάς Φιλαρμονικής με το αλέγρο μαρς «Μη φοβείσθαι Γραικοί», που ηχεί στην καρδιά κάθε Κερκυραίου και έπαιρνα τηλέφωνο τη μαμά μου κλαίγοντας γιατί ήμουν μακριά από το νησί τέτοιες μέρες. Τα πασχαλινά έθιμα του τόπου μου είναι μοναδικά και τα προσμένω με μεγαλύτερη ανυπομονησία κάθε χρόνο, γιατί ζω μακριά.

Άλλωστε, όσοι έχουμε φύγει, κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να βρεθούμε όσο περισσότερο μας επιτρέπουν οι συνθήκες στην Κέρκυρα και να φέρουμε τους φίλους μας για να καταλάβουν τι έννοουμε όταν λέμε ότι το Πάσχα στην Κέρκυρα πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις. Για τις επιβλητικές και εντυπωσιακές φιλαρμονικές –που κάθε παιδί που μεγάλωσε στην Κέρκυρα έχει μαθητεύσει σε κάποια από αυτές– που πλημμυρίζουν τα καντούνια της παλιάς πόλης, για τις παραδοσιακές φογάτσες, για την κατανυκτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί το άκουσμα του «Adagio» τη Μεγάλη Παρασκευή, για το συναίσθημα της χαράς όταν σπάνε οι μπότηδες, για τα ιδιαίτερα έθιμα του χωριού μας…  

Το Πάσχα στην Κέρκυρα είναι τόσο ξεχωριστό γιατί είναι σύνθετο θρησκευτικό κράμα που συνδυάζει ενετικές επιρροές, ορθόδοξες παραδόσεις και τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά του νησιού. Από τα χρόνια της Ενετοκρατίας συνεορτάζεται από την Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία. Τα έθιμα και οι εκδηλώσεις που ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου, προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και τον κόσμο στο νησί των Φαιάκων για να βιώσουν το Πάσχα με λαμπρότητα και κατάνυξη.

Πάσχα στην Κέρκυρα: Τα ξεχωριστά έθιμα
Από παλιά, κάθε παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου ψάλλονταν τα «Κάλαντα του Λαζάρου». Το έθιμο αναβιώνει στις μέρες μας στη βόρεια Κέρκυρα στο χωριό Επίσκεψη και στις 11:30 το πρωί του Σαββάτου στο κέντρο της παλιάς πόλης, στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου των Γερόντων και Αγίου Λαζάρου. Χορωδιακά σύνολα απ’ όλο το νησί ψάλλουν στην κερκυραϊκή διάλεκτο τα «Κάλαντα του Λαζάρου», που εξιστορούν όλη την ιστορία της Ανάστασης του Λαζάρου.

Η Κυριακή των Βαΐων ή αλλιώς των «Βαγιώνε» όπως την λέμε οι Κερκυραίοι, γίνεται η μεγάλη λιτανεία προς τιμήν του Αγίου Σπυρίδωνα, με τη συνοδεία όλων των φιλαρμονικών του νησιού. Πρόκειται για ένα έθιμο που κρατά από το 1629, όπου το νησί απαλλάχθηκε από τη θανατηφόρα επιδημία της πανώλης και αποδόθηκε από τους πιστούς σε θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα. Το σκήνωμα περιφέρεται κατά μήκος της νοητής γραμμής των παλαιών ενετικών τειχών της πόλης, με αρκετές στάσεις για δεήσεις και παρακλήσεις. Οι 18 Φιλαρμονικές της Κέρκυρας παρελαύνουν μετά το πέρας της λιτανείας στην Παλιά Πόλη του νησιού παίζοντας χαρούμενα εμβατήρια.

Τη Μεγάλη Δευτέρα αρχίζουν πυρετωδώς οι προετοιμασίες για τη Λαμπριά, με την παρασκευή παραδοσιακών κερκυραϊκών τσουρεκιών βενετσιάνικης προέλευσης, τις «φογάτσες» και τις «κολομπίνες».

Τη Μεγάλη Τρίτη ψάλλεται στις εκκλησίες αλλά και υπαίθρια από χορωδίες του νησιού, το «τροπάριο της Κασσιανής». Το ίδιο βράδυ πραγματοποιείται στο περιστύλιο των Παλαιών Ανακτόρων η καθιερωμένη Μουσική Ποιητική Βραδιά.

