Γιαννούλης Χαλεπάς (1851 - 1938)

Γλύπτης από την Τήνο

ΟΙΚΙΑ

 ΕΝΘΑ ΕΓΕΝΝΗΘΗ

 Ο ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ

ΤΟ BLOG ΤΟΥ ΠΑΡΙ ΤΑΒΙΤΙΑΝ

Ὁ Χαλεπᾶς εἶναι ὁ νεοέλληνας καλλιτέχνης πού, μ' ὅποιο κι ὄνομα νὰ τὸ καλέσουμε, θὲ νἆταν κατώτερο ἀπ' τὴ μεγαλωσύνη του... Γιατί αὐτὸς ἀπὸ θεῖα μοῖρα, κατέβηκε ζωντανὸς στὸν Ἅδη κι ὡς τοῦ εἶταν ὡρισμένο ἔμεινε ἐκεῖ κάτω ὡς ἕντεκα ὁλάκαιρους χρόνους καὶ ξανανέβηκε πάλι κατὰ θεία συγκατάβαση στὸν ἐπάνω κόσμο «πάσῃ καθαρότητι καὶ ἁγνεία ἐστεφανωμένος τὴν ψυχήν» μ' ἐπιτελεσμένο ἐντός του τὸ μέγα καὶ παράδοξο μυστήριο τῆς πλέριας ἕνωσης ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς διανοίας μ' ἐκεῖνες τὶς ἄλλες τοῦ ἐνστίκτου, τὶς ἀνονομάτιστες ἀκόμα ἀπὸ τὴν ψυχολογία κι ὅπου στὴ σκοτεινὴ χώρα της φυτρώνουν «τὰ ριζώματα πάντων τοῦ Ἐμπεδοκλέους», τὰ ριζώματα τῶν τελευταίων ἔργων του!

Εἰς τὰ ἔργα τοῦτα κρύβεται τῆς γλυπτικῆς τὸ «μέγιστον μάθημα», ἡ τέλεια τῶν «ἀρχῶν» της ἡ πλήρωση, τῶν ἀρχῶν ποὺ εἶναι τέκνα τῶν αΐδιων νόμων τοῦ παντός... Ἐδῶ ἡ ὑπεράνθρωπη ἐπιστήμη τῶν φυγῶν, ἐδῶ τοῦ ἀρχιτεκτονικοῦ σχήματος ἡ πραγμάτωση. Ἐδῶ τὸ φυσικὸ κίνημα ποὺ μὲ τὸ νὰ εἶναι τέλεια φυσικὸ ἀνάγεται εἰς τὸ μεταφυσικὸ νόημα τῆς ὑπάρξεως. Ἐδῶ κρόταφος, μάτι, βλέφαρο μιλοῦν γιὰ ὄνειρο καὶ ὑπέρθεο ἔρωτα...

Δημήτρης Πικιώνης, 

από το οπισθόφυλλο του βιβλίου "Χαλεπάς, ο Κοσμοκαλόγερος καλλιτέχνης από τον Πύργο της Τήνου". Εκδόσεις Ερίννη 

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν

"..το πρωί βγαίνει ο Χαλεπάς από κει και με μεγάλα και στέρεα βήματα σκαρφαλώνει την απότομη πλαγιά που οδηγεί στο Μπερναρντάτο, μικροσκοπικό χωριό. Εκεί θα βόσκηση τα δέκα του πρόβατα. Τον γνωρίζουν, τον περιμένουν, βόσκουν χαρούμενα κοντά του. Εξαίρεσις! Στην Τήνον έχει τόση μεγάλη ασφάλεια ώστε τα γιδοπρόβατα βόσκουν μόνα των. Εξαιρετικώς τα προβατάκια του Χαλεπά βλέπουν κάθε μέρα βοσκό. Ο γλύπτης, αφού πάρη το πρωινό του ρόφημα στο σπίτι της χωρικής του Μπερναρντάτο Μαργαρώς Γαΐτη και των παιδιών της -είνε η εξαδέρφη του- κατεβαίνει πάλιν στον Πύργον και βυθίζεται στο ατελιέ του. Το απόγευμα θα ποτίση τον κήπο του κι έπειτα ανεβαίνει πάλι στα πρόβατα. Τίποτε δεν αλλάζει. Κανένα γεγονός δεν περιμένει. Βαθύτατη σιωπή στο σπίτι του. Κανείς άλλος δεν σαλεύει εκεί μέσα. ούτε γάτα.."

Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Νέα Εστία 1917 © Πάρις Ταβιτιάν

Φωτογράφος, Πάρις Ταβιτιάν