Τα φανάρια στους δρόμους της πόλης, το Λιστόν, τα Ανάκτορα και ο σταυρός στο Παλαιό Φρούριο της πόλης φωτίζονται σε μοβ πένθιμο χρώμα τουλάχιστον από τη Μεγάλη Τετάρτη. Την ίδια μέρα, μετά το πέρας του Ευχελαίου στις εκκλησίες, πραγματοποιείται στο Δημοτικό Θέατρο συναυλία Εκκλησιαστικής Μουσικής και Μεγαλοβδομαδιάτικων Μελωδιών από τη Δημοτική Χορωδία.

Τη Μεγάλη Πέμπτη στην Κέρκυρα αναβιώνει στο Duomo, στον Καθεδρικό Ναό των Καθολικών, η «Τελετή του Νιπτήρα». Ο Αρχιεπίσκοπος των Καθολικών μετά το πέρας των 12 Ευαγγελίων θα πλύνει τα πόδια δώδεκα πιστών, αναπαριστώντας έτσι τη θρησκευτική παράδοση που θέλει τον Ιησού να πλένει τα πόδια των μαθητών του.

Το θείο δράμα κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή, όπου τα καντούνια του νησιού «πλημμυρίζουν» από τα πένθιμα εμβατήρια των Φιλαρμονικών. Η Παλιά Φιλαρμονική παίζει το «Adagio» του Albinoni, η Μάντζαρος την «Marcia Funebre» του Verdi και η Καποδίστριας την Πένθιμη Ελεγεία (Elegia Funebre) με τίτλο «Sventura» του Mariani και το «Πένθιμο Εμβατήριο» του Chopin.

Η μεγάλη πομπή των Επιταφίων, ξεκινά το μεσημέρι και ολοκληρώνεται αργά το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Μέσα στην πόλη γίνεται η περιφορά των 33 Επιταφίων, όσο και τα χρόνια του Ιησού. Πρώτος ξεκινά ο Ιερός Ναός του Παντοκράτορα στο Καμπιέλο. Οι επιτάφιοι ακολουθούν πάντοτε μία συγκεκριμένη σειρά και την ίδια διαδρομή, συνοδευόμενοι από τους μελωδικούς ήχους των φιλαρμονικών και των χορωδιακών συνόλων. Η περιφορά των επιταφίων ολοκληρώνεται από τον επιτάφιο του Μητροπολιτικού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης, που ξεκινά στις 10:00 το βράδυ και ολοκληρώνει τη διαδρομή του λίγο πριν τα μεσάνυχτα.

Το Μεγάλο Σάββατο στην Κέρκυρα ξεκινά από το πρωί, με μια σειρά από εντυπωσιακά έθιμα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Στις έξι το πρωί στο Ναό της Παναγίας των Ξένων, πραγματοποιείται τεχνητός σεισμός σε αναπαράσταση του σεισμού που έγινε κατά την Ανάσταση, σύμφωνα με τις γραφές. Στη συνέχεια, ντόπιοι και επισκέπτες συρρέουν στο Λιστόν και στα κατούντια της παλιάς πόλης της Κέρκυρας, για να παρακολουθήσουν τη λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, που καθιερώθηκε το 1550 όταν το νησί σώθηκε από λιμό. Ταυτόχρονα γίνεται και η περιφορά του Επιταφίου του Αγίου, ένα έθιμο που διατηρείται από το 1574. Οι Βενετοί, για λόγους ασφαλείας απαγόρευσαν στους Ορθόδοξους την περιφορά των Επιταφίων τη Μεγάλη Παρασκευή. Επέτρεψαν μόνο τη λιτανεία του Αγίου το Μεγάλο Σάββατο. Οι Κερκυραίοι από τότε, βγάζουν τον Επιτάφιο της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα μαζί με το Σκήνωμα του Αγίου. Την πομπή ακολουθούν οι τρεις μεγάλες Φιλαρμονικές της πόλης της Κέρκυρας.

Στις 11 το πρωί οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της πόλης χτυπούν χαρμόσυνα. Είναι το σήμα της πρώτης Ανάστασης, με τον Μητροπολίτη να ψάλλει το «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον  τήν γῆν» και τους κατοίκους από τα μπαλκόνια τους να σπάνε τους μπότηδες, αναβιώνοντας  το εντυπωσιακό έθιμο του νησιού. Ένα έθιμο που κρατά από την ενετοκρατία, όταν οι Βενετοί καθολικοί έσπαγαν τις παλιές στάμνες την πρωτοχρονιά, ως «φόρο» στον νέο χρόνο, προκειμένου να τους φέρει καινούργια αγαθά στο σπιτικό τους.

Οι ορθόδοξοι Κερκυραίοι υιοθέτησαν το έθιμο και το μετέφεραν στο Πάσχα, που οι Ενετοί τους επέτρεπαν να το γιορτάσουν μόνο το μεσημέρι. Με το σπάσιμο των μπότηδων «ξορκίζεται» κάθε κακό. Φυσικά, δεν λείπουν οι φιλαρμονικές. Το αλέγρο μαρς «Μη φοβείσθε Γραικοί» ακούγεται στα καντούνια της Κέρκυρας από τις τρεις Φιλαρμονικές της πόλης, την Παλαιά, την Μάντζαρος και την Καποδίστριας.

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία. Όλα τα παράθυρα των μεγάλων εξαώροφων σπιτιών γύρω από την πλατεία ανοιχτά, με αναμμένα κεριά στα μπαλκόνια, βεγγαλικά, πυροτεχνήματα και φυσικά, με το τέλος της Ανάστασης οι μπάντες τριγυρνούν στην πόλη παίζοντας εύθυμα εμβατήρια και ο κόσμος ακολουθεί τραγουδώντας. Το γλέντι έχει μόλις αρχίσει και θα διαρκέσει μέχρι το πρωί με «τσιλίχουρδα», κόκκινα αυγά, φογάτσες και άφθονο κρασί.

Την Κυριακή του Πάσχα, οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με την περιφορά της εικόνας της Αναστάσεως από το εκκλησίασμα των διάφορων ενοριών, σε μια ατμόσφαιρα που πλέον συνδυάζει την κατάνυξη με την εορταστική διάθεση.

Πάντως, κάθε χωριό έχει και τα δικά του έθιμα, που συνεχίζονται και την εβδομάδα μετά το Πάσχα. Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, να μη μιλήσω και για το έθιμο του χωριού μου, των Αυλιωτών, που η Τρίτη του Πάσχα ή αλλιώς Νια Τρίτη, όπως τη λέμε οι ντόπιοι, είναι η μεγαλύτερη και επισημότερη γιορτή του έτους για το χωρίο.

Η προφορική παράδοση αναφέρει πως τουλάχιστον τους δύο τελευταίους αιώνες λιτανεύεται η εικόνα του Άγιου Σπυρίδωνα. Η λιτανεία καθιερώθηκε λόγω ενός θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνα, μετά από μια παρατεταμένη ανομβρία μηνών. Σύμφωνα με την αφήγηση του Σπύρου Χανδρινού: «οι τότε παπάδες του χωριού μαζί με τους πιστούς, αποφάσισαν την τρίτη μέρα του Πάσχα να λιτανεύσουν την εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα μέχρι τον Άγιο Στέφανο. Εκεί κάνανε παράκληση και μετά βούτηξαν την εικόνα στη θάλασσα. Επιστρέφοντας, οι δεήσεις εισακούστηκαν και άρχισε να βρέχει…». Έκτοτε, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, γίνεται λιτανεία στο χωριό με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής και της Χορωδίας Αυλιωτών.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων
του Πάσχα στην Κέρκυρα

Κερκυραϊκά τραγούδια -
Όμορφη που' ναι η ζωή

Κέρκυρα Ανθοστόλιστη - Σκολαρίκης

Φωτεινή Στεφανίδη

Εικονογράφος

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

2 - 4 - 2023

Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Συγγραφέας

«Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με»:
το πλήρες μήνυμα του Βαγγέλη
 Ηλιόπουλου (και στα ελληνικά) για την
 Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου
 2023

Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, είναι ο επίσημος χορηγός της ICBD 2023 (International Children’s Book Day), της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου στις 2 Απριλίου 2023. Το θέμα που επιλέχθηκε φέτος φέρει τον τίτλο «Είμαι βιβλίο, διάβασέ με» και ανακοινώθηκε από την IBBY στον ιστότοπό της.

Η αφίσα και το μήνυμα είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας των διακεκριμένων Ελλήνων δημιουργών, του συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλου και της εικονογράφου Φωτεινής Στεφανίδη. Μαζί, ήθελαν να γιορτάσουν τη δύναμη των παιδικών βιβλίων στην προώθηση των αξιών της ισότητας, της διαφορετικότητας και της ένταξης, καθώς και στη σύνδεση των ανθρώπων μέσω της ανοχής και της κατανόησης.

Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με.

 

Είμαι ένα βιβλίο.
Είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.

Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι.
Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει.

Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –
άλλα μεγάλα, άλλα μικρά,
άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα,
άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.

Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας.
Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια.

Καθένα μας είναι μοναδικό.
Και καθένα από εμάς έχει το δικαίωμα να το σέβεσαι,
να το διαβάζεις χωρίς προκαταλήψεις,
να έχει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σου.

Μπορείς να έχεις τις απόψεις σου για εμένα.
Μπορείς να ερευνάς, να κρίνεις και να σχολιάζεις ό,τι διαβάζεις.

Μπορείς να με βάλεις πίσω στο ράφι
ή να με κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου
και να ταξιδέψουμε μαζί πολύ μακριά.

Αλλά ποτέ μην αφήσεις κάποιον να με πετάξει
ή να με διώξει σε άλλο ράφι.
Ποτέ μη ζητήσεις την καταστροφή μου
ή μην επιτρέψεις σε κάποιον να με καταστρέψει.

Κι αν έρθει κάποιο βιβλίο από άλλο ράφι στο δικό σου,
γιατί κάποιος ή κάτι το έδιωξε μακριά,
κάνε χώρο.
Αν πας λίγο πιο κει, χωράει δίπλα σου.

Προσπάθησε να νιώσεις όπως νιώθει.
Κατάλαβέ το. Προστάτεψέ το.
Μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση του αύριο.

Γιατί κι εσύ είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.

Έλα, φώναξέ το δυνατά, ώστε να το ακούσουν όλοι:
«Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με».

 ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

I am a book, read me.

I am a book.
You are a book.
We are all books.

My soul is the story I tell.
Every book tells its own story.

We can look quite different –
some big, some small,
some colourful, some black and white,
some with a few pages, some with many.

We may say similar or completely different things,
but that’s our beauty.
It would be boring to be all the same.

Each of us is unique.
And each of us has the right to be respected,
to be read without prejudice,
to be given space in your library.

You may have opinions about me.
You may choose to question or comment on what you read.
You can put me back in the library
or hold me close and travel with me a long way.

But never let someone throw me away
or send me to another shelf.
Never ask for my destruction, nor allow anyone else to do.

And if a book ever comes from another shelf,
because someone or something drove it away,
make room.
It fits next to you.

Try to feel as it feels.
Understand it. Protect it.
You may be in its place tomorrow.

Because you are a book too.
We all are books.

Come on, say it loud so everyone can hear you.
«I am a book, read me».

 VAGELIS ILIOPOULOS

Sono un libro, leggimi.

 

Sono un libro.
Sei un libro.
Siamo tutti libri.

La mia anima è la storia che racconto.
 Ogni libro racconta la sua storia.

 

 Possiamo avere un aspetto molto diverso- alcuni grandi, altri piccoli,
alcuni colorati, alcuni in bianco e nero, alcuni con poche pagine, altri con molte.

 

Possiamo dire cose simili o completamente

diverse,
ma questa è la nostra bellezza.
Sarebbe noioso essere tutti uguali.

 

Ognuno di noi è unico.
E ognuno di noi ha il diritto di essere rispettato,
di essere letto senza pregiudizi,
di avere spazio nella propria biblioteca.

 

Potresti avere opinioni su di me.
Puoi scegliere di mettere in discussione o commentare ciò che leggi.
Puoi rimettermi in biblioteca o tenermi stretto e viaggiare con me per un lungo viaggio.

 

Ma non lasciare mai che qualcuno mi butti via
o mi mandi su un altro scaffale.
 Non chiedere mai la mia distruzione,
né permettere a nessun altro di farlo.

 

E se mai un libro esce da un altro scaffale,
perché qualcuno o qualcosa lo ha allontanato,
fa'  spazio.
Se vai un po' oltre qui, si adatta accanto a te.

 

Prova a sentire come ci si sente.
 Capiscilo. Proteggilo.
Potresti essere al suo posto domani.

 

Perché anche tu sei un libro.
 Siamo tutti libri.

 

Dai, dillo ad alta voce in modo che tutti possano sentirti.
«Sono un libro, leggimi».

VAGELIS ILIOPOULOS

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου
 2023 με ελληνικές υπογραφές

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2023:
Η καρδιά του παιδικού βιβλίου σε όλον
 τον κόσμο χτυπάει ελληνικά

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2023